به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود

700عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود
خون جگرم چو لاله بر رخ بالود
دارم چو گل دو رنک در فرقت تو
رخساره زر اندود و درون خون آلود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 2شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 3شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 4شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 5شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 6شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 7شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 8شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 9شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 10شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 11شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 12شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 13شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 14شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 15شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 16شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 17شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 18شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 19شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 20شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 21شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 22شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 23شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 24شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 25شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 26شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 27شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 28شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 29شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 30شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 31شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 32شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 33شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 34شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 35شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 36شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 37شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 38شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 39شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 40شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 41شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 42شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 43شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 44شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 45شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 46شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 47شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 48شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 49شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 50شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 51شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 52شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 53شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 54شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 55شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟56شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 57شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 58شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 59شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 60شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 61شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 62شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 63شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 64شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 65شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 66شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 67شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 68شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 69شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 70شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 71شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 72شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 73شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...74شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 75شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 76شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 77شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 78شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 79شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 80شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 81شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 82شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 83شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 84شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 85شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 86شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 87شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 88شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 89شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 90شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 91شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 92شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 93شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 94شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 95شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 96شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 97شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 98شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 99شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 100شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 101شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 102شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 103شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 104شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 105شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 106شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 107شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 108شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 109شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 110شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 111شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 112شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 113شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 114شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 115شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 116شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 117شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 118شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 119شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 120شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 121شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 122شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 123شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 124شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 125شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 126شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 127شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 128شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 129شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 130شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 131شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 132شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 133شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 134شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 135شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 136شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 137شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 138شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 139شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 140شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 141شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 142شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 143شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 144شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 145شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 146شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 147شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 148شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 149شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 150شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 151شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 152شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 153شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 154شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 155شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 156شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 157شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 158شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...159شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 160شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 161شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 162شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 163شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 164شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 165شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 166شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 167شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 168شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 169شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 170شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 171شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 172شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 173شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 174شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟175شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 176شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 177شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 178شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 179شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 180شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 181شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 182شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 183شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 184شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 185شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 186شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 187شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 188شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 189شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 190شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 191شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 192شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 193شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 194شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 195شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 196شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 197شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 198شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 199شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 200شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 201شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 202شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 203شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 204شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 205شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 206شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 207شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 208شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 209شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 210شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 211شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 212شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 213شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 214شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 215شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 216شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 217شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 218شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 219شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 220شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 221شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 222شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 223شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 224شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 225شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 226شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 227شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 228شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 229شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 230شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 231شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 232شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 233شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 234شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟235شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 236شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 237شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 238شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 239شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 240شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 241شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 242شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 243شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 244شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 245شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 246شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 247شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 248شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 249شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 250شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 251شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 252شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 253شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 254شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 255شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 256شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 257شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 258شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 259شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 260شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟261شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 262شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 263شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 264شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 265شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 266شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 267شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 268شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 269شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 270شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 271شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 272شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 273شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 274شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 275شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 276شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 277شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 278شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 279شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 280شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 281شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 282شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 283شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 284شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 285شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 286شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 287شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 288شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 289شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 290شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 291شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 292شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟293شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 294شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 295شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 296شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 297شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 298شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 299شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 300شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 301شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 302شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 303شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 304شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 305شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 306شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 307شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 308شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 309شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 310شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...311شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 312شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 313شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 314شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 315شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 316شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 317شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 318شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 319شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 320شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 321شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 322شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 323شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 324شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 325شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 326شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 327شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 328شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 329شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 330شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 331شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 332شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 333شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 334شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 335شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 336شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 337شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 338شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 339شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 340شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 341شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 342شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 343شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 344شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 345شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 346شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 347شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 348شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 349شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 350شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 351شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 352شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 353شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 354شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 355شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 356شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 357شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 358شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 359شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 360شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 361شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 362شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 363شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 364شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 365شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 366شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 367شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 368شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 369شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 370شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 371شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 372شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 373شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 374شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 375شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟376شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 377شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 378شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 379شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 380شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 381شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 382شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 383شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 384شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 385شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 386شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 387شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 388شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 389شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 390شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 391شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 392شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 393شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 394شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 395شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 396شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 397شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 398شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 399شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 400شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 401شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 402شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 403شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 404شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 405شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 406شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 407شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 408شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 409شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 410شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 411شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 412شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 413شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 414شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 415شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 416شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 417شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 418شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 419شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 420شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 421شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 422شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 423شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 424شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 425شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 426شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 427شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 428شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 429شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 430شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 431شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 432شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 433شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 434شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 435شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 436شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 437شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 438شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 439شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 440شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 441شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 442شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 443شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 444شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 445شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 446شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 447شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 448شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 449شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 450شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 451شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 452شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 453شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 454شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 455شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 456شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 457شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 458شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 459شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 460شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 461شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 462شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 463شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 464شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 465شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 466شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 467شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 468شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 469شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 470شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 471شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 472شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 473شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ