به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد

570عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

لعل لب او که درج گوهر باشد
در وی چو زبان نهی نه در خور باشد
گر خرد نیامد لب او عیبی نیست
یا قوت بزرگ قیمتی تر باشد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 2شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 3شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 4شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 5شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 6شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 7شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 8شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 9شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 10شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 11شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 12شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 13شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 14شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 15شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 16شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 17شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 18شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 19شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 20شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 21شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 22شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 23شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 24شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 25شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 26شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 27شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 28شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 29شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 30شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 31شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 32شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 33شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 34شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 35شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 36شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 37شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 38شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 39شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 40شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 41شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 42شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 43شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 44شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 45شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 46شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 47شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 48شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 49شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 50شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 51شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 52شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 53شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 54شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 55شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 56شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 57شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 58شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 59شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 60شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 61شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 62شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 63شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 64شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 65شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 66شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 67شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 68شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 69شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 70شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 71شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 72شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 73شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 74شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 75شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 76شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 77شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 78شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 79شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 80شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 81شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 82شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 83شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 84شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 85شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 86شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 87شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 88شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 89شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 90شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 91شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 92شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 93شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 94شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 95شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 96شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...97شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 98شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 99شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 100شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 101شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 102شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 103شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 104شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 105شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 106شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 107شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 108شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 109شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 110شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 111شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 112شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 113شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 114شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 115شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 116شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 117شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 118شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 119شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 120شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 121شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 122شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 123شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 124شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 125شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 126شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 127شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 128شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 129شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 130شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 131شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 132شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 133شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 134شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 135شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 136شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 137شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 138شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 139شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 140شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 141شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 142شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 143شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 144شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 145شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 146شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 147شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 148شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 149شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 150شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 151شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 152شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 153شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 154شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 155شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 156شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 157شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 158شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 159شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 160شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟161شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 162شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 163شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 164شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 165شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 166شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 167شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 168شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 169شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 170شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 171شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 172شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 173شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 174شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 175شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 176شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 177شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 178شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...179شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 180شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 181شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 182شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 183شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 184شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 185شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 186شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 187شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 188شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 189شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 190شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 191شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 192شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 193شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 194شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 195شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 196شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 197شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 198شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 199شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 200شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 201شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 202شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 203شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 204شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 205شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 206شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 207شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 208شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 209شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 210شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 211شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 212شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 213شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 214شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 215شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 216شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 217شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 218شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 219شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 220شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 221شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 222شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 223شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 224شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 225شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 226شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 227شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 228شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 229شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 230شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 231شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 232شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 233شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 234شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 235شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 236شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 237شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 238شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 239شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 240شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 241شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 242شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 243شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 244شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 245شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 246شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 247شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 248شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 249شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 250شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 251شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 252شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 253شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 254شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 255شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 256شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 257شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 258شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 259شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 260شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 261شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 262شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 263شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...264شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 265شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 266شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 267شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 268شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 269شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 270شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 271شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 272شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 273شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 274شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 275شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 276شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 277شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 278شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 279شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟280شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 281شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 282شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 283شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 284شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 285شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 286شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 287شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 288شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 289شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 290شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 291شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 292شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 293شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 294شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 295شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 296شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 297شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 298شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 299شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 300شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 301شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 302شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 303شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 304شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 305شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 306شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 307شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 308شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 309شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 310شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 311شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 312شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 313شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 314شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 315شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 316شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 317شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 318شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 319شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 320شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 321شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 322شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 323شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 324شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 325شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 326شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 327شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 328شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 329شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 330شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 331شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 332شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 333شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 334شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 335شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 336شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 337شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 338شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 339شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟340شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 341شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 342شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 343شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 344شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 345شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 346شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 347شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 348شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 349شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 350شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 351شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 352شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 353شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 354شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 355شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 356شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 357شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 358شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 359شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 360شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 361شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 362شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 363شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 364شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 365شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟366شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 367شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 368شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 369شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 370شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 371شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 372شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 373شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 374شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 375شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 376شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 377شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 378شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 379شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 380شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 381شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 382شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 383شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 384شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 385شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 386شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 387شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 388شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 389شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 390شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 391شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 392شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 393شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 394شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 395شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 396شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 397شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟398شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 399شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 400شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 401شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 402شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 403شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 404شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 405شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 406شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 407شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 408شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 409شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 410شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 411شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 412شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 413شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 414شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 415شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...416شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 417شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 418شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 419شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 420شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 421شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 422شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 423شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 424شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 425شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 426شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 427شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 428شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 429شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 430شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 431شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 432شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 433شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 434شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 435شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 436شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 437شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 438شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 439شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 440شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 441شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 442شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 443شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 444شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 445شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 446شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 447شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 448شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 449شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 450شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 451شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 452شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 453شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 454شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 455شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 456شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 457شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 458شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 459شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 460شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 461شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 462شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 463شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 464شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 465شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 466شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 467شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 468شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 469شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 470شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 471شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 472شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 473شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 474شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 475شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 476شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 477شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 478شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 479شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 480شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟481شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 482شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 483شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 484شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 485شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 486شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 487شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 488شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 489شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 490شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 491شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 492شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 493شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 494شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 495شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 496شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 497شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 498شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 499شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 500شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 501شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 502شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 503شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 504شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 505شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 506شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 507شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 508شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 509شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 510شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 511شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 512شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 513شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 514شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 515شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 516شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 517شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 518شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 519شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 520شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 521شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 522شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 523شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 524شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 525شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 526شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 527شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 528شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 529شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 530شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 531شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 532شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 533شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 534شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 535شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 536شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 537شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 538شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 539شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 540شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 541شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 542شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 543شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 544شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 545شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 546شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 547شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 548شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 549شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 550شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 551شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 552شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 553شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 554شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 555شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 556شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 557شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 558شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 559شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 560شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 561شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 562شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 563شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 564شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 565شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 566شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 567شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 568شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 569شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 570شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 571شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 572شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 573شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 574شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 575شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 576شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 577شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 578شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ