به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود

640عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

جایی که فراق آن دلفروز بود
سنگین بود آن دل که نه پر سوز بود
ای دیده گرت اشک نماندست رواست
خون جگر از بهر چنین روز بود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 2شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 3شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 4شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 5شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 6شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 7شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 8شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 9شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 10شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 11شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 12شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...13شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 14شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 15شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 16شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 17شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 18شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 19شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 20شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 21شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 22شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 23شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 24شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 25شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 26شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 27شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 28شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 29شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 30شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 31شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 32شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 33شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 34شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 35شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 36شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 37شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 38شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 39شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 40شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 41شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 42شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 43شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 44شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 45شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 46شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 47شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 48شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 49شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 50شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 51شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 52شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 53شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 54شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 55شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 56شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 57شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 58شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 59شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 60شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 61شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 62شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 63شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 64شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 65شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 66شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 67شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 68شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 69شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 70شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 71شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 72شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 73شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 74شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 75شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 76شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟77شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 78شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 79شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 80شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 81شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 82شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 83شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 84شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 85شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 86شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 87شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 88شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 89شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 90شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 91شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 92شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 93شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 94شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...95شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 96شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 97شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 98شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 99شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 100شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 101شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 102شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 103شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 104شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 105شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 106شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 107شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 108شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 109شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 110شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 111شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 112شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 113شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 114شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 115شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 116شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 117شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 118شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 119شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 120شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 121شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 122شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 123شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 124شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 125شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 126شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 127شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 128شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 129شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 130شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 131شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 132شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 133شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 134شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 135شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 136شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 137شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 138شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 139شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 140شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 141شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 142شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 143شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 144شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 145شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 146شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 147شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 148شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 149شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 150شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 151شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 152شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 153شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 154شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 155شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 156شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 157شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 158شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 159شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 160شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 161شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 162شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 163شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 164شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 165شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 166شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 167شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 168شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 169شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 170شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 171شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 172شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 173شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 174شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 175شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 176شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 177شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 178شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 179شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...180شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 181شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 182شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 183شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 184شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 185شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 186شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 187شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 188شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 189شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 190شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 191شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 192شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 193شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 194شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 195شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟196شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 197شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 198شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 199شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 200شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 201شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 202شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 203شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 204شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 205شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 206شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 207شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 208شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 209شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 210شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 211شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 212شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 213شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 214شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 215شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 216شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 217شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 218شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 219شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 220شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 221شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 222شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 223شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 224شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 225شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 226شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 227شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 228شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 229شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 230شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 231شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 232شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 233شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 234شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 235شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 236شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 237شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 238شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 239شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 240شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 241شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 242شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 243شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 244شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 245شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 246شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 247شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 248شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 249شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 250شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 251شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 252شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 253شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 254شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 255شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟256شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 257شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 258شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 259شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 260شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 261شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 262شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 263شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 264شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 265شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 266شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 267شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 268شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 269شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 270شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 271شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 272شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 273شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 274شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 275شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 276شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 277شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 278شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 279شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 280شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 281شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟282شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 283شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 284شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 285شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 286شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 287شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 288شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 289شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 290شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 291شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 292شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 293شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 294شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 295شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 296شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 297شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 298شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 299شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 300شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 301شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 302شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 303شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 304شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 305شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 306شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 307شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 308شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 309شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 310شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 311شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 312شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 313شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟314شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 315شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 316شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 317شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 318شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 319شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 320شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 321شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 322شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 323شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 324شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 325شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 326شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 327شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 328شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 329شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 330شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 331شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...332شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 333شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 334شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 335شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 336شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 337شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 338شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 339شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 340شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 341شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 342شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 343شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 344شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 345شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 346شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 347شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 348شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 349شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 350شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 351شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 352شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 353شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 354شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 355شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 356شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 357شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 358شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 359شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 360شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 361شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 362شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 363شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 364شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 365شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 366شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 367شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 368شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 369شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 370شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 371شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 372شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 373شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 374شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 375شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 376شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 377شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 378شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 379شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 380شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 381شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 382شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 383شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 384شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 385شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 386شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 387شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 388شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 389شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 390شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 391شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 392شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 393شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 394شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 395شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 396شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟397شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 398شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 399شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 400شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 401شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 402شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 403شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 404شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 405شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 406شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 407شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 408شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 409شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 410شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 411شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 412شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 413شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 414شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 415شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 416شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 417شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 418شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 419شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 420شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 421شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 422شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 423شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 424شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 425شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 426شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 427شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 428شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 429شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 430شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 431شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 432شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 433شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 434شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 435شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 436شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 437شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 438شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 439شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 440شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 441شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 442شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 443شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 444شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 445شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 446شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 447شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 448شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 449شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 450شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 451شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 452شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 453شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 454شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 455شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 456شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 457شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 458شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 459شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 460شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 461شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 462شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 463شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 464شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 465شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 466شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 467شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 468شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 469شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 470شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 471شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 472شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 473شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 474شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 475شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 476شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 477شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 478شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 479شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 480شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 481شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 482شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 483شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 484شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 485شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 486شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 487شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 488شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 489شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 490شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 491شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 492شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 493شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 494شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ