به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند

610عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

یارم چو سوار سوی میدان راند
از دشمن و دوست جان و دل بستاند
و آنجا که چو غمزه تیغ در گرداند
نه دوست رها کند نه دشمن ماند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 2شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 3شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 4شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 5شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 6شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 7شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 8شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 9شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 10شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 11شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 12شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 13شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 14شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 15شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 16شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 17شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 18شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 19شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 20شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 21شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 22شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 23شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 24شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 25شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 26شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 27شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 28شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 29شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 30شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 31شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 32شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 33شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 34شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 35شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 36شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 37شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 38شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 39شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 40شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 41شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 42شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 43شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 44شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 45شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 46شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 47شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 48شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 49شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 50شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 51شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 52شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 53شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 54شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 55شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 56شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 57شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 58شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 59شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 60شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 61شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...62شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 63شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 64شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 65شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 66شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 67شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 68شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 69شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 70شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 71شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 72شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 73شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 74شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 75شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 76شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 77شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 78شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 79شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 80شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 81شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 82شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 83شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 84شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 85شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 86شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 87شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 88شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 89شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 90شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 91شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 92شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 93شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 94شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 95شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 96شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 97شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 98شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 99شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 100شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 101شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 102شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 103شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 104شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 105شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 106شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 107شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 108شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 109شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 110شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 111شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 112شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 113شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 114شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 115شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 116شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 117شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 118شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 119شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 120شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 121شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 122شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 123شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 124شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 125شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟126شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 127شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 128شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 129شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 130شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 131شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 132شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 133شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 134شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 135شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 136شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 137شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 138شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 139شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 140شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 141شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 142شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 143شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...144شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 145شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 146شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 147شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 148شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 149شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 150شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 151شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 152شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 153شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 154شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 155شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 156شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 157شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 158شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 159شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 160شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 161شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 162شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 163شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 164شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 165شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 166شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 167شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 168شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 169شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 170شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 171شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 172شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 173شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 174شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 175شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 176شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 177شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 178شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 179شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 180شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 181شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 182شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 183شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 184شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 185شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 186شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 187شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 188شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 189شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 190شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 191شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 192شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 193شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 194شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 195شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 196شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 197شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 198شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 199شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 200شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 201شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 202شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 203شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 204شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 205شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 206شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 207شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 208شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 209شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 210شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 211شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 212شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 213شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 214شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 215شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 216شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 217شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 218شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 219شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 220شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 221شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 222شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 223شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 224شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 225شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 226شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 227شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 228شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...229شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 230شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 231شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 232شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 233شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 234شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 235شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 236شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 237شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 238شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 239شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 240شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 241شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 242شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 243شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 244شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟245شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 246شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 247شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 248شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 249شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 250شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 251شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 252شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 253شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 254شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 255شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 256شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 257شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 258شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 259شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 260شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 261شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 262شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 263شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 264شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 265شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 266شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 267شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 268شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 269شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 270شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 271شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 272شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 273شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 274شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 275شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 276شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 277شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 278شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 279شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 280شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 281شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 282شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 283شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 284شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 285شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 286شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 287شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 288شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 289شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 290شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 291شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 292شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 293شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 294شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 295شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 296شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 297شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 298شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 299شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 300شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 301شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 302شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 303شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 304شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟305شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 306شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 307شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 308شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 309شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 310شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 311شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 312شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 313شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 314شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 315شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 316شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 317شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 318شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 319شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 320شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 321شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 322شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 323شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 324شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 325شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 326شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 327شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 328شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 329شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 330شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟331شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 332شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 333شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 334شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 335شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 336شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 337شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 338شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 339شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 340شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 341شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 342شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 343شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 344شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 345شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 346شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 347شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 348شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 349شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 350شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 351شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 352شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 353شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 354شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 355شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 356شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 357شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 358شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 359شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 360شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 361شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 362شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟363شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 364شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 365شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 366شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 367شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 368شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 369شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 370شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 371شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 372شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 373شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 374شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 375شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 376شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 377شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 378شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 379شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 380شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...381شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 382شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 383شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 384شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 385شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 386شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 387شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 388شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 389شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 390شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 391شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 392شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 393شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 394شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 395شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 396شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 397شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 398شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 399شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 400شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 401شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 402شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 403شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 404شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 405شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 406شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 407شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 408شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 409شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 410شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 411شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 412شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 413شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 414شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 415شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 416شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 417شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 418شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 419شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 420شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 421شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 422شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 423شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 424شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 425شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 426شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 427شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 428شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 429شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 430شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 431شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 432شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 433شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 434شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 435شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 436شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 437شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 438شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 439شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 440شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 441شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 442شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 443شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 444شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 445شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟446شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 447شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 448شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 449شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 450شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 451شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 452شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 453شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 454شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 455شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 456شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 457شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 458شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 459شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 460شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 461شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 462شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 463شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 464شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 465شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 466شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 467شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 468شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 469شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 470شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 471شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 472شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 473شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 474شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 475شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 476شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 477شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 478شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 479شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 480شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 481شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 482شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 483شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 484شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 485شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 486شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 487شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 488شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 489شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 490شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 491شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 492شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 493شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 494شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 495شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 496شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 497شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 498شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 499شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 500شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 501شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 502شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 503شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 504شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 505شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 506شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 507شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 508شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 509شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 510شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 511شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 512شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 513شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 514شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 515شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 516شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 517شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 518شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 519شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 520شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 521شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 522شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 523شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 524شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 525شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 526شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 527شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 528شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 529شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 530شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 531شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 532شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 533شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 534شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 535شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 536شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 537شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 538شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 539شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 540شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 541شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 542شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 543شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ