به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش

660عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

نرگس که صبا بروی درمی جهدش
یعنی ز لطافتست که دم می دهدش
کآن چشم که باز کرد در کوی بقا
چندان ندهد مهله که بر هم نهدش

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 2شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 3شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 4شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 5شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 6شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 7شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 8شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 9شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 10شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 11شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 12شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 13شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 14شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 15شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 16شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 17شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 18شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 19شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 20شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 21شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 22شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 23شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 24شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 25شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 26شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 27شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 28شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 29شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 30شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 31شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 32شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 33شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 34شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 35شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 36شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 37شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 38شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 39شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 40شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 41شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 42شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 43شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 44شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 45شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 46شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 47شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 48شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 49شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 50شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 51شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 52شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 53شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 54شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 55شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 56شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...57شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 58شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 59شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 60شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 61شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 62شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 63شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 64شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 65شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 66شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 67شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 68شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 69شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 70شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 71شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 72شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟73شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 74شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 75شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 76شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 77شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 78شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 79شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 80شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 81شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 82شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 83شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 84شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 85شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 86شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 87شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 88شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 89شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 90شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 91شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 92شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 93شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 94شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 95شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 96شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 97شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 98شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 99شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 100شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 101شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 102شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 103شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 104شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 105شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 106شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 107شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 108شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 109شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 110شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 111شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 112شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 113شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 114شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 115شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 116شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 117شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 118شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 119شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 120شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 121شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 122شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 123شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 124شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 125شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 126شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 127شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 128شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 129شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 130شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 131شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 132شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟133شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 134شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 135شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 136شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 137شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 138شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 139شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 140شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 141شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 142شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 143شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 144شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 145شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 146شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 147شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 148شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 149شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 150شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 151شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 152شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 153شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 154شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 155شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 156شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 157شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 158شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟159شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 160شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 161شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 162شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 163شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 164شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 165شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 166شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 167شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 168شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 169شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 170شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 171شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 172شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 173شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 174شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 175شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 176شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 177شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 178شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 179شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 180شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 181شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 182شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 183شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 184شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 185شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 186شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 187شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 188شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 189شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 190شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟191شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 192شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 193شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 194شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 195شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 196شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 197شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 198شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 199شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 200شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 201شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 202شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 203شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 204شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 205شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 206شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 207شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 208شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...209شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 210شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 211شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 212شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 213شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 214شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 215شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 216شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 217شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 218شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 219شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 220شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 221شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 222شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 223شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 224شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 225شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 226شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 227شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 228شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 229شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 230شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 231شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 232شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 233شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 234شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 235شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 236شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 237شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 238شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 239شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 240شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 241شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 242شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 243شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 244شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 245شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 246شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 247شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 248شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 249شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 250شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 251شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 252شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 253شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 254شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 255شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 256شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 257شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 258شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 259شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 260شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 261شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 262شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 263شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 264شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 265شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 266شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 267شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 268شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 269شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 270شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 271شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 272شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 273شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟274شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 275شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 276شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 277شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 278شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 279شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 280شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 281شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 282شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 283شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 284شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 285شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 286شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 287شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 288شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 289شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 290شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 291شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 292شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 293شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 294شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 295شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 296شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 297شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 298شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 299شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 300شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 301شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 302شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 303شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 304شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 305شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 306شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 307شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 308شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 309شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 310شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 311شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 312شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 313شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 314شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 315شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 316شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 317شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 318شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 319شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 320شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 321شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 322شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 323شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 324شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 325شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 326شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 327شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 328شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 329شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 330شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 331شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 332شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 333شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 334شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 335شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 336شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 337شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 338شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 339شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 340شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 341شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 342شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 343شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 344شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 345شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 346شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 347شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 348شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 349شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 350شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 351شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 352شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 353شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 354شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 355شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 356شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 357شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 358شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 359شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 360شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 361شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 362شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 363شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 364شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 365شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 366شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 367شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 368شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 369شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 370شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 371شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ