به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار

690عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

این پیش نیاز کرده از زر دیوار
خورشید حیات دشمنت بسر دیوار
از جود توام امید چیزیست که آن
چون روی حسود روی تو بود در دیوار

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 2شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 3شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 4شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 5شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟6شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 7شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 8شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 9شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 10شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 11شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 12شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 13شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 14شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 15شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 16شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 17شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 18شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 19شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 20شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 21شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 22شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 23شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...24شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 25شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 26شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 27شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 28شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 29شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 30شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 31شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 32شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 33شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 34شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 35شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 36شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 37شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 38شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 39شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 40شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 41شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 42شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 43شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 44شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 45شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 46شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 47شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 48شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 49شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 50شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 51شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 52شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 53شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 54شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 55شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 56شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 57شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 58شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 59شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 60شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 61شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 62شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 63شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 64شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 65شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 66شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 67شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 68شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 69شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 70شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 71شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 72شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 73شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 74شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 75شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 76شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 77شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 78شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 79شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 80شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 81شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 82شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 83شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 84شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 85شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 86شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 87شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 88شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 89شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 90شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 91شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 92شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 93شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 94شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 95شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 96شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 97شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 98شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 99شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 100شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 101شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 102شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 103شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 104شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 105شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 106شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 107شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 108شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...109شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 110شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 111شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 112شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 113شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 114شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 115شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 116شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 117شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 118شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 119شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 120شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 121شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 122شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 123شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 124شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟125شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 126شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 127شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 128شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 129شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 130شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 131شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 132شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 133شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 134شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 135شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 136شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 137شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 138شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 139شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 140شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 141شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 142شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 143شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 144شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 145شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 146شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 147شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 148شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 149شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 150شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 151شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 152شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 153شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 154شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 155شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 156شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 157شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 158شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 159شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 160شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 161شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 162شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 163شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 164شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 165شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 166شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 167شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 168شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 169شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 170شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 171شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 172شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 173شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 174شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 175شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 176شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 177شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 178شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 179شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 180شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 181شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 182شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 183شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 184شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟185شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 186شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 187شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 188شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 189شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 190شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 191شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 192شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 193شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 194شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 195شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 196شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 197شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 198شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 199شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 200شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 201شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 202شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 203شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 204شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 205شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 206شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 207شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 208شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 209شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 210شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟211شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 212شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 213شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 214شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 215شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 216شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 217شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 218شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 219شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 220شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 221شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 222شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 223شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 224شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 225شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 226شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 227شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 228شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 229شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 230شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 231شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 232شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 233شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 234شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 235شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 236شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 237شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 238شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 239شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 240شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 241شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 242شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟243شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 244شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 245شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 246شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 247شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 248شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 249شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 250شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 251شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 252شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 253شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 254شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 255شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 256شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 257شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 258شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 259شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 260شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...261شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 262شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 263شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 264شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 265شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 266شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 267شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 268شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 269شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 270شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 271شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 272شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 273شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 274شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 275شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 276شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 277شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 278شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 279شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 280شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 281شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 282شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 283شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 284شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 285شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 286شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 287شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 288شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 289شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 290شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 291شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 292شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 293شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 294شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 295شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 296شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 297شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 298شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 299شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 300شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 301شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 302شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 303شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 304شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 305شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 306شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 307شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 308شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 309شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 310شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 311شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 312شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 313شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 314شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 315شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 316شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 317شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 318شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 319شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 320شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 321شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 322شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 323شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 324شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 325شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟326شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 327شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 328شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 329شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 330شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 331شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 332شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 333شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 334شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 335شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 336شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 337شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 338شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 339شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 340شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 341شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 342شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 343شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 344شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 345شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 346شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 347شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 348شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 349شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 350شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 351شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 352شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 353شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 354شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 355شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 356شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 357شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 358شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 359شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 360شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 361شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 362شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 363شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 364شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 365شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 366شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 367شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 368شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 369شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 370شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 371شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 372شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 373شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 374شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 375شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 376شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 377شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 378شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 379شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 380شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 381شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 382شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 383شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 384شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 385شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 386شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 387شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 388شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 389شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 390شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 391شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 392شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 393شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 394شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 395شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 396شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 397شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 398شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 399شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 400شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 401شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 402شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 403شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 404شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 405شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 406شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 407شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 408شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 409شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 410شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 411شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 412شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 413شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 414شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 415شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 416شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 417شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 418شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 419شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 420شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 421شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 422شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 423شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ