به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید

590عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

این مردم چشم من همی نا ساید
در جستن تو جهان همی پیماید
روز از هوست گرد جهان می گردد
پس شب بسر آب فرو می آید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 2شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 3شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 4شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 5شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 6شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 7شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 8شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 9شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 10شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 11شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 12شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 13شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 14شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 15شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 16شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 17شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 18شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 19شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 20شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 21شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 22شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 23شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 24شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 25شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 26شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 27شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 28شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 29شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 30شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 31شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 32شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 33شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 34شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 35شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 36شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 37شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 38شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 39شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 40شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 41شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 42شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 43شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 44شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 45شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 46شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟47شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 48شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 49شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 50شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 51شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 52شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 53شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 54شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 55شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 56شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 57شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 58شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 59شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 60شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 61شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 62شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 63شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 64شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...65شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 66شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 67شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 68شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 69شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 70شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 71شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 72شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 73شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 74شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 75شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 76شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 77شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 78شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 79شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 80شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 81شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 82شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 83شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 84شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 85شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 86شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 87شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 88شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 89شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 90شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 91شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 92شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 93شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 94شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 95شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 96شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 97شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 98شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 99شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 100شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 101شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 102شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 103شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 104شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 105شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 106شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 107شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 108شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 109شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 110شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 111شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 112شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 113شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 114شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 115شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 116شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 117شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 118شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 119شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 120شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 121شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 122شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 123شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 124شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 125شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 126شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 127شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 128شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 129شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 130شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 131شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 132شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 133شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 134شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 135شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 136شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 137شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 138شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 139شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 140شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 141شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 142شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 143شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 144شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 145شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 146شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 147شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 148شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 149شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...150شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 151شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 152شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 153شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 154شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 155شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 156شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 157شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 158شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 159شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 160شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 161شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 162شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 163شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 164شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 165شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟166شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 167شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 168شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 169شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 170شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 171شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 172شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 173شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 174شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 175شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 176شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 177شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 178شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 179شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 180شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 181شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 182شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 183شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 184شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 185شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 186شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 187شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 188شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 189شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 190شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 191شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 192شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 193شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 194شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 195شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 196شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 197شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 198شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 199شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 200شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 201شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 202شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 203شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 204شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 205شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 206شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 207شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 208شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 209شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 210شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 211شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 212شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 213شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 214شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 215شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 216شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 217شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 218شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 219شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 220شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 221شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 222شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 223شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 224شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 225شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟226شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 227شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 228شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 229شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 230شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 231شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 232شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 233شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 234شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 235شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 236شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 237شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 238شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 239شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 240شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 241شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 242شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 243شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 244شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 245شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 246شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 247شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 248شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 249شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 250شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 251شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟252شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 253شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 254شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 255شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 256شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 257شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 258شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 259شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 260شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 261شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 262شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 263شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 264شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 265شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 266شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 267شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 268شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 269شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 270شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 271شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 272شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 273شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 274شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 275شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 276شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 277شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 278شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 279شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 280شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 281شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 282شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 283شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟284شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 285شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 286شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 287شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 288شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 289شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 290شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 291شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 292شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 293شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 294شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 295شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 296شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 297شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 298شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 299شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 300شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 301شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...302شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 303شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 304شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 305شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 306شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 307شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 308شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 309شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 310شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 311شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 312شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 313شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 314شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 315شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 316شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 317شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 318شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 319شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 320شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 321شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 322شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 323شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 324شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 325شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 326شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 327شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 328شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 329شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 330شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 331شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 332شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 333شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 334شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 335شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 336شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 337شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 338شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 339شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 340شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 341شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 342شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 343شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 344شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 345شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 346شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 347شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 348شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 349شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 350شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 351شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 352شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 353شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 354شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 355شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 356شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 357شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 358شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 359شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 360شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 361شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 362شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 363شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 364شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 365شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 366شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟367شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 368شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 369شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 370شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 371شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 372شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 373شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 374شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 375شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 376شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 377شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 378شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 379شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 380شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 381شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 382شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 383شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 384شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 385شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 386شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 387شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 388شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 389شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 390شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 391شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 392شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 393شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 394شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 395شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 396شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 397شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 398شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 399شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 400شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 401شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 402شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 403شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 404شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 405شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 406شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 407شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 408شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 409شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 410شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 411شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 412شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 413شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 414شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 415شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 416شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 417شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 418شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 419شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 420شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 421شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 422شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 423شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 424شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 425شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 426شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 427شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 428شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 429شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 430شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 431شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 432شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 433شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 434شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 435شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 436شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 437شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 438شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 439شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 440شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 441شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 442شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 443شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 444شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 445شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 446شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 447شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 448شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 449شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 450شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 451شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 452شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 453شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 454شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 455شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 456شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 457شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 458شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 459شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 460شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 461شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 462شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 463شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 464شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ