به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید

600عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

می نتوانم اشک فراوان بارید
خون جگر از دیده چو باران بارید
صد گونه بهانه بیش بر باید ساخت
تا بی تو دو قطره اشک بتوان بارید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 2شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 3شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 4شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 5شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 6شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 7شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 8شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 9شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 10شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 11شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 12شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 13شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 14شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 15شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 16شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 17شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 18شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 19شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 20شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 21شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 22شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 23شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 24شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 25شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 26شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 27شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 28شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 29شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 30شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟31شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 32شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 33شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 34شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 35شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 36شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 37شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 38شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 39شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 40شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 41شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 42شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 43شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 44شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 45شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 46شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 47شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 48شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...49شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 50شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 51شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 52شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 53شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 54شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 55شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 56شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 57شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 58شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 59شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 60شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 61شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 62شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 63شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 64شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 65شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 66شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 67شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 68شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 69شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 70شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 71شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 72شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 73شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 74شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 75شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 76شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 77شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 78شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 79شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 80شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 81شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 82شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 83شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 84شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 85شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 86شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 87شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 88شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 89شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 90شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 91شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 92شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 93شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 94شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 95شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 96شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 97شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 98شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 99شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 100شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 101شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 102شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 103شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 104شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 105شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 106شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 107شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 108شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 109شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 110شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 111شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 112شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 113شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 114شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 115شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 116شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 117شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 118شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 119شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 120شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 121شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 122شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 123شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 124شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 125شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 126شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 127شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 128شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 129شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 130شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 131شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 132شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 133شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...134شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 135شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 136شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 137شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 138شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 139شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 140شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 141شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 142شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 143شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 144شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 145شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 146شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 147شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 148شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 149شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟150شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 151شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 152شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 153شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 154شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 155شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 156شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 157شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 158شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 159شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 160شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 161شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 162شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 163شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 164شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 165شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 166شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 167شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 168شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 169شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 170شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 171شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 172شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 173شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 174شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 175شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 176شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 177شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 178شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 179شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 180شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 181شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 182شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 183شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 184شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 185شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 186شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 187شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 188شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 189شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 190شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 191شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 192شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 193شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 194شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 195شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 196شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 197شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 198شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 199شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 200شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 201شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 202شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 203شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 204شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 205شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 206شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 207شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 208شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 209شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟210شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 211شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 212شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 213شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 214شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 215شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 216شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 217شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 218شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 219شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 220شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 221شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 222شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 223شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 224شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 225شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 226شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 227شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 228شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 229شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 230شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 231شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 232شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 233شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 234شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 235شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟236شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 237شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 238شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 239شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 240شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 241شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 242شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 243شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 244شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 245شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 246شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 247شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 248شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 249شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 250شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 251شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 252شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 253شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 254شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 255شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 256شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 257شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 258شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 259شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 260شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 261شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 262شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 263شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 264شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 265شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 266شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 267شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟268شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 269شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 270شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 271شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 272شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 273شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 274شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 275شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 276شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 277شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 278شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 279شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 280شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 281شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 282شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 283شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 284شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 285شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...286شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 287شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 288شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 289شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 290شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 291شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 292شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 293شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 294شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 295شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 296شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 297شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 298شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 299شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 300شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 301شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 302شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 303شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 304شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 305شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 306شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 307شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 308شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 309شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 310شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 311شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 312شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 313شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 314شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 315شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 316شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 317شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 318شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 319شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 320شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 321شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 322شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 323شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 324شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 325شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 326شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 327شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 328شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 329شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 330شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 331شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 332شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 333شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 334شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 335شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 336شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 337شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 338شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 339شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 340شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 341شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 342شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 343شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 344شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 345شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 346شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 347شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 348شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 349شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 350شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟351شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 352شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 353شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 354شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 355شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 356شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 357شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 358شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 359شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 360شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 361شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 362شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 363شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 364شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 365شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 366شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 367شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 368شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 369شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 370شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 371شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 372شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 373شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 374شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 375شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 376شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 377شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 378شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 379شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 380شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 381شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 382شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 383شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 384شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 385شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 386شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 387شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 388شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 389شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 390شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 391شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 392شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 393شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 394شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 395شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 396شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 397شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 398شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 399شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 400شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 401شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 402شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 403شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 404شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 405شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 406شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 407شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 408شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 409شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 410شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 411شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 412شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 413شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 414شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 415شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 416شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 417شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 418شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 419شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 420شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 421شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 422شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 423شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 424شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 425شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 426شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 427شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 428شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 429شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 430شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 431شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 432شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 433شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 434شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 435شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 436شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 437شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 438شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 439شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 440شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 441شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 442شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 443شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 444شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 445شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 446شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 447شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 448شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ