به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود

630عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود
از بلعجبیم طرفه دستی بنمود
گفتی دل من بدست در داشت که بود
یک نیمه بخون خضاب و یک نیمه بدود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 2شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 3شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 4شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 5شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 6شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 7شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 8شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 9شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 10شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 11شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 12شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 13شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 14شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 15شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 16شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 17شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 18شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 19شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 20شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...21شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 22شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 23شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 24شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 25شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 26شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 27شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 28شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 29شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 30شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 31شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 32شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 33شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 34شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 35شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 36شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 37شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 38شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 39شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 40شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 41شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 42شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 43شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 44شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 45شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 46شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 47شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 48شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 49شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 50شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 51شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 52شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 53شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 54شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 55شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 56شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 57شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 58شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 59شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 60شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 61شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 62شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 63شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 64شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 65شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 66شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 67شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 68شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 69شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 70شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 71شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 72شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 73شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 74شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 75شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 76شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 77شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 78شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 79شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 80شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 81شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 82شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 83شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 84شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟85شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 86شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 87شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 88شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 89شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 90شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 91شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 92شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 93شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 94شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 95شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 96شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 97شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 98شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 99شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 100شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 101شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 102شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...103شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 104شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 105شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 106شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 107شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 108شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 109شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 110شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 111شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 112شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 113شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 114شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 115شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 116شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 117شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 118شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 119شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 120شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 121شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 122شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 123شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 124شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 125شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 126شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 127شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 128شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 129شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 130شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 131شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 132شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 133شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 134شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 135شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 136شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 137شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 138شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 139شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 140شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 141شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 142شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 143شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 144شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 145شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 146شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 147شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 148شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 149شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 150شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 151شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 152شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 153شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 154شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 155شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 156شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 157شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 158شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 159شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 160شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 161شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 162شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 163شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 164شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 165شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 166شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 167شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 168شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 169شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 170شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 171شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 172شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 173شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 174شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 175شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 176شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 177شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 178شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 179شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 180شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 181شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 182شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 183شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 184شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 185شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 186شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 187شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...188شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 189شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 190شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 191شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 192شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 193شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 194شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 195شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 196شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 197شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 198شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 199شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 200شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 201شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 202شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 203شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟204شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 205شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 206شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 207شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 208شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 209شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 210شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 211شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 212شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 213شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 214شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 215شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 216شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 217شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 218شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 219شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 220شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 221شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 222شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 223شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 224شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 225شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 226شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 227شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 228شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 229شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 230شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 231شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 232شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 233شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 234شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 235شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 236شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 237شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 238شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 239شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 240شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 241شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 242شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 243شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 244شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 245شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 246شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 247شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 248شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 249شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 250شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 251شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 252شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 253شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 254شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 255شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 256شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 257شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 258شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 259شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 260شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 261شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 262شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 263شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟264شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 265شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 266شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 267شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 268شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 269شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 270شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 271شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 272شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 273شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 274شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 275شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 276شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 277شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 278شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 279شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 280شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 281شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 282شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 283شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 284شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 285شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 286شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 287شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 288شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 289شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟290شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 291شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 292شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 293شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 294شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 295شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 296شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 297شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 298شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 299شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 300شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 301شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 302شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 303شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 304شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 305شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 306شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 307شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 308شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 309شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 310شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 311شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 312شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 313شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 314شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 315شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 316شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 317شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 318شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 319شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 320شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 321شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟322شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 323شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 324شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 325شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 326شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 327شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 328شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 329شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 330شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 331شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 332شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 333شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 334شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 335شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 336شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 337شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 338شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 339شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...340شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 341شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 342شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 343شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 344شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 345شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 346شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 347شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 348شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 349شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 350شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 351شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 352شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 353شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 354شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 355شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 356شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 357شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 358شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 359شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 360شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 361شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 362شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 363شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 364شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 365شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 366شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 367شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 368شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 369شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 370شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 371شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 372شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 373شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 374شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 375شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 376شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 377شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 378شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 379شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 380شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 381شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 382شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 383شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 384شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 385شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 386شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 387شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 388شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 389شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 390شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 391شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 392شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 393شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 394شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 395شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 396شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 397شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 398شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 399شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 400شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 401شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 402شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 403شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 404شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟405شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 406شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 407شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 408شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 409شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 410شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 411شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 412شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 413شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 414شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 415شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 416شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 417شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 418شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 419شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 420شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 421شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 422شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 423شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 424شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 425شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 426شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 427شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 428شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 429شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 430شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 431شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 432شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 433شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 434شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 435شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 436شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 437شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 438شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 439شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 440شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 441شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 442شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 443شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 444شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 445شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 446شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 447شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 448شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 449شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 450شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 451شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 452شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 453شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 454شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 455شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 456شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 457شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 458شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 459شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 460شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 461شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 462شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 463شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 464شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 465شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 466شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 467شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 468شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 469شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 470شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 471شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 472شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 473شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 474شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 475شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 476شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 477شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 478شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 479شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 480شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 481شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 482شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 483شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 484شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 485شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 486شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 487شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 488شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 489شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 490شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 491شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 492شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 493شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 494شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 495شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 496شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 497شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 498شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 499شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 500شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 501شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 502شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ