به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک

630عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دی گفت ز زیر لب خندانک
امشب بر ما نمی خزی پنهانک؟
سبحان الله که چون فرو می بارد
چندین همه لطف از دهنی چندانک

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 2شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 3شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 4شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 5شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 6شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 7شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 8شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 9شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 10شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 11شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 12شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 13شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 14شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 15شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 16شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...17شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 18شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 19شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 20شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 21شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 22شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 23شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 24شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 25شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 26شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 27شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 28شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 29شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 30شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 31شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 32شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟33شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 34شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 35شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 36شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 37شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 38شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 39شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 40شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 41شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 42شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 43شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 44شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 45شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 46شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 47شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 48شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 49شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 50شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 51شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 52شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 53شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 54شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 55شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 56شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 57شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 58شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 59شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 60شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 61شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 62شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 63شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 64شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 65شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 66شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 67شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 68شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 69شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 70شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 71شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 72شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 73شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 74شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 75شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 76شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 77شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 78شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 79شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 80شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 81شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 82شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 83شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 84شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 85شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 86شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 87شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 88شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 89شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 90شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 91شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 92شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟93شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 94شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 95شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 96شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 97شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 98شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 99شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 100شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 101شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 102شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 103شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 104شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 105شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 106شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 107شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 108شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 109شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 110شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 111شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 112شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 113شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 114شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 115شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 116شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 117شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 118شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟119شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 120شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 121شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 122شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 123شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 124شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 125شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 126شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 127شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 128شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 129شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 130شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 131شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 132شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 133شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 134شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 135شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 136شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 137شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 138شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 139شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 140شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 141شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 142شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 143شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 144شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 145شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 146شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 147شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 148شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 149شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 150شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟151شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 152شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 153شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 154شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 155شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 156شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 157شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 158شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 159شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 160شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 161شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 162شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 163شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 164شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 165شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 166شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 167شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 168شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...169شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 170شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 171شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 172شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 173شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 174شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 175شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 176شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 177شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 178شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 179شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 180شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 181شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 182شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 183شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 184شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 185شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 186شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 187شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 188شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 189شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 190شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 191شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 192شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 193شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 194شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 195شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 196شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 197شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 198شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 199شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 200شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 201شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 202شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 203شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 204شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 205شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 206شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 207شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 208شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 209شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 210شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 211شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 212شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 213شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 214شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 215شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 216شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 217شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 218شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 219شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 220شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 221شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 222شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 223شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 224شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 225شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 226شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 227شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 228شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 229شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 230شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 231شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 232شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 233شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟234شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 235شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 236شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 237شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 238شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 239شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 240شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 241شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 242شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 243شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 244شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 245شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 246شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 247شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 248شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 249شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 250شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 251شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 252شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 253شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 254شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 255شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 256شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 257شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 258شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 259شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 260شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 261شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 262شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 263شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 264شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 265شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 266شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 267شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 268شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 269شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 270شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 271شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 272شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 273شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 274شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 275شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 276شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 277شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 278شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 279شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 280شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 281شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 282شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 283شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 284شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 285شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 286شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 287شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 288شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 289شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 290شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 291شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 292شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 293شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 294شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 295شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 296شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 297شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 298شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 299شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 300شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 301شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 302شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 303شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 304شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 305شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 306شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 307شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 308شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 309شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 310شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 311شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 312شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 313شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 314شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 315شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 316شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 317شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 318شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 319شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 320شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 321شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 322شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 323شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 324شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 325شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 326شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 327شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 328شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 329شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 330شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 331شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ