به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید

620عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای وصل تو بر تراز تمنای امید
ناپخته بمانده با تو سودای امید
من در تو کجا رسم که آنجا که تویی
نه دست هوس رسید و نه ÷ای امید؟

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 2شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 3شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 4شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 5شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 6شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 7شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 8شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 9شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 10شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 11شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 12شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 13شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 14شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 15شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 16شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 17شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 18شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 19شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 20شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 21شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 22شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟23شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 24شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 25شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 26شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 27شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 28شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 29شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 30شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 31شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 32شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 33شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 34شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 35شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 36شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 37شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 38شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 39شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 40شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...41شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 42شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 43شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 44شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 45شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 46شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 47شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 48شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 49شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 50شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 51شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 52شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 53شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 54شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 55شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 56شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 57شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 58شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 59شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 60شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 61شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 62شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 63شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 64شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 65شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 66شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 67شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 68شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 69شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 70شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 71شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 72شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 73شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 74شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 75شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 76شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 77شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 78شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 79شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 80شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 81شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 82شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 83شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 84شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 85شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 86شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 87شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 88شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 89شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 90شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 91شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 92شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 93شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 94شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 95شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 96شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 97شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 98شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 99شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 100شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 101شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 102شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 103شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 104شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 105شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 106شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 107شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 108شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 109شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 110شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 111شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 112شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 113شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 114شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 115شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 116شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 117شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 118شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 119شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 120شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 121شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 122شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 123شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 124شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 125شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...126شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 127شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 128شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 129شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 130شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 131شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 132شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 133شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 134شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 135شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 136شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 137شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 138شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 139شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 140شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 141شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟142شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 143شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 144شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 145شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 146شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 147شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 148شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 149شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 150شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 151شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 152شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 153شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 154شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 155شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 156شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 157شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 158شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 159شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 160شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 161شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 162شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 163شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 164شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 165شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 166شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 167شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 168شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 169شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 170شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 171شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 172شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 173شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 174شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 175شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 176شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 177شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 178شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 179شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 180شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 181شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 182شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 183شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 184شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 185شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 186شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 187شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 188شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 189شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 190شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 191شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 192شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 193شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 194شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 195شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 196شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 197شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 198شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 199شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 200شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 201شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟202شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 203شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 204شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 205شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 206شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 207شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 208شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 209شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 210شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 211شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 212شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 213شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 214شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 215شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 216شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 217شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 218شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 219شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 220شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 221شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 222شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 223شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 224شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 225شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 226شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 227شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟228شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 229شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 230شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 231شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 232شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 233شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 234شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 235شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 236شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 237شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 238شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 239شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 240شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 241شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 242شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 243شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 244شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 245شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 246شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 247شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 248شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 249شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 250شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 251شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 252شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 253شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 254شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 255شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 256شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 257شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 258شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 259شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟260شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 261شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 262شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 263شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 264شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 265شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 266شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 267شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 268شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 269شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 270شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 271شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 272شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 273شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 274شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 275شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 276شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 277شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...278شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 279شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 280شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 281شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 282شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 283شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 284شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 285شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 286شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 287شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 288شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 289شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 290شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 291شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 292شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 293شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 294شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 295شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 296شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 297شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 298شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 299شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 300شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 301شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 302شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 303شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 304شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 305شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 306شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 307شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 308شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 309شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 310شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 311شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 312شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 313شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 314شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 315شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 316شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 317شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 318شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 319شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 320شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 321شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 322شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 323شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 324شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 325شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 326شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 327شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 328شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 329شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 330شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 331شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 332شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 333شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 334شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 335شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 336شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 337شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 338شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 339شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 340شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 341شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 342شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟343شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 344شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 345شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 346شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 347شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 348شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 349شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 350شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 351شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 352شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 353شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 354شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 355شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 356شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 357شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 358شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 359شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 360شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 361شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 362شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 363شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 364شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 365شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 366شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 367شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 368شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 369شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 370شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 371شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 372شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 373شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 374شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 375شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 376شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 377شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 378شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 379شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 380شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 381شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 382شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 383شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 384شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 385شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 386شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 387شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 388شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 389شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 390شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 391شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 392شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 393شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 394شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 395شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 396شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 397شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 398شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 399شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 400شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 401شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 402شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 403شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 404شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 405شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 406شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 407شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 408شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 409شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 410شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 411شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 412شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 413شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 414شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 415شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 416شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 417شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 418شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 419شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 420شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 421شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 422شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 423شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 424شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 425شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 426شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 427شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 428شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 429شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 430شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 431شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 432شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 433شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 434شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 435شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 436شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 437شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 438شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 439شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 440شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ