به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید

680عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گل را همه ساز و رنگ و بومی باید
با یار منش آب بجو می باید
سر تا قدمش روی نکو می باید
کو را همه روز روی او می باید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 2شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 3شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 4شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 5شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 6شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 7شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 8شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 9شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 10شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 11شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 12شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 13شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 14شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 15شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 16شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 17شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 18شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 19شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 20شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 21شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 22شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 23شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 24شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 25شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 26شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 27شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 28شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 29شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 30شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 31شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 32شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 33شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 34شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 35شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 36شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 37شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 38شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 39شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 40شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 41شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 42شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 43شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟44شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 45شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 46شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 47شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 48شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 49شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 50شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 51شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 52شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 53شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 54شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 55شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 56شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 57شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 58شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 59شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 60شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 61شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...62شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 63شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 64شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 65شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 66شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 67شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 68شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 69شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 70شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 71شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 72شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 73شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 74شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 75شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 76شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 77شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 78شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 79شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 80شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 81شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 82شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 83شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 84شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 85شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 86شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 87شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 88شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 89شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 90شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 91شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 92شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 93شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 94شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 95شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 96شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 97شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 98شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 99شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 100شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 101شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 102شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 103شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 104شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 105شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 106شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 107شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 108شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 109شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 110شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 111شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 112شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 113شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 114شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 115شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 116شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 117شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 118شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 119شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 120شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 121شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 122شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 123شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 124شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 125شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 126شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 127شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 128شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 129شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 130شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 131شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 132شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 133شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 134شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 135شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 136شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 137شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 138شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 139شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 140شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 141شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 142شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 143شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 144شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 145شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 146شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...147شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 148شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 149شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 150شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 151شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 152شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 153شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 154شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 155شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 156شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 157شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 158شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 159شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 160شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 161شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 162شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟163شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 164شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 165شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 166شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 167شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 168شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 169شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 170شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 171شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 172شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 173شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 174شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 175شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 176شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 177شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 178شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 179شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 180شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 181شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 182شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 183شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 184شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 185شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 186شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 187شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 188شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 189شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 190شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 191شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 192شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 193شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 194شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 195شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 196شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 197شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 198شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 199شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 200شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 201شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 202شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 203شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 204شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 205شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 206شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 207شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 208شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 209شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 210شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 211شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 212شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 213شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 214شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 215شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 216شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 217شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 218شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 219شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 220شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 221شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 222شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟223شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 224شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 225شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 226شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 227شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 228شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 229شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 230شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 231شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 232شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 233شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 234شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 235شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 236شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 237شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 238شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 239شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 240شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 241شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 242شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 243شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 244شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 245شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 246شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 247شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 248شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟249شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 250شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 251شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 252شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 253شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 254شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 255شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 256شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 257شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 258شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 259شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 260شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 261شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 262شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 263شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 264شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 265شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 266شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 267شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 268شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 269شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 270شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 271شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 272شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 273شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 274شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 275شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 276شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 277شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 278شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 279شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 280شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟281شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 282شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 283شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 284شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 285شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 286شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 287شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 288شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 289شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 290شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 291شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 292شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 293شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 294شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 295شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 296شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 297شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 298شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...299شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 300شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 301شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 302شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 303شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 304شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 305شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 306شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 307شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 308شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 309شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 310شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 311شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 312شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 313شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 314شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 315شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 316شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 317شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 318شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 319شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 320شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 321شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 322شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 323شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 324شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 325شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 326شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 327شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 328شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 329شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 330شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 331شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 332شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 333شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 334شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 335شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 336شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 337شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 338شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 339شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 340شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 341شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 342شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 343شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 344شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 345شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 346شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 347شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 348شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 349شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 350شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 351شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 352شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 353شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 354شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 355شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 356شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 357شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 358شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 359شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 360شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 361شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 362شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 363شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟364شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 365شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 366شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 367شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 368شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 369شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 370شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 371شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 372شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 373شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 374شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 375شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 376شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 377شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 378شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 379شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 380شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 381شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 382شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 383شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 384شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 385شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 386شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 387شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 388شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 389شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 390شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 391شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 392شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 393شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 394شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 395شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 396شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 397شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 398شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 399شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 400شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 401شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 402شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 403شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 404شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 405شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 406شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 407شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 408شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 409شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 410شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 411شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 412شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 413شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 414شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 415شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 416شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 417شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 418شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 419شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 420شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 421شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 422شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 423شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 424شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 425شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 426شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 427شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 428شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 429شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 430شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 431شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 432شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 433شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 434شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 435شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 436شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 437شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 438شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 439شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 440شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 441شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 442شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 443شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 444شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 445شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 446شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 447شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 448شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 449شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 450شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 451شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 452شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 453شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 454شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 455شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 456شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 457شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 458شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 459شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 460شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 461شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ