به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۱۸۳: من دوش دلی ز دستکار دهنت

550عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

من دوش دلی ز دستکار دهنت
بگذاشتم آنجا بکنار دهنت
گر یافته یی پیش منش باز فرست
تا می دارم بیادگار دهنت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۸۲: از لطف نمی شود مصور دهنت 2شمارهٔ ۱۸۳: من دوش دلی ز دستکار دهنت 3شمارهٔ ۱۸۴: تا من نکنم چو گل پر از زر دهنت 4شمارهٔ ۱۸۵: یک شب خواهم خراب و ناپروایت 5شمارهٔ ۱۸۶: در حسن ندارد گل صد پر پایت 6شمارهٔ ۱۸۷: ای قبله گه ملک خم ابرویت 7شمارهٔ ۱۸۸: بشنو زمن ای قبلۀ جانم رویت 8شمارهٔ ۱۸۹: تا گشت عتاب و جنگ با ماش فراخ 9شمارهٔ ۱۹۰: شد راحت آن روی دلارای فراخ 10شمارهٔ ۱۹۱: گردون که همه گرد جفا می گردد 11شمارهٔ ۱۹۲: آن باده که چشم عیش روشن دارد 12شمارهٔ ۱۹۳: دریاب گرت دست رسی خواهد بود 13شمارهٔ ۱۹۴: بلبل بسپیده دم همی زد فریاد 14شمارهٔ ۱۹۵: دمی می رفتم مست و کش و خرّم و شاد 15شمارهٔ ۱۹۶: وقتی که بتم گره بر آن زلف نهاد 16شمارهٔ ۱۹۷: از بس که سوی چمن برد بوی تو باد 17شمارهٔ ۱۹۸: پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد 18شمارهٔ ۱۹۹: ای داده مرا جان و جوانی بر باد 19شمارهٔ ۲۰۰: خورشید غلام آن رخ مه وش باد 20شمارهٔ ۲۰۱: کس چون تو اسیر ریش بسیار مباد 21شمارهٔ ۲۰۲: .... عشق تو فیروز مباد 22شمارهٔ ۲۰۳: بی روی توام صبر و دل و هوش مباد 23شمارهٔ ۲۰۴: پیوسته کمان دولتت بر زه باد 24شمارهٔ ۲۰۵: جام طربم زناگه از دست افتاد 25شمارهٔ ۲۰۶: گل گر چه بطبع خوب و دمساز افتاد 26شمارهٔ ۲۰۷: دل چون ز جهان عیش یکسو افتاد 27شمارهٔ ۲۰۸: آن دل که بکام دل بدخواه افتاد 28شمارهٔ ۲۰۹: ایّام جز از عشوۀ بسیار نداد 29شمارهٔ ۲۱۰: یک روز فلک کار مرا ساز نداد 30شمارهٔ ۲۱۱: ساقی بر من چو جام روشن بنهاد 31شمارهٔ ۲۱۲: ذوقیست لب ترا که جان دریابد 32شمارهٔ ۲۱۳: بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟33شمارهٔ ۲۱۴: در بزم ملک زهره نواگر زیبد 34شمارهٔ ۲۱۵: چون آه دمادمم افتد 35شمارهٔ ۲۱۶: زلفت که زروی باز پس می افتد 36شمارهٔ ۲۱۷: عکس رخ تو چون بر فلک می افتد 37شمارهٔ ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد 38شمارهٔ ۲۱۹: زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند 39شمارهٔ ۲۲۰: اشکم ز تو در خون جگر می غلتد 40شمارهٔ ۲۲۱: کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟41شمارهٔ ۲۲۲: از عکس لبت دیده بدخشان گردد 42شمارهٔ ۲۲۳: جایی که مل لعل پیاپی گردد 43شمارهٔ ۲۲۴: چون کار زمانه بر گذر می‌گردد 44شمارهٔ ۲۲۵: مشک تو نقاب ارغوان می گردد 45شمارهٔ ۲۲۶: گل راز طرب همه دهان می خندد 46شمارهٔ ۲۲۷: گل در مه روزه همچنان می خندد 47شمارهٔ ۲۲۸: چون دید بر آورده غم از جانم گرد 48شمارهٔ ۲۲۹: دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد 49شمارهٔ ۲۳۰: هر کس که در آن قامت موزون نگرد 50شمارهٔ ۲۳۱: آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد 51شمارهٔ ۲۳۲: زین سر که زبان دور باشت دارد 52شمارهٔ ۲۳۳: بر من چو لبت ببوسه شکّر بارد 53شمارهٔ ۲۳۴: آیین ستمگری که عالم دراد 54شمارهٔ ۲۳۵: زلف تو از آن باد که در سر دارد 55شمارهٔ ۲۳۶: خون گشته دلم با تو چنان خو داد 56شمارهٔ ۲۳۷: زلف تو که خون خلق ازو می بارد 57شمارهٔ ۲۳۸: گر حلقۀ زلف تو کسی زبشمارد 58شمارهٔ ۲۳۹: آن ماه که چرخ بر رخش مهر آرد 59شمارهٔ ۲۴۰: اشکیم ز اندازه برون می بارد 60شمارهٔ ۲۴۱: ... که طاقت فراقت دارد ؟61شمارهٔ ۲۴۲: نرگس که دلش هوای ساغر دارد 62شمارهٔ ۲۴۳: دل گرچه امید وصل کمتر دارد 63شمارهٔ ۲۴۴: امروز ملالی بکمالم دارد 64شمارهٔ ۲۴۵: آن شاخ سمن که روی خندان دراد 65شمارهٔ ۲۴۶: لعل تو ز لطف صورت جان دارد 66شمارهٔ ۲۴۷: شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد 67شمارهٔ ۲۴۸: گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد 68شمارهٔ ۲۴۹: شب گر چه ز روشنی جدایی دارد 69شمارهٔ ۲۵۰: هر سال شکوفه سیم چندان بارد 70شمارهٔ ۲۵۱: گفتم که چو مست شد مرا ناز آرد 71شمارهٔ ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد 72شمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد 73شمارهٔ ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد 74شمارهٔ ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد 75شمارهٔ ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد 76شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 77شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 78شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 79شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 80شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 81شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 82شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 83شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 84شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 85شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 86شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 87شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 88شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 89شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 90شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 91شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 92شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 93شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 94شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 95شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 96شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 97شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 98شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 99شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 100شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 101شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 102شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 103شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 104شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 105شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 106شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 107شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 108شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 109شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 110شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 111شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 112شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 113شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 114شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 115شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 116شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 117شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 118شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 119شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 120شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 121شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 122شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 123شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 124شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 125شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 126شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 127شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 128شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 129شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 130شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 131شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 132شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 133شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 134شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 135شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 136شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 137شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 138شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 139شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 140شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 141شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 142شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 143شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 144شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 145شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 146شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 147شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 148شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 149شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 150شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 151شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 152شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 153شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 154شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 155شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 156شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 157شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 158شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 159شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 160شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 161شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 162شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 163شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 164شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 165شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 166شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 167شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 168شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 169شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 170شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 171شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 172شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 173شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 174شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 175شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 176شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 177شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 178شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 179شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 180شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 181شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 182شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 183شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 184شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 185شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 186شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 187شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 188شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 189شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 190شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 191شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 192شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 193شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 194شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 195شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 196شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 197شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 198شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 199شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 200شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 201شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 202شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 203شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 204شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...205شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 206شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 207شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 208شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 209شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 210شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 211شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 212شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 213شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 214شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 215شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 216شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 217شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 218شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 219شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 220شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 221شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 222شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 223شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 224شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 225شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 226شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 227شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 228شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 229شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 230شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 231شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 232شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 233شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 234شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 235شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 236شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 237شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 238شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 239شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 240شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 241شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 242شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 243شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 244شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 245شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 246شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 247شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 248شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 249شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 250شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 251شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 252شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 253شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 254شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 255شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 256شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 257شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 258شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 259شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 260شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 261شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 262شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 263شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 264شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 265شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 266شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 267شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 268شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟269شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 270شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 271شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 272شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 273شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 274شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 275شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 276شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 277شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 278شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 279شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 280شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 281شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 282شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 283شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 284شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 285شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 286شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...287شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 288شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 289شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 290شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 291شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 292شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 293شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 294شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 295شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 296شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 297شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 298شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 299شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 300شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 301شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 302شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 303شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 304شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 305شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 306شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 307شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 308شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 309شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 310شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 311شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 312شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 313شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 314شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 315شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 316شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 317شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 318شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 319شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 320شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 321شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 322شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 323شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 324شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 325شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 326شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 327شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 328شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 329شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 330شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 331شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 332شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 333شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 334شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 335شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 336شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 337شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 338شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 339شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 340شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 341شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 342شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 343شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 344شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 345شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 346شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 347شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 348شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 349شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 350شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 351شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 352شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 353شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 354شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 355شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 356شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 357شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 358شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 359شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 360شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 361شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 362شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 363شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 364شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 365شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 366شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 367شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 368شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 369شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 370شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 371شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...372شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 373شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 374شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 375شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 376شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 377شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 378شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 379شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 380شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 381شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 382شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 383شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 384شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 385شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 386شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 387شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟388شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 389شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 390شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 391شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 392شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 393شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 394شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 395شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 396شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 397شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 398شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 399شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 400شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 401شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 402شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 403شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 404شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 405شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 406شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 407شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 408شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 409شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 410شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 411شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 412شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 413شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 414شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 415شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 416شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 417شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 418شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 419شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 420شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 421شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 422شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 423شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 424شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 425شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 426شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 427شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 428شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 429شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 430شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 431شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 432شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 433شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 434شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 435شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 436شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 437شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 438شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 439شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 440شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 441شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 442شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 443شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 444شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 445شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 446شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 447شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟448شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 449شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 450شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 451شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 452شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 453شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 454شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 455شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 456شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 457شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 458شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 459شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 460شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 461شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 462شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 463شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 464شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 465شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 466شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 467شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 468شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 469شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 470شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 471شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 472شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 473شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟474شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 475شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 476شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 477شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 478شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 479شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 480شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 481شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 482شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 483شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 484شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 485شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 486شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 487شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 488شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 489شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 490شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 491شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 492شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 493شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 494شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 495شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 496شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 497شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 498شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 499شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 500شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 501شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 502شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 503شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 504شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 505شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟506شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 507شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 508شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 509شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 510شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 511شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 512شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 513شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 514شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 515شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 516شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 517شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 518شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 519شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 520شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 521شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 522شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 523شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...524شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 525شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 526شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 527شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 528شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 529شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 530شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 531شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 532شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 533شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 534شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 535شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 536شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 537شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 538شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 539شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 540شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 541شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 542شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 543شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 544شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 545شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 546شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 547شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 548شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 549شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 550شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 551شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 552شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 553شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 554شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 555شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 556شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 557شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 558شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 559شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 560شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 561شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 562شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 563شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 564شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 565شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 566شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 567شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 568شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 569شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 570شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 571شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 572شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 573شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 574شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 575شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 576شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 577شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 578شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 579شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 580شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 581شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 582شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 583شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 584شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 585شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 586شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 587شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 588شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟589شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 590شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 591شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 592شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 593شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 594شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 595شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 596شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 597شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 598شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 599شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 600شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 601شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 602شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 603شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 604شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 605شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 606شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 607شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 608شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 609شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 610شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 611شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 612شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 613شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 614شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 615شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 616شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 617شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 618شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 619شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 620شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 621شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 622شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 623شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 624شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 625شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 626شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 627شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 628شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 629شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 630شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 631شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 632شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 633شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 634شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 635شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 636شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 637شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 638شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 639شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 640شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 641شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 642شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 643شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 644شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 645شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 646شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 647شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 648شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 649شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 650شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 651شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 652شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 653شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 654شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 655شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 656شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 657شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 658شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 659شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 660شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 661شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 662شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 663شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 664شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 665شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 666شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 667شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 668شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 669شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 670شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 671شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 672شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 673شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 674شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 675شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 676شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 677شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 678شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 679شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 680شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 681شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 682شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 683شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 684شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 685شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 686شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ