به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود

630عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

معشوقه چو شاهد و باندام بود
عاشق چه زبان که خوار و بد نام بود؟
چون باده بکام باده آشام بود
باشد که سفال کهنه یی جام بود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 2شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 3شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 4شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 5شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 6شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 7شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 8شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...9شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 10شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 11شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 12شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 13شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 14شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 15شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 16شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 17شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 18شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 19شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 20شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 21شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 22شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 23شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 24شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 25شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 26شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 27شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 28شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 29شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 30شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 31شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 32شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 33شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 34شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 35شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 36شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 37شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 38شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 39شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 40شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 41شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 42شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 43شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 44شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 45شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 46شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 47شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 48شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 49شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 50شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 51شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 52شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 53شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 54شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 55شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 56شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 57شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 58شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 59شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 60شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 61شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 62شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 63شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 64شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 65شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 66شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 67شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 68شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 69شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 70شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 71شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 72شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟73شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 74شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 75شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 76شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 77شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 78شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 79شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 80شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 81شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 82شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 83شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 84شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 85شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 86شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 87شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 88شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 89شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 90شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...91شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 92شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 93شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 94شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 95شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 96شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 97شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 98شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 99شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 100شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 101شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 102شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 103شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 104شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 105شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 106شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 107شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 108شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 109شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 110شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 111شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 112شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 113شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 114شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 115شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 116شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 117شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 118شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 119شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 120شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 121شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 122شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 123شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 124شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 125شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 126شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 127شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 128شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 129شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 130شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 131شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 132شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 133شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 134شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 135شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 136شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 137شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 138شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 139شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 140شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 141شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 142شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 143شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 144شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 145شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 146شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 147شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 148شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 149شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 150شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 151شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 152شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 153شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 154شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 155شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 156شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 157شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 158شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 159شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 160شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 161شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 162شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 163شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 164شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 165شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 166شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 167شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 168شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 169شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 170شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 171شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 172شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 173شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 174شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 175شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...176شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 177شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 178شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 179شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 180شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 181شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 182شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 183شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 184شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 185شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 186شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 187شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 188شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 189شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 190شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 191شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟192شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 193شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 194شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 195شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 196شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 197شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 198شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 199شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 200شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 201شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 202شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 203شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 204شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 205شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 206شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 207شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 208شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 209شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 210شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 211شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 212شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 213شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 214شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 215شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 216شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 217شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 218شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 219شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 220شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 221شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 222شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 223شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 224شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 225شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 226شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 227شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 228شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 229شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 230شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 231شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 232شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 233شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 234شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 235شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 236شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 237شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 238شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 239شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 240شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 241شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 242شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 243شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 244شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 245شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 246شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 247شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 248شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 249شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 250شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 251شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟252شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 253شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 254شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 255شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 256شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 257شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 258شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 259شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 260شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 261شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 262شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 263شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 264شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 265شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 266شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 267شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 268شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 269شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 270شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 271شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 272شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 273شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 274شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 275شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 276شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 277شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟278شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 279شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 280شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 281شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 282شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 283شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 284شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 285شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 286شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 287شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 288شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 289شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 290شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 291شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 292شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 293شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 294شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 295شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 296شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 297شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 298شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 299شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 300شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 301شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 302شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 303شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 304شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 305شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 306شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 307شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 308شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 309شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟310شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 311شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 312شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 313شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 314شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 315شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 316شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 317شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 318شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 319شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 320شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 321شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 322شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 323شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 324شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 325شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 326شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 327شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...328شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 329شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 330شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 331شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 332شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 333شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 334شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 335شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 336شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 337شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 338شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 339شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 340شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 341شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 342شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 343شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 344شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 345شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 346شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 347شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 348شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 349شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 350شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 351شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 352شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 353شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 354شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 355شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 356شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 357شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 358شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 359شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 360شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 361شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 362شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 363شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 364شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 365شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 366شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 367شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 368شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 369شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 370شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 371شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 372شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 373شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 374شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 375شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 376شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 377شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 378شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 379شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 380شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 381شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 382شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 383شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 384شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 385شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 386شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 387شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 388شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 389شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 390شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 391شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 392شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟393شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 394شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 395شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 396شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 397شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 398شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 399شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 400شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 401شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 402شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 403شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 404شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 405شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 406شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 407شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 408شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 409شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 410شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 411شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 412شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 413شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 414شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 415شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 416شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 417شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 418شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 419شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 420شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 421شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 422شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 423شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 424شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 425شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 426شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 427شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 428شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 429شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 430شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 431شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 432شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 433شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 434شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 435شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 436شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 437شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 438شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 439شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 440شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 441شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 442شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 443شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 444شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 445شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 446شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 447شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 448شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 449شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 450شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 451شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 452شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 453شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 454شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 455شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 456شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 457شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 458شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 459شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 460شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 461شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 462شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 463شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 464شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 465شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 466شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 467شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 468شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 469شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 470شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 471شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 472شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 473شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 474شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 475شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 476شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 477شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 478شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 479شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 480شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 481شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 482شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 483شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 484شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 485شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 486شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 487شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 488شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 489شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 490شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ