به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید

720عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید
مثل تونه چشم دید و نه گوش شنید
گر سایۀ تیغ تو فتد بر دریا
در حلق صدف لعل شود مروارید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 2شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 3شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 4شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 5شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 6شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 7شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 8شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 9شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 10شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 11شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 12شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 13شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 14شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 15شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 16شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 17شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 18شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 19شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 20شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 21شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 22شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 23شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 24شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 25شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 26شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 27شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 28شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 29شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 30شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 31شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 32شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 33شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 34شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 35شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 36شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 37شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 38شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 39شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 40شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 41شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 42شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 43شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 44شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 45شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 46شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 47شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 48شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 49شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 50شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟51شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 52شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 53شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 54شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 55شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 56شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 57شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 58شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 59شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 60شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 61شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 62شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 63شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 64شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 65شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 66شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 67شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 68شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...69شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 70شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 71شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 72شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 73شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 74شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 75شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 76شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 77شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 78شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 79شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 80شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 81شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 82شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 83شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 84شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 85شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 86شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 87شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 88شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 89شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 90شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 91شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 92شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 93شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 94شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 95شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 96شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 97شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 98شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 99شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 100شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 101شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 102شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 103شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 104شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 105شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 106شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 107شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 108شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 109شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 110شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 111شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 112شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 113شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 114شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 115شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 116شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 117شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 118شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 119شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 120شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 121شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 122شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 123شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 124شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 125شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 126شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 127شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 128شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 129شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 130شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 131شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 132شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 133شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 134شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 135شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 136شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 137شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 138شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 139شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 140شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 141شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 142شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 143شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 144شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 145شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 146شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 147شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 148شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 149شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 150شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 151شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 152شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 153شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...154شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 155شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 156شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 157شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 158شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 159شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 160شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 161شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 162شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 163شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 164شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 165شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 166شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 167شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 168شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 169شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟170شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 171شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 172شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 173شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 174شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 175شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 176شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 177شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 178شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 179شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 180شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 181شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 182شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 183شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 184شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 185شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 186شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 187شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 188شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 189شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 190شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 191شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 192شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 193شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 194شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 195شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 196شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 197شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 198شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 199شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 200شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 201شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 202شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 203شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 204شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 205شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 206شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 207شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 208شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 209شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 210شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 211شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 212شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 213شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 214شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 215شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 216شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 217شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 218شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 219شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 220شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 221شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 222شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 223شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 224شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 225شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 226شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 227شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 228شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 229شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟230شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 231شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 232شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 233شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 234شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 235شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 236شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 237شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 238شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 239شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 240شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 241شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 242شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 243شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 244شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 245شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 246شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 247شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 248شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 249شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 250شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 251شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 252شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 253شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 254شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 255شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟256شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 257شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 258شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 259شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 260شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 261شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 262شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 263شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 264شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 265شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 266شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 267شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 268شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 269شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 270شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 271شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 272شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 273شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 274شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 275شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 276شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 277شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 278شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 279شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 280شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 281شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 282شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 283شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 284شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 285شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 286شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 287شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟288شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 289شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 290شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 291شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 292شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 293شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 294شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 295شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 296شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 297شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 298شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 299شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 300شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 301شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 302شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 303شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 304شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 305شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...306شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 307شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 308شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 309شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 310شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 311شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 312شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 313شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 314شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 315شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 316شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 317شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 318شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 319شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 320شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 321شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 322شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 323شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 324شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 325شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 326شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 327شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 328شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 329شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 330شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 331شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 332شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 333شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 334شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 335شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 336شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 337شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 338شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 339شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 340شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 341شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 342شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 343شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 344شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 345شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 346شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 347شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 348شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 349شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 350شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 351شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 352شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 353شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 354شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 355شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 356شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 357شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 358شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 359شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 360شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 361شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 362شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 363شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 364شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 365شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 366شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 367شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 368شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 369شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 370شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟371شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 372شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 373شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 374شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 375شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 376شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 377شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 378شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 379شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 380شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 381شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 382شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 383شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 384شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 385شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 386شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 387شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 388شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 389شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 390شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 391شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 392شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 393شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 394شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 395شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 396شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 397شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 398شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 399شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 400شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 401شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 402شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 403شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 404شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 405شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 406شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 407شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 408شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 409شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 410شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 411شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 412شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 413شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 414شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 415شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 416شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 417شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 418شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 419شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 420شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 421شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 422شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 423شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 424شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 425شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 426شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 427شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 428شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 429شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 430شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 431شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 432شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 433شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 434شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 435شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 436شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 437شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 438شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 439شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 440شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 441شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 442شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 443شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 444شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 445شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 446شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 447شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 448شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 449شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 450شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 451شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 452شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 453شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 454شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 455شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 456شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 457شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 458شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 459شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 460شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 461شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 462شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 463شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 464شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 465شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 466شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 467شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 468شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ