به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر

680عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در خون جگر شدم نهان چون ساغر
بر بسته بقصد خود میان چون ساغر
در روی کسی که می خورد خون دلم
می خندم ازمیان جان چون ساغر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 2شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 3شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 4شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 5شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 6شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 7شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 8شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 9شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...10شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 11شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 12شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 13شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 14شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 15شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 16شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 17شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 18شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 19شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 20شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 21شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 22شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 23شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 24شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 25شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 26شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 27شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 28شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 29شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 30شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 31شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 32شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 33شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 34شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 35شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 36شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 37شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 38شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 39شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 40شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 41شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 42شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 43شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 44شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 45شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 46شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 47شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 48شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 49شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 50شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 51شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 52شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 53شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 54شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 55شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 56شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 57شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 58شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 59شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 60شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 61شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 62شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 63شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 64شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 65شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 66شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 67شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 68شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 69شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 70شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 71شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 72شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 73شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 74شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 75شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 76شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 77شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 78شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 79شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 80شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 81شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 82شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 83شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 84شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 85شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 86شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 87شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 88شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 89شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 90شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 91شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 92شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 93شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 94شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...95شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 96شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 97شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 98شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 99شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 100شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 101شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 102شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 103شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 104شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 105شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 106شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 107شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 108شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 109شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 110شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟111شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 112شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 113شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 114شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 115شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 116شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 117شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 118شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 119شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 120شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 121شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 122شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 123شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 124شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 125شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 126شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 127شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 128شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 129شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 130شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 131شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 132شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 133شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 134شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 135شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 136شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 137شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 138شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 139شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 140شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 141شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 142شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 143شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 144شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 145شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 146شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 147شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 148شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 149شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 150شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 151شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 152شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 153شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 154شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 155شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 156شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 157شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 158شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 159شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 160شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 161شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 162شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 163شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 164شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 165شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 166شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 167شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 168شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 169شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 170شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟171شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 172شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 173شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 174شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 175شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 176شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 177شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 178شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 179شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 180شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 181شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 182شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 183شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 184شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 185شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 186شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 187شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 188شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 189شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 190شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 191شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 192شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 193شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 194شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 195شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 196شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟197شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 198شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 199شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 200شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 201شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 202شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 203شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 204شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 205شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 206شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 207شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 208شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 209شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 210شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 211شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 212شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 213شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 214شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 215شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 216شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 217شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 218شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 219شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 220شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 221شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 222شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 223شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 224شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 225شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 226شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 227شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 228شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟229شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 230شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 231شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 232شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 233شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 234شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 235شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 236شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 237شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 238شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 239شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 240شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 241شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 242شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 243شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 244شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 245شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 246شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...247شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 248شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 249شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 250شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 251شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 252شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 253شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 254شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 255شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 256شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 257شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 258شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 259شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 260شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 261شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 262شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 263شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 264شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 265شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 266شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 267شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 268شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 269شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 270شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 271شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 272شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 273شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 274شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 275شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 276شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 277شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 278شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 279شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 280شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 281شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 282شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 283شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 284شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 285شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 286شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 287شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 288شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 289شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 290شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 291شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 292شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 293شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 294شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 295شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 296شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 297شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 298شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 299شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 300شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 301شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 302شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 303شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 304شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 305شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 306شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 307شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 308شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 309شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 310شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 311شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟312شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 313شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 314شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 315شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 316شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 317شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 318شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 319شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 320شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 321شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 322شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 323شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 324شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 325شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 326شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 327شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 328شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 329شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 330شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 331شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 332شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 333شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 334شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 335شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 336شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 337شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 338شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 339شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 340شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 341شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 342شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 343شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 344شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 345شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 346شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 347شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 348شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 349شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 350شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 351شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 352شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 353شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 354شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 355شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 356شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 357شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 358شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 359شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 360شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 361شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 362شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 363شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 364شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 365شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 366شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 367شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 368شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 369شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 370شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 371شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 372شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 373شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 374شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 375شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 376شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 377شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 378شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 379شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 380شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 381شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 382شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 383شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 384شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 385شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 386شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 387شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 388شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 389شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 390شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 391شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 392شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 393شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 394شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 395شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 396شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 397شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 398شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 399شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 400شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 401شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 402شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 403شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 404شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 405شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 406شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 407شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 408شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 409شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ