به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش

660عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

خالیست سیاه بر رخ آن مه وش
افتاده خوش و مراهمی افتد خوش
چون مهر که از مشک نهی بر باده
یا قطرۀ آبی که چکد بر آتش

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 2شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 3شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 4شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 5شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 6شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 7شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 8شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 9شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 10شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 11شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 12شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 13شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 14شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 15شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 16شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 17شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 18شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 19شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 20شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 21شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 22شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 23شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 24شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 25شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 26شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 27شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 28شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 29شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 30شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 31شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 32شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 33شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 34شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 35شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 36شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 37شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 38شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 39شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 40شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 41شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 42شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 43شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 44شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 45شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 46شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 47شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 48شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 49شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 50شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 51شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 52شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 53شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 54شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 55شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 56شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 57شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 58شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 59شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 60شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 61شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 62شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...63شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 64شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 65شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 66شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 67شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 68شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 69شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 70شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 71شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 72شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 73شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 74شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 75شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 76شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 77شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 78شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟79شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 80شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 81شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 82شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 83شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 84شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 85شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 86شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 87شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 88شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 89شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 90شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 91شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 92شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 93شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 94شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 95شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 96شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 97شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 98شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 99شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 100شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 101شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 102شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 103شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 104شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 105شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 106شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 107شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 108شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 109شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 110شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 111شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 112شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 113شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 114شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 115شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 116شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 117شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 118شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 119شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 120شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 121شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 122شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 123شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 124شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 125شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 126شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 127شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 128شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 129شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 130شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 131شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 132شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 133شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 134شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 135شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 136شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 137شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 138شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟139شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 140شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 141شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 142شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 143شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 144شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 145شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 146شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 147شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 148شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 149شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 150شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 151شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 152شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 153شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 154شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 155شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 156شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 157شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 158شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 159شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 160شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 161شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 162شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 163شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 164شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟165شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 166شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 167شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 168شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 169شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 170شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 171شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 172شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 173شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 174شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 175شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 176شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 177شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 178شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 179شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 180شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 181شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 182شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 183شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 184شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 185شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 186شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 187شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 188شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 189شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 190شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 191شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 192شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 193شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 194شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 195شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 196شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟197شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 198شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 199شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 200شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 201شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 202شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 203شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 204شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 205شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 206شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 207شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 208شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 209شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 210شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 211شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 212شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 213شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 214شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...215شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 216شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 217شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 218شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 219شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 220شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 221شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 222شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 223شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 224شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 225شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 226شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 227شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 228شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 229شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 230شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 231شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 232شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 233شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 234شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 235شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 236شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 237شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 238شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 239شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 240شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 241شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 242شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 243شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 244شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 245شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 246شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 247شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 248شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 249شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 250شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 251شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 252شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 253شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 254شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 255شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 256شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 257شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 258شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 259شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 260شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 261شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 262شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 263شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 264شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 265شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 266شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 267شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 268شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 269شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 270شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 271شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 272شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 273شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 274شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 275شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 276شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 277شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 278شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 279شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟280شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 281شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 282شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 283شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 284شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 285شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 286شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 287شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 288شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 289شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 290شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 291شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 292شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 293شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 294شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 295شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 296شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 297شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 298شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 299شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 300شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 301شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 302شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 303شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 304شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 305شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 306شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 307شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 308شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 309شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 310شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 311شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 312شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 313شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 314شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 315شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 316شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 317شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 318شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 319شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 320شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 321شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 322شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 323شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 324شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 325شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 326شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 327شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 328شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 329شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 330شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 331شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 332شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 333شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 334شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 335شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 336شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 337شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 338شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 339شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 340شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 341شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 342شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 343شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 344شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 345شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 346شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 347شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 348شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 349شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 350شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 351شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 352شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 353شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 354شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 355شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 356شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 357شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 358شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 359شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 360شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 361شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 362شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 363شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 364شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 365شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 366شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 367شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 368شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 369شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 370شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 371شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 372شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 373شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 374شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 375شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 376شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 377شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ