به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر

710عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر
وز مهر تو گشت سر سبک باد سحر
در گرد سر زلف تو کس می نرسد
جز باد سحر گهی ، خنک باد سحر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 2شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 3شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 4شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 5شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 6شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 7شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 8شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 9شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 10شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 11شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 12شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 13شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 14شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...15شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 16شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 17شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 18شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 19شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 20شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 21شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 22شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 23شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 24شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 25شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 26شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 27شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 28شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 29شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 30شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 31شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 32شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 33شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 34شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 35شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 36شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 37شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 38شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 39شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 40شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 41شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 42شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 43شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 44شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 45شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 46شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 47شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 48شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 49شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 50شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 51شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 52شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 53شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 54شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 55شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 56شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 57شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 58شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 59شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 60شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 61شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 62شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 63شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 64شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 65شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 66شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 67شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 68شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 69شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 70شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 71شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 72شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 73شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 74شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 75شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 76شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 77شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 78شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 79شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 80شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 81شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 82شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 83شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 84شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 85شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 86شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 87شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 88شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 89شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 90شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 91شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 92شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 93شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 94شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 95شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 96شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 97شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 98شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 99شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...100شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 101شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 102شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 103شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 104شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 105شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 106شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 107شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 108شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 109شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 110شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 111شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 112شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 113شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 114شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 115شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟116شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 117شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 118شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 119شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 120شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 121شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 122شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 123شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 124شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 125شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 126شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 127شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 128شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 129شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 130شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 131شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 132شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 133شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 134شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 135شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 136شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 137شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 138شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 139شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 140شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 141شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 142شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 143شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 144شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 145شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 146شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 147شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 148شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 149شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 150شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 151شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 152شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 153شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 154شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 155شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 156شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 157شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 158شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 159شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 160شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 161شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 162شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 163شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 164شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 165شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 166شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 167شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 168شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 169شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 170شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 171شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 172شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 173شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 174شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 175شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟176شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 177شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 178شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 179شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 180شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 181شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 182شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 183شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 184شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 185شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 186شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 187شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 188شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 189شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 190شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 191شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 192شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 193شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 194شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 195شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 196شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 197شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 198شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 199شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 200شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 201شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟202شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 203شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 204شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 205شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 206شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 207شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 208شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 209شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 210شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 211شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 212شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 213شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 214شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 215شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 216شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 217شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 218شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 219شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 220شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 221شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 222شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 223شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 224شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 225شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 226شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 227شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 228شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 229شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 230شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 231شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 232شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 233شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟234شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 235شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 236شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 237شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 238شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 239شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 240شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 241شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 242شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 243شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 244شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 245شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 246شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 247شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 248شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 249شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 250شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 251شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...252شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 253شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 254شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 255شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 256شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 257شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 258شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 259شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 260شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 261شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 262شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 263شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 264شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 265شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 266شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 267شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 268شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 269شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 270شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 271شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 272شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 273شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 274شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 275شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 276شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 277شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 278شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 279شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 280شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 281شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 282شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 283شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 284شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 285شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 286شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 287شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 288شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 289شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 290شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 291شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 292شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 293شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 294شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 295شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 296شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 297شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 298شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 299شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 300شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 301شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 302شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 303شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 304شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 305شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 306شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 307شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 308شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 309شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 310شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 311شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 312شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 313شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 314شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 315شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 316شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟317شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 318شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 319شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 320شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 321شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 322شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 323شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 324شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 325شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 326شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 327شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 328شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 329شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 330شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 331شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 332شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 333شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 334شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 335شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 336شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 337شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 338شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 339شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 340شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 341شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 342شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 343شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 344شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 345شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 346شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 347شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 348شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 349شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 350شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 351شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 352شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 353شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 354شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 355شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 356شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 357شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 358شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 359شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 360شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 361شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 362شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 363شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 364شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 365شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 366شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 367شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 368شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 369شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 370شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 371شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 372شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 373شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 374شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 375شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 376شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 377شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 378شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 379شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 380شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 381شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 382شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 383شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 384شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 385شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 386شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 387شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 388شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 389شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 390شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 391شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 392شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 393شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 394شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 395شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 396شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 397شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 398شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 399شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 400شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 401شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 402شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 403شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 404شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 405شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 406شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 407شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 408شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 409شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 410شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 411شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 412شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 413شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 414شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ