به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش

600عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش
تیغ تو زبان کشید بیرون ز قفاش
در گردن خود گرفت خون خوداز آن
هر کجا که رود همی رود خون ز قفاش

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 2شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 3شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 4شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 5شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 6شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 7شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 8شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 9شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 10شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 11شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 12شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 13شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 14شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 15شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 16شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 17شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 18شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 19شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 20شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 21شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 22شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 23شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 24شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 25شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 26شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 27شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 28شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 29شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 30شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 31شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 32شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 33شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 34شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 35شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 36شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 37شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 38شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 39شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 40شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 41شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 42شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 43شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 44شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 45شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 46شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 47شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 48شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 49شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 50شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 51شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 52شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 53شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 54شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 55شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 56شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 57شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 58شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 59شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...60شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 61شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 62شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 63شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 64شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 65شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 66شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 67شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 68شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 69شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 70شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 71شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 72شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 73شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 74شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 75شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟76شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 77شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 78شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 79شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 80شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 81شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 82شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 83شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 84شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 85شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 86شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 87شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 88شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 89شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 90شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 91شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 92شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 93شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 94شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 95شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 96شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 97شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 98شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 99شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 100شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 101شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 102شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 103شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 104شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 105شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 106شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 107شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 108شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 109شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 110شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 111شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 112شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 113شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 114شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 115شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 116شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 117شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 118شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 119شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 120شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 121شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 122شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 123شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 124شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 125شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 126شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 127شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 128شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 129شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 130شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 131شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 132شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 133شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 134شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 135شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟136شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 137شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 138شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 139شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 140شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 141شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 142شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 143شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 144شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 145شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 146شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 147شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 148شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 149شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 150شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 151شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 152شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 153شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 154شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 155شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 156شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 157شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 158شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 159شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 160شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 161شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟162شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 163شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 164شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 165شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 166شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 167شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 168شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 169شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 170شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 171شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 172شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 173شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 174شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 175شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 176شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 177شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 178شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 179شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 180شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 181شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 182شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 183شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 184شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 185شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 186شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 187شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 188شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 189شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 190شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 191شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 192شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 193شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟194شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 195شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 196شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 197شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 198شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 199شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 200شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 201شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 202شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 203شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 204شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 205شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 206شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 207شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 208شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 209شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 210شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 211شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...212شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 213شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 214شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 215شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 216شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 217شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 218شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 219شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 220شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 221شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 222شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 223شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 224شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 225شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 226شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 227شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 228شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 229شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 230شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 231شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 232شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 233شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 234شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 235شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 236شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 237شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 238شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 239شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 240شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 241شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 242شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 243شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 244شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 245شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 246شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 247شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 248شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 249شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 250شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 251شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 252شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 253شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 254شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 255شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 256شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 257شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 258شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 259شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 260شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 261شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 262شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 263شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 264شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 265شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 266شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 267شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 268شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 269شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 270شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 271شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 272شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 273شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 274شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 275شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 276شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟277شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 278شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 279شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 280شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 281شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 282شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 283شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 284شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 285شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 286شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 287شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 288شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 289شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 290شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 291شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 292شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 293شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 294شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 295شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 296شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 297شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 298شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 299شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 300شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 301شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 302شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 303شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 304شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 305شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 306شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 307شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 308شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 309شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 310شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 311شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 312شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 313شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 314شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 315شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 316شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 317شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 318شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 319شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 320شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 321شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 322شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 323شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 324شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 325شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 326شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 327شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 328شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 329شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 330شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 331شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 332شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 333شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 334شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 335شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 336شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 337شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 338شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 339شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 340شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 341شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 342شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 343شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 344شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 345شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 346شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 347شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 348شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 349شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 350شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 351شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 352شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 353شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 354شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 355شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 356شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 357شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 358شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 359شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 360شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 361شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 362شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 363شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 364شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 365شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 366شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 367شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 368شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 369شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 370شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 371شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 372شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 373شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 374شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ