به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک

610عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک
کرد از رخ من باستین یکسو اشک
شمعم که مرا بریش خند آن دلبند
سر می برد و می سترد از رواشک

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 2شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 3شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 4شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 5شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 6شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 7شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 8شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 9شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 10شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 11شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 12شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 13شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 14شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 15شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 16شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 17شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 18شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 19شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...20شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 21شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 22شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 23شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 24شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 25شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 26شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 27شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 28شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 29شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 30شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 31شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 32شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 33شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 34شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 35شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟36شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 37شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 38شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 39شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 40شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 41شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 42شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 43شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 44شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 45شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 46شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 47شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 48شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 49شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 50شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 51شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 52شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 53شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 54شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 55شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 56شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 57شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 58شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 59شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 60شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 61شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 62شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 63شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 64شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 65شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 66شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 67شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 68شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 69شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 70شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 71شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 72شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 73شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 74شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 75شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 76شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 77شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 78شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 79شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 80شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 81شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 82شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 83شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 84شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 85شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 86شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 87شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 88شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 89شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 90شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 91شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 92شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 93شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 94شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 95شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟96شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 97شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 98شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 99شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 100شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 101شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 102شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 103شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 104شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 105شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 106شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 107شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 108شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 109شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 110شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 111شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 112شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 113شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 114شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 115شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 116شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 117شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 118شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 119شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 120شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 121شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟122شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 123شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 124شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 125شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 126شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 127شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 128شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 129شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 130شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 131شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 132شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 133شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 134شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 135شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 136شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 137شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 138شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 139شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 140شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 141شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 142شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 143شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 144شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 145شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 146شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 147شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 148شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 149شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 150شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 151شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 152شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 153شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟154شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 155شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 156شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 157شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 158شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 159شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 160شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 161شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 162شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 163شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 164شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 165شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 166شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 167شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 168شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 169شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 170شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 171شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...172شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 173شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 174شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 175شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 176شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 177شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 178شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 179شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 180شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 181شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 182شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 183شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 184شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 185شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 186شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 187شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 188شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 189شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 190شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 191شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 192شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 193شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 194شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 195شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 196شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 197شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 198شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 199شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 200شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 201شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 202شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 203شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 204شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 205شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 206شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 207شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 208شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 209شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 210شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 211شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 212شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 213شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 214شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 215شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 216شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 217شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 218شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 219شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 220شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 221شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 222شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 223شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 224شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 225شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 226شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 227شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 228شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 229شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 230شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 231شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 232شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 233شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 234شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 235شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 236شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟237شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 238شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 239شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 240شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 241شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 242شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 243شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 244شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 245شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 246شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 247شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 248شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 249شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 250شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 251شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 252شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 253شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 254شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 255شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 256شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 257شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 258شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 259شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 260شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 261شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 262شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 263شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 264شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 265شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 266شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 267شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 268شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 269شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 270شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 271شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 272شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 273شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 274شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 275شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 276شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 277شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 278شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 279شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 280شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 281شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 282شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 283شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 284شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 285شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 286شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 287شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 288شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 289شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 290شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 291شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 292شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 293شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 294شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 295شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 296شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 297شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 298شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 299شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 300شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 301شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 302شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 303شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 304شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 305شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 306شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 307شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 308شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 309شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 310شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 311شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 312شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 313شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 314شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 315شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 316شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 317شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 318شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 319شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 320شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 321شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 322شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 323شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 324شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 325شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 326شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 327شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 328شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 329شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 330شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 331شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 332شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 333شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 334شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ