به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود

650عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود
غماز همیشه خوار و بی قدر بود
رکنی سره قلب ننگردد هرگز
داند همه کس که قلب در صدر بود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 2شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 3شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 4شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 5شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 6شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 7شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 8شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 9شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 10شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 11شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 12شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 13شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...14شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 15شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 16شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 17شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 18شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 19شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 20شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 21شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 22شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 23شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 24شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 25شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 26شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 27شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 28شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 29شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 30شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 31شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 32شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 33شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 34شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 35شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 36شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 37شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 38شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 39شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 40شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 41شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 42شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 43شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 44شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 45شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 46شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 47شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 48شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 49شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 50شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 51شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 52شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 53شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 54شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 55شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 56شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 57شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 58شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 59شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 60شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 61شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 62شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 63شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 64شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 65شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 66شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 67شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 68شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 69شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 70شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 71شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 72شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 73شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 74شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 75شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 76شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 77شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟78شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 79شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 80شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 81شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 82شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 83شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 84شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 85شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 86شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 87شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 88شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 89شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 90شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 91شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 92شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 93شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 94شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 95شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...96شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 97شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 98شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 99شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 100شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 101شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 102شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 103شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 104شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 105شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 106شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 107شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 108شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 109شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 110شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 111شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 112شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 113شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 114شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 115شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 116شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 117شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 118شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 119شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 120شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 121شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 122شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 123شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 124شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 125شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 126شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 127شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 128شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 129شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 130شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 131شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 132شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 133شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 134شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 135شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 136شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 137شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 138شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 139شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 140شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 141شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 142شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 143شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 144شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 145شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 146شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 147شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 148شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 149شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 150شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 151شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 152شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 153شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 154شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 155شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 156شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 157شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 158شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 159شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 160شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 161شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 162شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 163شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 164شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 165شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 166شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 167شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 168شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 169شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 170شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 171شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 172شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 173شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 174شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 175شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 176شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 177شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 178شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 179شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 180شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...181شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 182شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 183شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 184شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 185شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 186شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 187شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 188شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 189شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 190شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 191شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 192شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 193شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 194شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 195شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 196شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟197شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 198شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 199شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 200شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 201شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 202شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 203شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 204شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 205شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 206شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 207شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 208شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 209شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 210شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 211شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 212شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 213شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 214شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 215شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 216شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 217شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 218شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 219شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 220شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 221شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 222شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 223شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 224شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 225شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 226شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 227شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 228شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 229شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 230شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 231شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 232شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 233شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 234شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 235شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 236شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 237شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 238شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 239شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 240شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 241شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 242شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 243شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 244شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 245شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 246شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 247شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 248شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 249شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 250شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 251شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 252شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 253شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 254شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 255شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 256شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟257شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 258شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 259شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 260شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 261شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 262شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 263شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 264شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 265شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 266شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 267شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 268شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 269شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 270شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 271شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 272شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 273شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 274شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 275شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 276شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 277شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 278شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 279شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 280شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 281شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 282شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟283شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 284شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 285شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 286شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 287شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 288شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 289شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 290شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 291شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 292شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 293شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 294شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 295شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 296شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 297شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 298شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 299شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 300شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 301شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 302شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 303شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 304شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 305شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 306شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 307شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 308شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 309شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 310شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 311شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 312شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 313شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 314شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟315شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 316شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 317شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 318شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 319شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 320شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 321شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 322شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 323شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 324شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 325شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 326شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 327شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 328شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 329شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 330شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 331شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 332شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...333شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 334شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 335شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 336شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 337شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 338شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 339شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 340شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 341شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 342شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 343شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 344شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 345شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 346شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 347شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 348شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 349شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 350شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 351شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 352شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 353شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 354شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 355شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 356شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 357شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 358شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 359شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 360شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 361شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 362شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 363شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 364شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 365شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 366شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 367شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 368شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 369شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 370شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 371شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 372شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 373شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 374شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 375شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 376شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 377شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 378شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 379شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 380شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 381شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 382شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 383شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 384شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 385شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 386شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 387شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 388شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 389شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 390شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 391شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 392شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 393شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 394شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 395شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 396شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 397شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟398شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 399شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 400شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 401شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 402شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 403شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 404شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 405شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 406شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 407شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 408شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 409شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 410شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 411شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 412شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 413شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 414شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 415شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 416شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 417شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 418شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 419شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 420شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 421شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 422شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 423شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 424شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 425شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 426شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 427شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 428شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 429شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 430شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 431شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 432شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 433شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 434شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 435شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 436شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 437شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 438شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 439شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 440شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 441شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 442شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 443شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 444شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 445شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 446شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 447شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 448شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 449شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 450شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 451شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 452شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 453شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 454شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 455شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 456شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 457شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 458شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 459شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 460شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 461شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 462شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 463شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 464شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 465شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 466شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 467شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 468شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 469شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 470شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 471شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 472شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 473شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 474شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 475شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 476شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 477شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 478شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 479شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 480شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 481شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 482شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 483شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 484شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 485شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 486شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 487شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 488شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 489شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 490شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 491شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 492شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 493شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 494شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 495شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ