به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود

620عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هرگونه زراه صدق گویند شود
مجموع بقول او پراگنده شود
هر لفظ که نیست جان معنی با او
دشوار دل مرده بدو زنده شود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 2شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 3شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 4شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 5شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 6شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 7شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 8شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 9شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 10شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 11شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 12شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 13شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 14شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 15شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 16شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 17شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 18شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 19شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 20شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 21شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 22شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 23شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 24شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 25شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 26شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 27شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 28شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 29شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 30شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 31شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 32شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 33شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 34شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 35شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 36شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 37شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 38شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 39شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 40شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 41شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 42شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 43شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 44شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 45شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 46شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 47شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 48شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 49شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 50شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 51شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 52شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 53شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 54شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 55شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 56شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 57شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟58شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 59شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 60شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 61شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 62شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 63شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 64شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 65شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 66شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 67شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 68شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 69شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 70شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 71شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 72شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 73شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 74شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 75شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...76شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 77شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 78شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 79شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 80شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 81شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 82شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 83شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 84شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 85شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 86شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 87شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 88شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 89شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 90شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 91شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 92شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 93شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 94شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 95شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 96شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 97شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 98شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 99شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 100شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 101شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 102شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 103شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 104شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 105شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 106شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 107شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 108شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 109شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 110شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 111شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 112شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 113شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 114شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 115شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 116شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 117شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 118شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 119شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 120شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 121شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 122شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 123شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 124شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 125شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 126شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 127شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 128شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 129شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 130شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 131شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 132شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 133شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 134شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 135شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 136شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 137شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 138شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 139شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 140شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 141شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 142شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 143شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 144شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 145شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 146شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 147شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 148شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 149شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 150شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 151شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 152شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 153شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 154شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 155شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 156شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 157شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 158شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 159شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 160شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...161شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 162شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 163شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 164شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 165شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 166شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 167شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 168شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 169شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 170شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 171شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 172شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 173شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 174شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 175شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 176شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟177شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 178شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 179شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 180شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 181شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 182شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 183شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 184شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 185شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 186شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 187شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 188شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 189شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 190شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 191شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 192شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 193شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 194شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 195شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 196شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 197شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 198شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 199شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 200شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 201شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 202شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 203شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 204شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 205شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 206شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 207شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 208شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 209شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 210شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 211شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 212شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 213شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 214شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 215شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 216شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 217شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 218شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 219شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 220شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 221شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 222شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 223شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 224شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 225شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 226شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 227شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 228شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 229شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 230شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 231شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 232شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 233شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 234شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 235شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 236شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟237شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 238شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 239شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 240شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 241شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 242شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 243شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 244شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 245شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 246شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 247شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 248شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 249شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 250شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 251شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 252شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 253شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 254شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 255شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 256شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 257شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 258شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 259شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 260شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 261شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 262شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟263شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 264شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 265شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 266شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 267شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 268شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 269شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 270شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 271شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 272شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 273شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 274شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 275شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 276شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 277شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 278شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 279شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 280شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 281شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 282شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 283شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 284شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 285شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 286شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 287شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 288شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 289شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 290شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 291شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 292شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 293شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 294شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟295شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 296شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 297شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 298شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 299شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 300شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 301شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 302شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 303شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 304شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 305شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 306شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 307شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 308شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 309شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 310شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 311شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 312شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...313شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 314شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 315شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 316شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 317شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 318شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 319شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 320شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 321شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 322شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 323شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 324شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 325شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 326شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 327شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 328شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 329شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 330شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 331شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 332شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 333شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 334شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 335شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 336شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 337شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 338شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 339شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 340شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 341شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 342شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 343شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 344شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 345شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 346شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 347شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 348شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 349شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 350شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 351شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 352شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 353شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 354شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 355شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 356شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 357شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 358شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 359شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 360شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 361شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 362شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 363شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 364شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 365شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 366شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 367شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 368شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 369شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 370شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 371شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 372شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 373شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 374شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 375شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 376شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 377شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟378شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 379شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 380شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 381شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 382شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 383شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 384شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 385شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 386شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 387شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 388شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 389شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 390شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 391شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 392شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 393شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 394شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 395شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 396شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 397شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 398شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 399شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 400شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 401شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 402شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 403شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 404شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 405شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 406شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 407شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 408شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 409شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 410شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 411شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 412شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 413شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 414شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 415شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 416شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 417شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 418شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 419شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 420شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 421شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 422شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 423شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 424شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 425شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 426شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 427شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 428شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 429شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 430شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 431شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 432شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 433شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 434شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 435شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 436شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 437شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 438شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 439شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 440شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 441شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 442شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 443شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 444شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 445شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 446شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 447شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 448شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 449شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 450شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 451شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 452شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 453شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 454شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 455شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 456شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 457شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 458شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 459شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 460شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 461شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 462شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 463شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 464شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 465شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 466شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 467شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 468شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 469شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 470شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 471شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 472شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 473شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 474شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 475شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ