به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر

560عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

اسبی دارم بکندی از خر خرتر
چون گاو خراس بل کزو پرخورتر
چندانک همی رود بود بر یک جای
هر چند همی خورد بود لاغر تر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 2شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 3شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 4شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 5شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 6شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 7شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 8شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 9شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 10شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 11شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 12شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 13شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 14شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 15شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 16شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 17شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 18شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...19شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 20شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 21شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 22شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 23شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 24شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 25شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 26شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 27شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 28شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 29شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 30شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 31شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 32شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 33شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 34شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 35شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 36شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 37شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 38شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 39شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 40شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 41شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 42شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 43شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 44شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 45شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 46شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 47شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 48شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 49شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 50شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 51شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 52شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 53شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 54شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 55شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 56شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 57شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 58شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 59شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 60شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 61شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 62شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 63شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 64شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 65شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 66شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 67شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 68شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 69شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 70شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 71شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 72شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 73شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 74شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 75شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 76شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 77شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 78شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 79شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 80شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 81شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 82شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 83شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 84شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 85شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 86شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 87شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 88شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 89شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 90شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 91شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 92شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 93شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 94شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 95شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 96شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 97شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 98شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 99شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 100شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 101شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 102شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 103شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...104شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 105شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 106شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 107شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 108شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 109شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 110شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 111شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 112شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 113شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 114شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 115شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 116شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 117شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 118شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 119شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟120شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 121شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 122شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 123شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 124شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 125شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 126شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 127شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 128شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 129شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 130شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 131شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 132شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 133شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 134شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 135شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 136شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 137شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 138شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 139شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 140شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 141شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 142شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 143شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 144شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 145شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 146شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 147شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 148شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 149شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 150شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 151شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 152شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 153شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 154شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 155شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 156شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 157شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 158شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 159شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 160شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 161شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 162شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 163شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 164شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 165شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 166شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 167شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 168شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 169شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 170شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 171شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 172شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 173شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 174شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 175شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 176شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 177شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 178شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 179شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟180شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 181شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 182شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 183شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 184شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 185شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 186شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 187شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 188شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 189شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 190شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 191شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 192شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 193شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 194شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 195شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 196شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 197شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 198شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 199شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 200شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 201شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 202شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 203شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 204شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 205شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟206شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 207شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 208شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 209شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 210شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 211شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 212شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 213شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 214شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 215شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 216شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 217شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 218شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 219شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 220شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 221شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 222شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 223شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 224شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 225شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 226شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 227شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 228شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 229شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 230شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 231شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 232شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 233شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 234شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 235شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 236شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 237شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟238شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 239شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 240شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 241شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 242شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 243شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 244شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 245شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 246شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 247شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 248شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 249شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 250شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 251شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 252شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 253شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 254شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 255شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...256شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 257شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 258شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 259شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 260شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 261شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 262شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 263شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 264شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 265شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 266شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 267شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 268شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 269شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 270شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 271شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 272شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 273شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 274شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 275شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 276شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 277شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 278شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 279شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 280شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 281شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 282شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 283شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 284شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 285شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 286شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 287شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 288شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 289شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 290شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 291شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 292شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 293شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 294شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 295شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 296شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 297شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 298شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 299شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 300شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 301شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 302شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 303شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 304شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 305شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 306شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 307شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 308شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 309شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 310شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 311شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 312شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 313شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 314شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 315شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 316شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 317شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 318شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 319شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 320شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟321شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 322شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 323شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 324شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 325شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 326شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 327شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 328شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 329شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 330شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 331شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 332شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 333شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 334شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 335شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 336شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 337شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 338شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 339شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 340شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 341شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 342شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 343شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 344شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 345شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 346شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 347شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 348شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 349شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 350شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 351شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 352شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 353شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 354شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 355شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 356شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 357شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 358شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 359شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 360شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 361شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 362شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 363شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 364شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 365شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 366شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 367شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 368شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 369شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 370شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 371شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 372شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 373شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 374شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 375شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 376شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 377شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 378شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 379شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 380شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 381شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 382شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 383شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 384شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 385شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 386شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 387شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 388شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 389شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 390شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 391شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 392شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 393شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 394شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 395شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 396شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 397شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 398شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 399شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 400شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 401شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 402شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 403شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 404شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 405شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 406شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 407شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 408شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 409شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 410شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 411شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 412شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 413شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 414شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 415شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 416شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 417شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 418شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ