به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش

690عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای دل بنشین طریق کاری اندیش
ضایع مکن این عمر گرامی زین بیش
هرگز نزید بآرزوی دل خویش
آنرا که اجل ز پس بود عمر ز پیش

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 2شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 3شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 4شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 5شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 6شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 7شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 8شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 9شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 10شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 11شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 12شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 13شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 14شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 15شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 16شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 17شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 18شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 19شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 20شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 21شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 22شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 23شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 24شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 25شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 26شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 27شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 28شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 29شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 30شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 31شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 32شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...33شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 34شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 35شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 36شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 37شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 38شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 39شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 40شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 41شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 42شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 43شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 44شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 45شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 46شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 47شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 48شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟49شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 50شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 51شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 52شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 53شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 54شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 55شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 56شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 57شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 58شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 59شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 60شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 61شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 62شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 63شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 64شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 65شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 66شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 67شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 68شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 69شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 70شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 71شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 72شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 73شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 74شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 75شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 76شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 77شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 78شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 79شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 80شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 81شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 82شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 83شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 84شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 85شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 86شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 87شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 88شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 89شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 90شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 91شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 92شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 93شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 94شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 95شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 96شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 97شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 98شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 99شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 100شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 101شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 102شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 103شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 104شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 105شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 106شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 107شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 108شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟109شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 110شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 111شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 112شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 113شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 114شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 115شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 116شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 117شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 118شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 119شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 120شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 121شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 122شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 123شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 124شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 125شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 126شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 127شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 128شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 129شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 130شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 131شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 132شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 133شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 134شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟135شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 136شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 137شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 138شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 139شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 140شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 141شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 142شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 143شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 144شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 145شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 146شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 147شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 148شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 149شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 150شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 151شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 152شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 153شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 154شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 155شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 156شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 157شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 158شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 159شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 160شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 161شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 162شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 163شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 164شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 165شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 166شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟167شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 168شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 169شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 170شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 171شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 172شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 173شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 174شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 175شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 176شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 177شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 178شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 179شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 180شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 181شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 182شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 183شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 184شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...185شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 186شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 187شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 188شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 189شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 190شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 191شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 192شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 193شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 194شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 195شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 196شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 197شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 198شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 199شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 200شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 201شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 202شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 203شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 204شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 205شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 206شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 207شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 208شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 209شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 210شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 211شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 212شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 213شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 214شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 215شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 216شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 217شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 218شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 219شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 220شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 221شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 222شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 223شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 224شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 225شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 226شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 227شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 228شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 229شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 230شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 231شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 232شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 233شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 234شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 235شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 236شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 237شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 238شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 239شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 240شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 241شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 242شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 243شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 244شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 245شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 246شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 247شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 248شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 249شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟250شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 251شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 252شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 253شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 254شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 255شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 256شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 257شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 258شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 259شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 260شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 261شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 262شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 263شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 264شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 265شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 266شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 267شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 268شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 269شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 270شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 271شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 272شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 273شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 274شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 275شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 276شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 277شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 278شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 279شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 280شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 281شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 282شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 283شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 284شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 285شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 286شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 287شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 288شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 289شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 290شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 291شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 292شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 293شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 294شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 295شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 296شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 297شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 298شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 299شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 300شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 301شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 302شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 303شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 304شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 305شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 306شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 307شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 308شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 309شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 310شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 311شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 312شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 313شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 314شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 315شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 316شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 317شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 318شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 319شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 320شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 321شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 322شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 323شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 324شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 325شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 326شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 327شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 328شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 329شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 330شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 331شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 332شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 333شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 334شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 335شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 336شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 337شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 338شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 339شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 340شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 341شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 342شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 343شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 344شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 345شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 346شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 347شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ