به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود

600عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

چون روی ترا آیینه در پیش بود
از رشک هزار حسرتم بیش بود
ور در عمری یک نظرم بر تو فتد
چشمم پس آن یک نظر خویش بود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 2شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 3شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 4شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 5شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 6شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 7شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 8شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 9شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 10شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...11شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 12شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 13شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 14شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 15شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 16شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 17شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 18شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 19شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 20شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 21شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 22شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 23شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 24شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 25شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 26شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 27شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 28شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 29شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 30شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 31شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 32شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 33شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 34شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 35شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 36شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 37شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 38شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 39شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 40شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 41شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 42شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 43شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 44شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 45شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 46شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 47شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 48شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 49شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 50شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 51شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 52شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 53شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 54شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 55شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 56شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 57شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 58شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 59شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 60شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 61شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 62شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 63شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 64شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 65شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 66شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 67شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 68شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 69شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 70شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 71شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 72شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 73شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 74شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟75شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 76شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 77شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 78شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 79شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 80شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 81شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 82شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 83شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 84شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 85شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 86شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 87شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 88شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 89شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 90شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 91شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 92شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...93شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 94شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 95شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 96شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 97شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 98شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 99شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 100شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 101شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 102شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 103شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 104شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 105شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 106شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 107شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 108شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 109شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 110شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 111شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 112شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 113شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 114شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 115شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 116شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 117شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 118شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 119شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 120شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 121شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 122شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 123شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 124شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 125شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 126شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 127شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 128شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 129شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 130شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 131شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 132شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 133شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 134شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 135شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 136شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 137شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 138شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 139شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 140شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 141شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 142شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 143شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 144شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 145شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 146شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 147شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 148شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 149شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 150شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 151شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 152شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 153شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 154شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 155شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 156شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 157شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 158شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 159شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 160شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 161شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 162شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 163شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 164شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 165شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 166شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 167شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 168شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 169شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 170شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 171شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 172شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 173شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 174شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 175شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 176شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 177شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...178شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 179شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 180شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 181شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 182شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 183شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 184شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 185شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 186شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 187شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 188شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 189شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 190شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 191شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 192شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 193شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟194شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 195شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 196شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 197شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 198شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 199شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 200شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 201شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 202شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 203شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 204شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 205شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 206شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 207شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 208شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 209شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 210شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 211شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 212شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 213شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 214شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 215شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 216شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 217شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 218شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 219شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 220شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 221شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 222شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 223شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 224شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 225شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 226شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 227شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 228شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 229شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 230شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 231شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 232شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 233شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 234شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 235شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 236شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 237شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 238شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 239شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 240شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 241شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 242شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 243شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 244شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 245شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 246شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 247شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 248شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 249شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 250شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 251شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 252شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 253شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟254شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 255شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 256شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 257شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 258شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 259شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 260شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 261شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 262شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 263شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 264شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 265شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 266شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 267شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 268شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 269شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 270شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 271شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 272شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 273شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 274شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 275شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 276شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 277شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 278شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 279شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟280شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 281شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 282شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 283شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 284شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 285شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 286شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 287شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 288شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 289شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 290شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 291شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 292شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 293شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 294شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 295شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 296شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 297شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 298شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 299شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 300شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 301شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 302شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 303شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 304شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 305شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 306شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 307شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 308شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 309شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 310شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 311شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟312شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 313شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 314شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 315شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 316شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 317شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 318شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 319شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 320شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 321شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 322شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 323شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 324شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 325شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 326شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 327شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 328شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 329شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...330شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 331شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 332شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 333شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 334شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 335شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 336شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 337شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 338شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 339شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 340شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 341شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 342شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 343شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 344شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 345شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 346شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 347شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 348شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 349شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 350شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 351شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 352شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 353شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 354شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 355شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 356شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 357شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 358شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 359شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 360شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 361شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 362شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 363شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 364شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 365شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 366شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 367شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 368شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 369شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 370شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 371شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 372شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 373شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 374شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 375شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 376شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 377شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 378شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 379شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 380شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 381شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 382شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 383شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 384شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 385شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 386شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 387شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 388شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 389شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 390شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 391شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 392شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 393شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 394شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟395شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 396شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 397شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 398شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 399شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 400شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 401شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 402شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 403شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 404شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 405شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 406شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 407شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 408شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 409شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 410شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 411شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 412شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 413شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 414شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 415شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 416شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 417شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 418شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 419شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 420شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 421شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 422شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 423شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 424شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 425شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 426شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 427شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 428شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 429شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 430شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 431شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 432شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 433شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 434شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 435شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 436شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 437شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 438شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 439شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 440شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 441شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 442شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 443شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 444شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 445شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 446شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 447شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 448شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 449شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 450شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 451شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 452شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 453شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 454شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 455شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 456شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 457شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 458شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 459شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 460شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 461شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 462شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 463شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 464شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 465شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 466شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 467شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 468شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 469شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 470شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 471شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 472شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 473شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 474شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 475شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 476شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 477شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 478شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 479شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 480شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 481شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 482شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 483شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 484شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 485شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 486شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 487شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 488شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 489شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 490شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 491شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 492شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ