به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۱۹۰: شد راحت آن روی دلارای فراخ

700عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

شد راحت آن روی دلارای فراخ
تا گشت دهان آن شکر خای فراخ
وین نیز هم از غایت لطفست که خواست
تا بر دل ما تنگ کند جای فراخ

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۸۹: تا گشت عتاب و جنگ با ماش فراخ 2شمارهٔ ۱۹۰: شد راحت آن روی دلارای فراخ 3شمارهٔ ۱۹۱: گردون که همه گرد جفا می گردد 4شمارهٔ ۱۹۲: آن باده که چشم عیش روشن دارد 5شمارهٔ ۱۹۳: دریاب گرت دست رسی خواهد بود 6شمارهٔ ۱۹۴: بلبل بسپیده دم همی زد فریاد 7شمارهٔ ۱۹۵: دمی می رفتم مست و کش و خرّم و شاد 8شمارهٔ ۱۹۶: وقتی که بتم گره بر آن زلف نهاد 9شمارهٔ ۱۹۷: از بس که سوی چمن برد بوی تو باد 10شمارهٔ ۱۹۸: پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد 11شمارهٔ ۱۹۹: ای داده مرا جان و جوانی بر باد 12شمارهٔ ۲۰۰: خورشید غلام آن رخ مه وش باد 13شمارهٔ ۲۰۱: کس چون تو اسیر ریش بسیار مباد 14شمارهٔ ۲۰۲: .... عشق تو فیروز مباد 15شمارهٔ ۲۰۳: بی روی توام صبر و دل و هوش مباد 16شمارهٔ ۲۰۴: پیوسته کمان دولتت بر زه باد 17شمارهٔ ۲۰۵: جام طربم زناگه از دست افتاد 18شمارهٔ ۲۰۶: گل گر چه بطبع خوب و دمساز افتاد 19شمارهٔ ۲۰۷: دل چون ز جهان عیش یکسو افتاد 20شمارهٔ ۲۰۸: آن دل که بکام دل بدخواه افتاد 21شمارهٔ ۲۰۹: ایّام جز از عشوۀ بسیار نداد 22شمارهٔ ۲۱۰: یک روز فلک کار مرا ساز نداد 23شمارهٔ ۲۱۱: ساقی بر من چو جام روشن بنهاد 24شمارهٔ ۲۱۲: ذوقیست لب ترا که جان دریابد 25شمارهٔ ۲۱۳: بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟26شمارهٔ ۲۱۴: در بزم ملک زهره نواگر زیبد 27شمارهٔ ۲۱۵: چون آه دمادمم افتد 28شمارهٔ ۲۱۶: زلفت که زروی باز پس می افتد 29شمارهٔ ۲۱۷: عکس رخ تو چون بر فلک می افتد 30شمارهٔ ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد 31شمارهٔ ۲۱۹: زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند 32شمارهٔ ۲۲۰: اشکم ز تو در خون جگر می غلتد 33شمارهٔ ۲۲۱: کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟34شمارهٔ ۲۲۲: از عکس لبت دیده بدخشان گردد 35شمارهٔ ۲۲۳: جایی که مل لعل پیاپی گردد 36شمارهٔ ۲۲۴: چون کار زمانه بر گذر می‌گردد 37شمارهٔ ۲۲۵: مشک تو نقاب ارغوان می گردد 38شمارهٔ ۲۲۶: گل راز طرب همه دهان می خندد 39شمارهٔ ۲۲۷: گل در مه روزه همچنان می خندد 40شمارهٔ ۲۲۸: چون دید بر آورده غم از جانم گرد 41شمارهٔ ۲۲۹: دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد 42شمارهٔ ۲۳۰: هر کس که در آن قامت موزون نگرد 43شمارهٔ ۲۳۱: آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد 44شمارهٔ ۲۳۲: زین سر که زبان دور باشت دارد 45شمارهٔ ۲۳۳: بر من چو لبت ببوسه شکّر بارد 46شمارهٔ ۲۳۴: آیین ستمگری که عالم دراد 47شمارهٔ ۲۳۵: زلف تو از آن باد که در سر دارد 48شمارهٔ ۲۳۶: خون گشته دلم با تو چنان خو داد 49شمارهٔ ۲۳۷: زلف تو که خون خلق ازو می بارد 50شمارهٔ ۲۳۸: گر حلقۀ زلف تو کسی زبشمارد 51شمارهٔ ۲۳۹: آن ماه که چرخ بر رخش مهر آرد 52شمارهٔ ۲۴۰: اشکیم ز اندازه برون می بارد 53شمارهٔ ۲۴۱: ... که طاقت فراقت دارد ؟54شمارهٔ ۲۴۲: نرگس که دلش هوای ساغر دارد 55شمارهٔ ۲۴۳: دل گرچه امید وصل کمتر دارد 56شمارهٔ ۲۴۴: امروز ملالی بکمالم دارد 57شمارهٔ ۲۴۵: آن شاخ سمن که روی خندان دراد 58شمارهٔ ۲۴۶: لعل تو ز لطف صورت جان دارد 59شمارهٔ ۲۴۷: شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد 60شمارهٔ ۲۴۸: گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد 61شمارهٔ ۲۴۹: شب گر چه ز روشنی جدایی دارد 62شمارهٔ ۲۵۰: هر سال شکوفه سیم چندان بارد 63شمارهٔ ۲۵۱: گفتم که چو مست شد مرا ناز آرد 64شمارهٔ ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد 65شمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد 66شمارهٔ ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد 67شمارهٔ ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد 68شمارهٔ ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد 69شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 70شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 71شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 72شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 73شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 74شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 75شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 76شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 77شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 78شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 79شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 80شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 81شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 82شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 83شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 84شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 85شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 86شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 87شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 88شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 89شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 90شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 91شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 92شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 93شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 94شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 95شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 96شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 97شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 98شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 99شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 100شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 101شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 102شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 103شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 104شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 105شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 106شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 107شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 108شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 109شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 110شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 111شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 112شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 113شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 114شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 115شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 116شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 117شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 118شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 119شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 120شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 121شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 122شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 123شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 124شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 125شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 126شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 127شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 128شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 129شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 130شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 131شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 132شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 133شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 134شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 135شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 136شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 137شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 138شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 139شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 140شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 141شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 142شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 143شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 144شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 145شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 146شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 147شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 148شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 149شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 150شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 151شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 152شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 153شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 154شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 155شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 156شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 157شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 158شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 159شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 160شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 161شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 162شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 163شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 164شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 165شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 166شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 167شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 168شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 169شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 170شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 171شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 172شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 173شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 174شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 175شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 176شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 177شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 178شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 179شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 180شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 181شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 182شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 183شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 184شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 185شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 186شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 187شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 188شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 189شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 190شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 191شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 192شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 193شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 194شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 195شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 196شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 197شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...198شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 199شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 200شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 201شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 202شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 203شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 204شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 205شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 206شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 207شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 208شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 209شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 210شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 211شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 212شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 213شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 214شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 215شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 216شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 217شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 218شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 219شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 220شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 221شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 222شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 223شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 224شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 225شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 226شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 227شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 228شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 229شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 230شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 231شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 232شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 233شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 234شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 235شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 236شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 237شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 238شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 239شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 240شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 241شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 242شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 243شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 244شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 245شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 246شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 247شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 248شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 249شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 250شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 251شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 252شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 253شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 254شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 255شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 256شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 257شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 258شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 259شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 260شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 261شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟262شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 263شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 264شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 265شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 266شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 267شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 268شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 269شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 270شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 271شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 272شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 273شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 274شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 275شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 276شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 277شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 278شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 279شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...280شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 281شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 282شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 283شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 284شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 285شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 286شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 287شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 288شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 289شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 290شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 291شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 292شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 293شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 294شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 295شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 296شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 297شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 298شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 299شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 300شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 301شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 302شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 303شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 304شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 305شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 306شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 307شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 308شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 309شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 310شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 311شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 312شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 313شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 314شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 315شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 316شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 317شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 318شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 319شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 320شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 321شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 322شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 323شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 324شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 325شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 326شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 327شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 328شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 329شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 330شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 331شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 332شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 333شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 334شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 335شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 336شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 337شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 338شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 339شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 340شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 341شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 342شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 343شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 344شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 345شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 346شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 347شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 348شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 349شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 350شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 351شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 352شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 353شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 354شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 355شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 356شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 357شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 358شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 359شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 360شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 361شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 362شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 363شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 364شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...365شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 366شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 367شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 368شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 369شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 370شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 371شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 372شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 373شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 374شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 375شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 376شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 377شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 378شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 379شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 380شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟381شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 382شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 383شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 384شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 385شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 386شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 387شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 388شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 389شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 390شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 391شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 392شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 393شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 394شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 395شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 396شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 397شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 398شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 399شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 400شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 401شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 402شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 403شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 404شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 405شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 406شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 407شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 408شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 409شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 410شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 411شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 412شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 413شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 414شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 415شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 416شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 417شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 418شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 419شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 420شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 421شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 422شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 423شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 424شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 425شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 426شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 427شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 428شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 429شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 430شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 431شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 432شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 433شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 434شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 435شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 436شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 437شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 438شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 439شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 440شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟441شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 442شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 443شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 444شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 445شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 446شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 447شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 448شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 449شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 450شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 451شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 452شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 453شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 454شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 455شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 456شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 457شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 458شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 459شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 460شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 461شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 462شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 463شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 464شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 465شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 466شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟467شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 468شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 469شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 470شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 471شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 472شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 473شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 474شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 475شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 476شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 477شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 478شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 479شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 480شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 481شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 482شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 483شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 484شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 485شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 486شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 487شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 488شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 489شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 490شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 491شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 492شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 493شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 494شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 495شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 496شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 497شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 498شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟499شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 500شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 501شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 502شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 503شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 504شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 505شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 506شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 507شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 508شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 509شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 510شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 511شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 512شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 513شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 514شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 515شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 516شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...517شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 518شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 519شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 520شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 521شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 522شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 523شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 524شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 525شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 526شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 527شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 528شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 529شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 530شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 531شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 532شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 533شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 534شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 535شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 536شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 537شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 538شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 539شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 540شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 541شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 542شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 543شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 544شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 545شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 546شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 547شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 548شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 549شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 550شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 551شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 552شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 553شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 554شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 555شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 556شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 557شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 558شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 559شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 560شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 561شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 562شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 563شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 564شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 565شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 566شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 567شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 568شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 569شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 570شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 571شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 572شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 573شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 574شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 575شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 576شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 577شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 578شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 579شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 580شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 581شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟582شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 583شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 584شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 585شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 586شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 587شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 588شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 589شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 590شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 591شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 592شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 593شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 594شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 595شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 596شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 597شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 598شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 599شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 600شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 601شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 602شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 603شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 604شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 605شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 606شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 607شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 608شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 609شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 610شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 611شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 612شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 613شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 614شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 615شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 616شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 617شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 618شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 619شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 620شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 621شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 622شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 623شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 624شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 625شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 626شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 627شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 628شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 629شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 630شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 631شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 632شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 633شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 634شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 635شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 636شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 637شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 638شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 639شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 640شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 641شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 642شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 643شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 644شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 645شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 646شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 647شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 648شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 649شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 650شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 651شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 652شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 653شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 654شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 655شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 656شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 657شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 658شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 659شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 660شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 661شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 662شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 663شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 664شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 665شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 666شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 667شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 668شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 669شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 670شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 671شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 672شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 673شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 674شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 675شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 676شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 677شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 678شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 679شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ