به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید

760عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

می خوارگی اندر مه دی می باید
همدم همه ساله نای و نی می باید
روی زمی از برف سپیداب گرفت
گلگونه اش از جرعۀ می می باید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 2شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 3شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 4شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 5شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 6شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 7شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 8شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 9شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 10شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 11شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 12شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 13شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 14شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 15شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 16شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 17شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 18شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 19شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 20شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 21شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 22شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 23شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 24شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 25شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 26شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 27شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 28شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 29شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 30شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 31شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 32شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 33شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 34شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 35شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 36شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 37شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 38شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 39شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 40شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 41شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 42شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟43شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 44شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 45شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 46شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 47شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 48شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 49شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 50شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 51شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 52شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 53شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 54شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 55شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 56شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 57شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 58شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 59شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 60شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...61شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 62شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 63شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 64شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 65شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 66شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 67شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 68شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 69شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 70شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 71شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 72شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 73شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 74شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 75شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 76شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 77شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 78شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 79شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 80شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 81شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 82شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 83شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 84شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 85شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 86شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 87شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 88شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 89شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 90شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 91شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 92شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 93شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 94شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 95شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 96شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 97شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 98شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 99شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 100شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 101شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 102شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 103شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 104شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 105شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 106شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 107شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 108شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 109شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 110شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 111شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 112شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 113شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 114شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 115شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 116شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 117شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 118شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 119شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 120شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 121شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 122شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 123شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 124شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 125شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 126شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 127شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 128شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 129شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 130شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 131شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 132شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 133شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 134شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 135شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 136شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 137شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 138شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 139شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 140شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 141شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 142شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 143شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 144شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 145شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...146شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 147شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 148شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 149شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 150شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 151شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 152شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 153شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 154شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 155شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 156شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 157شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 158شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 159شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 160شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 161شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟162شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 163شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 164شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 165شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 166شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 167شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 168شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 169شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 170شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 171شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 172شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 173شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 174شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 175شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 176شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 177شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 178شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 179شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 180شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 181شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 182شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 183شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 184شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 185شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 186شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 187شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 188شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 189شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 190شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 191شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 192شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 193شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 194شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 195شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 196شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 197شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 198شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 199شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 200شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 201شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 202شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 203شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 204شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 205شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 206شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 207شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 208شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 209شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 210شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 211شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 212شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 213شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 214شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 215شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 216شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 217شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 218شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 219شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 220شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 221شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟222شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 223شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 224شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 225شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 226شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 227شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 228شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 229شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 230شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 231شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 232شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 233شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 234شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 235شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 236شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 237شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 238شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 239شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 240شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 241شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 242شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 243شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 244شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 245شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 246شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 247شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟248شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 249شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 250شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 251شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 252شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 253شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 254شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 255شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 256شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 257شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 258شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 259شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 260شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 261شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 262شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 263شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 264شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 265شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 266شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 267شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 268شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 269شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 270شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 271شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 272شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 273شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 274شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 275شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 276شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 277شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 278شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 279شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟280شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 281شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 282شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 283شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 284شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 285شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 286شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 287شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 288شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 289شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 290شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 291شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 292شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 293شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 294شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 295شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 296شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 297شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...298شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 299شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 300شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 301شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 302شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 303شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 304شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 305شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 306شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 307شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 308شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 309شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 310شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 311شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 312شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 313شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 314شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 315شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 316شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 317شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 318شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 319شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 320شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 321شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 322شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 323شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 324شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 325شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 326شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 327شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 328شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 329شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 330شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 331شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 332شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 333شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 334شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 335شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 336شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 337شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 338شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 339شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 340شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 341شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 342شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 343شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 344شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 345شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 346شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 347شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 348شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 349شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 350شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 351شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 352شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 353شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 354شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 355شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 356شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 357شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 358شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 359شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 360شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 361شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 362شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟363شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 364شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 365شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 366شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 367شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 368شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 369شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 370شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 371شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 372شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 373شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 374شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 375شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 376شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 377شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 378شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 379شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 380شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 381شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 382شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 383شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 384شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 385شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 386شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 387شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 388شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 389شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 390شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 391شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 392شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 393شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 394شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 395شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 396شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 397شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 398شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 399شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 400شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 401شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 402شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 403شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 404شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 405شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 406شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 407شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 408شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 409شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 410شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 411شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 412شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 413شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 414شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 415شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 416شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 417شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 418شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 419شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 420شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 421شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 422شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 423شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 424شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 425شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 426شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 427شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 428شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 429شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 430شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 431شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 432شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 433شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 434شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 435شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 436شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 437شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 438شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 439شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 440شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 441شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 442شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 443شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 444شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 445شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 446شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 447شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 448شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 449شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 450شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 451شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 452شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 453شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 454شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 455شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 456شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 457شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 458شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 459شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 460شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ