به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر

640عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر
زان سوی عدم شنیدم آوازۀ صبر
تا چند مرا حواله بر صبر کنی؟
پیداست که چند باشد اندازۀ صبر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟2شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 3شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 4شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 5شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 6شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 7شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 8شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 9شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 10شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 11شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 12شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 13شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 14شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 15شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 16شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 17شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 18شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 19شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...20شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 21شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 22شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 23شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 24شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 25شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 26شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 27شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 28شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 29شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 30شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 31شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 32شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 33شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 34شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 35شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 36شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 37شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 38شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 39شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 40شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 41شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 42شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 43شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 44شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 45شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 46شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 47شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 48شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 49شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 50شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 51شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 52شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 53شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 54شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 55شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 56شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 57شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 58شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 59شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 60شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 61شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 62شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 63شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 64شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 65شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 66شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 67شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 68شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 69شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 70شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 71شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 72شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 73شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 74شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 75شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 76شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 77شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 78شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 79شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 80شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 81شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 82شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 83شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 84شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 85شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 86شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 87شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 88شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 89شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 90شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 91شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 92شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 93شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 94شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 95شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 96شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 97شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 98شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 99شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 100شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 101شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 102شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 103شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 104شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...105شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 106شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 107شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 108شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 109شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 110شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 111شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 112شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 113شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 114شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 115شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 116شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 117شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 118شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 119شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 120شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟121شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 122شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 123شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 124شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 125شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 126شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 127شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 128شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 129شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 130شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 131شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 132شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 133شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 134شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 135شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 136شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 137شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 138شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 139شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 140شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 141شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 142شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 143شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 144شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 145شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 146شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 147شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 148شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 149شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 150شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 151شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 152شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 153شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 154شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 155شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 156شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 157شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 158شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 159شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 160شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 161شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 162شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 163شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 164شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 165شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 166شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 167شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 168شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 169شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 170شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 171شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 172شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 173شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 174شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 175شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 176شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 177شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 178شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 179شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 180شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟181شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 182شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 183شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 184شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 185شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 186شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 187شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 188شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 189شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 190شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 191شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 192شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 193شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 194شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 195شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 196شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 197شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 198شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 199شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 200شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 201شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 202شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 203شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 204شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 205شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 206شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟207شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 208شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 209شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 210شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 211شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 212شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 213شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 214شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 215شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 216شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 217شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 218شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 219شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 220شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 221شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 222شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 223شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 224شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 225شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 226شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 227شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 228شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 229شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 230شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 231شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 232شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 233شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 234شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 235شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 236شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 237شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 238شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟239شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 240شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 241شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 242شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 243شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 244شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 245شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 246شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 247شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 248شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 249شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 250شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 251شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 252شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 253شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 254شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 255شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 256شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...257شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 258شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 259شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 260شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 261شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 262شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 263شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 264شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 265شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 266شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 267شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 268شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 269شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 270شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 271شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 272شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 273شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 274شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 275شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 276شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 277شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 278شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 279شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 280شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 281شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 282شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 283شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 284شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 285شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 286شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 287شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 288شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 289شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 290شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 291شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 292شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 293شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 294شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 295شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 296شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 297شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 298شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 299شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 300شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 301شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 302شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 303شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 304شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 305شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 306شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 307شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 308شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 309شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 310شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 311شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 312شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 313شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 314شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 315شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 316شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 317شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 318شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 319شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 320شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 321شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟322شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 323شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 324شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 325شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 326شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 327شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 328شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 329شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 330شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 331شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 332شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 333شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 334شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 335شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 336شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 337شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 338شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 339شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 340شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 341شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 342شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 343شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 344شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 345شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 346شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 347شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 348شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 349شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 350شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 351شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 352شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 353شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 354شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 355شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 356شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 357شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 358شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 359شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 360شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 361شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 362شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 363شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 364شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 365شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 366شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 367شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 368شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 369شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 370شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 371شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 372شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 373شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 374شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 375شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 376شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 377شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 378شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 379شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 380شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 381شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 382شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 383شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 384شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 385شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 386شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 387شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 388شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 389شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 390شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 391شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 392شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 393شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 394شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 395شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 396شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 397شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 398شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 399شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 400شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 401شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 402شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 403شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 404شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 405شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 406شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 407شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 408شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 409شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 410شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 411شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 412شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 413شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 414شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 415شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 416شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 417شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 418شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 419شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ