به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود

550عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

جایی که چنان صید ز دامی برود
معذور بود دل ارز جا می برود
در دامن اشک دست زد خون دل
تا بر پی یار چند گامی برود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 2شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 3شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 4شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 5شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 6شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 7شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 8شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 9شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 10شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 11شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 12شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 13شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 14شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 15شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 16شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 17شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 18شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 19شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 20شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 21شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 22شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 23شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 24شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 25شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 26شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 27شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 28شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 29شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 30شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 31شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 32شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 33شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 34شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 35شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 36شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 37شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 38شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 39شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 40شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 41شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 42شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 43شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 44شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 45شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 46شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 47شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 48شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 49شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 50شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 51شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 52شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 53شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 54شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 55شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 56شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 57شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 58شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 59شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 60شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 61شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 62شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 63شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 64شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟65شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 66شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 67شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 68شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 69شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 70شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 71شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 72شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 73شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 74شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 75شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 76شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 77شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 78شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 79شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 80شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 81شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 82شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...83شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 84شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 85شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 86شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 87شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 88شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 89شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 90شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 91شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 92شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 93شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 94شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 95شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 96شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 97شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 98شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 99شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 100شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 101شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 102شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 103شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 104شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 105شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 106شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 107شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 108شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 109شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 110شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 111شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 112شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 113شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 114شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 115شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 116شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 117شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 118شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 119شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 120شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 121شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 122شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 123شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 124شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 125شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 126شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 127شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 128شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 129شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 130شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 131شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 132شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 133شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 134شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 135شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 136شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 137شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 138شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 139شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 140شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 141شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 142شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 143شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 144شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 145شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 146شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 147شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 148شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 149شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 150شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 151شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 152شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 153شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 154شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 155شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 156شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 157شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 158شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 159شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 160شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 161شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 162شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 163شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 164شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 165شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 166شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 167شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...168شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 169شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 170شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 171شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 172شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 173شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 174شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 175شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 176شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 177شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 178شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 179شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 180شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 181شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 182شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 183شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟184شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 185شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 186شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 187شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 188شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 189شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 190شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 191شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 192شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 193شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 194شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 195شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 196شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 197شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 198شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 199شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 200شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 201شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 202شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 203شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 204شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 205شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 206شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 207شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 208شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 209شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 210شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 211شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 212شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 213شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 214شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 215شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 216شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 217شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 218شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 219شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 220شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 221شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 222شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 223شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 224شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 225شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 226شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 227شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 228شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 229شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 230شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 231شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 232شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 233شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 234شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 235شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 236شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 237شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 238شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 239شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 240شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 241شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 242شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 243شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟244شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 245شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 246شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 247شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 248شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 249شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 250شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 251شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 252شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 253شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 254شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 255شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 256شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 257شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 258شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 259شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 260شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 261شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 262شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 263شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 264شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 265شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 266شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 267شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 268شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 269شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟270شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 271شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 272شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 273شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 274شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 275شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 276شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 277شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 278شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 279شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 280شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 281شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 282شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 283شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 284شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 285شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 286شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 287شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 288شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 289شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 290شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 291شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 292شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 293شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 294شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 295شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 296شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 297شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 298شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 299شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 300شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 301شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟302شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 303شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 304شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 305شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 306شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 307شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 308شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 309شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 310شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 311شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 312شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 313شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 314شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 315شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 316شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 317شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 318شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 319شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...320شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 321شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 322شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 323شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 324شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 325شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 326شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 327شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 328شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 329شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 330شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 331شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 332شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 333شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 334شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 335شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 336شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 337شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 338شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 339شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 340شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 341شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 342شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 343شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 344شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 345شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 346شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 347شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 348شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 349شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 350شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 351شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 352شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 353شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 354شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 355شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 356شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 357شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 358شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 359شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 360شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 361شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 362شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 363شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 364شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 365شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 366شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 367شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 368شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 369شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 370شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 371شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 372شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 373شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 374شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 375شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 376شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 377شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 378شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 379شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 380شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 381شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 382شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 383شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 384شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟385شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 386شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 387شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 388شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 389شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 390شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 391شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 392شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 393شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 394شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 395شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 396شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 397شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 398شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 399شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 400شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 401شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 402شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 403شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 404شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 405شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 406شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 407شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 408شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 409شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 410شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 411شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 412شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 413شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 414شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 415شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 416شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 417شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 418شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 419شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 420شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 421شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 422شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 423شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 424شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 425شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 426شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 427شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 428شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 429شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 430شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 431شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 432شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 433شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 434شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 435شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 436شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 437شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 438شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 439شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 440شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 441شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 442شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 443شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 444شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 445شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 446شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 447شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 448شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 449شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 450شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 451شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 452شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 453شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 454شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 455شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 456شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 457شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 458شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 459شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 460شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 461شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 462شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 463شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 464شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 465شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 466شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 467شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 468شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 469شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 470شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 471شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 472شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 473شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 474شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 475شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 476شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 477شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 478شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 479شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 480شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 481شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 482شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ