به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید

710عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

لطف تو بآشنا و بیگانه رسید
زو بهره بهر دلی جداگانه رسید
از خلوت وصل و لذت گفت و شنید
ما را همه آرزو و افسانه رسید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 2شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 3شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 4شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 5شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 6شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 7شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 8شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 9شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 10شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 11شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 12شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 13شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 14شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 15شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 16شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 17شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 18شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 19شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 20شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 21شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 22شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 23شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 24شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟25شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 26شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 27شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 28شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 29شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 30شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 31شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 32شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 33شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 34شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 35شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 36شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 37شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 38شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 39شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 40شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 41شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 42شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...43شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 44شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 45شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 46شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 47شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 48شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 49شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 50شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 51شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 52شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 53شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 54شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 55شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 56شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 57شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 58شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 59شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 60شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 61شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 62شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 63شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 64شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 65شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 66شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 67شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 68شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 69شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 70شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 71شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 72شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 73شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 74شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 75شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 76شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 77شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 78شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 79شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 80شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 81شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 82شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 83شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 84شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 85شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 86شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 87شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 88شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 89شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 90شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 91شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 92شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 93شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 94شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 95شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 96شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 97شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 98شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 99شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 100شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 101شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 102شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 103شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 104شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 105شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 106شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 107شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 108شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 109شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 110شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 111شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 112شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 113شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 114شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 115شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 116شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 117شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 118شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 119شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 120شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 121شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 122شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 123شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 124شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 125شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 126شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 127شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...128شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 129شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 130شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 131شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 132شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 133شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 134شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 135شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 136شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 137شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 138شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 139شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 140شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 141شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 142شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 143شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟144شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 145شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 146شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 147شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 148شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 149شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 150شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 151شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 152شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 153شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 154شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 155شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 156شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 157شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 158شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 159شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 160شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 161شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 162شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 163شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 164شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 165شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 166شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 167شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 168شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 169شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 170شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 171شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 172شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 173شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 174شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 175شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 176شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 177شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 178شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 179شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 180شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 181شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 182شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 183شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 184شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 185شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 186شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 187شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 188شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 189شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 190شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 191شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 192شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 193شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 194شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 195شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 196شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 197شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 198شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 199شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 200شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 201شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 202شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 203شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟204شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 205شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 206شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 207شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 208شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 209شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 210شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 211شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 212شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 213شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 214شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 215شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 216شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 217شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 218شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 219شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 220شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 221شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 222شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 223شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 224شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 225شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 226شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 227شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 228شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 229شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟230شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 231شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 232شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 233شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 234شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 235شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 236شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 237شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 238شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 239شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 240شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 241شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 242شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 243شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 244شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 245شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 246شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 247شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 248شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 249شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 250شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 251شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 252شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 253شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 254شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 255شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 256شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 257شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 258شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 259شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 260شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 261شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟262شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 263شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 264شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 265شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 266شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 267شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 268شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 269شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 270شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 271شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 272شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 273شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 274شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 275شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 276شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 277شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 278شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 279شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...280شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 281شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 282شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 283شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 284شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 285شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 286شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 287شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 288شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 289شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 290شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 291شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 292شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 293شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 294شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 295شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 296شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 297شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 298شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 299شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 300شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 301شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 302شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 303شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 304شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 305شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 306شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 307شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 308شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 309شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 310شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 311شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 312شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 313شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 314شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 315شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 316شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 317شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 318شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 319شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 320شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 321شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 322شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 323شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 324شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 325شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 326شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 327شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 328شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 329شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 330شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 331شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 332شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 333شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 334شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 335شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 336شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 337شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 338شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 339شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 340شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 341شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 342شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 343شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 344شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟345شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 346شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 347شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 348شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 349شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 350شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 351شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 352شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 353شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 354شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 355شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 356شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 357شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 358شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 359شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 360شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 361شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 362شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 363شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 364شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 365شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 366شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 367شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 368شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 369شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 370شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 371شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 372شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 373شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 374شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 375شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 376شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 377شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 378شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 379شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 380شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 381شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 382شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 383شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 384شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 385شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 386شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 387شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 388شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 389شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 390شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 391شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 392شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 393شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 394شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 395شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 396شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 397شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 398شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 399شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 400شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 401شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 402شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 403شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 404شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 405شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 406شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 407شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 408شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 409شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 410شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 411شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 412شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 413شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 414شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 415شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 416شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 417شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 418شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 419شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 420شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 421شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 422شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 423شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 424شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 425شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 426شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 427شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 428شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 429شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 430شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 431شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 432شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 433شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 434شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 435شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 436شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 437شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 438شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 439شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 440شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 441شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 442شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ