به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش

760عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش
بی باده و گل مدار پیرامن خویش
پیرانه سرا روند به بین کو یک دم
می نگسلد از دامن گل دامن خویش

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 2شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 3شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 4شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 5شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 6شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 7شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 8شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 9شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 10شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 11شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 12شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 13شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 14شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 15شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 16شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 17شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 18شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 19شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 20شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 21شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 22شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 23شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 24شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 25شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 26شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 27شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 28شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 29شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...30شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 31شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 32شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 33شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 34شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 35شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 36شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 37شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 38شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 39شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 40شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 41شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 42شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 43شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 44شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 45شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟46شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 47شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 48شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 49شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 50شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 51شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 52شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 53شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 54شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 55شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 56شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 57شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 58شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 59شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 60شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 61شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 62شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 63شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 64شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 65شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 66شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 67شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 68شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 69شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 70شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 71شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 72شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 73شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 74شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 75شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 76شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 77شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 78شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 79شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 80شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 81شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 82شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 83شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 84شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 85شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 86شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 87شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 88شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 89شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 90شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 91شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 92شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 93شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 94شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 95شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 96شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 97شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 98شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 99شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 100شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 101شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 102شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 103شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 104شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 105شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟106شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 107شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 108شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 109شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 110شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 111شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 112شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 113شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 114شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 115شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 116شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 117شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 118شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 119شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 120شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 121شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 122شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 123شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 124شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 125شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 126شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 127شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 128شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 129شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 130شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 131شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟132شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 133شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 134شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 135شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 136شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 137شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 138شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 139شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 140شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 141شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 142شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 143شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 144شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 145شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 146شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 147شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 148شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 149شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 150شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 151شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 152شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 153شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 154شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 155شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 156شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 157شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 158شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 159شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 160شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 161شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 162شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 163شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟164شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 165شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 166شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 167شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 168شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 169شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 170شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 171شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 172شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 173شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 174شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 175شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 176شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 177شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 178شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 179شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 180شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 181شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...182شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 183شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 184شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 185شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 186شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 187شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 188شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 189شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 190شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 191شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 192شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 193شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 194شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 195شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 196شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 197شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 198شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 199شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 200شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 201شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 202شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 203شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 204شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 205شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 206شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 207شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 208شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 209شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 210شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 211شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 212شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 213شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 214شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 215شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 216شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 217شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 218شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 219شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 220شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 221شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 222شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 223شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 224شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 225شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 226شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 227شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 228شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 229شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 230شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 231شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 232شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 233شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 234شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 235شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 236شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 237شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 238شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 239شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 240شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 241شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 242شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 243شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 244شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 245شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 246شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟247شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 248شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 249شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 250شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 251شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 252شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 253شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 254شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 255شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 256شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 257شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 258شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 259شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 260شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 261شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 262شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 263شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 264شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 265شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 266شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 267شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 268شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 269شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 270شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 271شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 272شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 273شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 274شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 275شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 276شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 277شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 278شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 279شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 280شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 281شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 282شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 283شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 284شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 285شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 286شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 287شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 288شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 289شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 290شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 291شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 292شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 293شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 294شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 295شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 296شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 297شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 298شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 299شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 300شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 301شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 302شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 303شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 304شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 305شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 306شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 307شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 308شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 309شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 310شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 311شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 312شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 313شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 314شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 315شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 316شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 317شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 318شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 319شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 320شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 321شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 322شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 323شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 324شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 325شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 326شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 327شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 328شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 329شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 330شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 331شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 332شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 333شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 334شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 335شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 336شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 337شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 338شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 339شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 340شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 341شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 342شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 343شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 344شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ