به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر

690عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

خوبان همه را صید توان کرد بزر
خوش خوش بر وصلشان توان خورد بزر
نرگس که کله دار جهانست ببین
کو نیز چگونه سر در آورد بزر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 2شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 3شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 4شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 5شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 6شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 7شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 8شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 9شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 10شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 11شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 12شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...13شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 14شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 15شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 16شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 17شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 18شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 19شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 20شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 21شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 22شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 23شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 24شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 25شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 26شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 27شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 28شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 29شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 30شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 31شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 32شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 33شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 34شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 35شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 36شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 37شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 38شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 39شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 40شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 41شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 42شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 43شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 44شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 45شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 46شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 47شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 48شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 49شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 50شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 51شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 52شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 53شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 54شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 55شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 56شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 57شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 58شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 59شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 60شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 61شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 62شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 63شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 64شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 65شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 66شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 67شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 68شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 69شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 70شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 71شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 72شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 73شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 74شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 75شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 76شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 77شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 78شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 79شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 80شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 81شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 82شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 83شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 84شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 85شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 86شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 87شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 88شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 89شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 90شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 91شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 92شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 93شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 94شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 95شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 96شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 97شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...98شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 99شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 100شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 101شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 102شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 103شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 104شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 105شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 106شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 107شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 108شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 109شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 110شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 111شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 112شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 113شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟114شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 115شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 116شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 117شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 118شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 119شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 120شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 121شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 122شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 123شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 124شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 125شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 126شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 127شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 128شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 129شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 130شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 131شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 132شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 133شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 134شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 135شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 136شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 137شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 138شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 139شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 140شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 141شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 142شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 143شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 144شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 145شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 146شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 147شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 148شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 149شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 150شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 151شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 152شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 153شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 154شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 155شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 156شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 157شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 158شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 159شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 160شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 161شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 162شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 163شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 164شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 165شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 166شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 167شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 168شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 169شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 170شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 171شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 172شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 173شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟174شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 175شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 176شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 177شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 178شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 179شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 180شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 181شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 182شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 183شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 184شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 185شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 186شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 187شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 188شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 189شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 190شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 191شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 192شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 193شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 194شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 195شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 196شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 197شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 198شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 199شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟200شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 201شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 202شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 203شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 204شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 205شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 206شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 207شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 208شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 209شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 210شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 211شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 212شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 213شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 214شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 215شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 216شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 217شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 218شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 219شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 220شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 221شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 222شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 223شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 224شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 225شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 226شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 227شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 228شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 229شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 230شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 231شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟232شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 233شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 234شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 235شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 236شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 237شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 238شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 239شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 240شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 241شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 242شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 243شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 244شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 245شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 246شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 247شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 248شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 249شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...250شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 251شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 252شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 253شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 254شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 255شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 256شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 257شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 258شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 259شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 260شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 261شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 262شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 263شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 264شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 265شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 266شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 267شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 268شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 269شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 270شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 271شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 272شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 273شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 274شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 275شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 276شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 277شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 278شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 279شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 280شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 281شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 282شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 283شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 284شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 285شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 286شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 287شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 288شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 289شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 290شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 291شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 292شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 293شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 294شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 295شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 296شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 297شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 298شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 299شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 300شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 301شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 302شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 303شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 304شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 305شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 306شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 307شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 308شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 309شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 310شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 311شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 312شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 313شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 314شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟315شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 316شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 317شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 318شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 319شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 320شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 321شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 322شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 323شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 324شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 325شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 326شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 327شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 328شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 329شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 330شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 331شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 332شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 333شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 334شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 335شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 336شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 337شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 338شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 339شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 340شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 341شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 342شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 343شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 344شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 345شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 346شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 347شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 348شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 349شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 350شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 351شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 352شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 353شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 354شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 355شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 356شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 357شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 358شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 359شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 360شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 361شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 362شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 363شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 364شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 365شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 366شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 367شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 368شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 369شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 370شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 371شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 372شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 373شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 374شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 375شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 376شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 377شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 378شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 379شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 380شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 381شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 382شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 383شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 384شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 385شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 386شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 387شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 388شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 389شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 390شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 391شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 392شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 393شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 394شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 395شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 396شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 397شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 398شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 399شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 400شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 401شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 402شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 403شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 404شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 405شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 406شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 407شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 408شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 409شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 410شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 411شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 412شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ