به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود

660عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر زانکه ترا غم دلی روی نمود
بس تنگ دلیت از آن نبایست افزود
بر بوی دل سوخته می آمد غم
زان پیش تو آمد که دلش پیش تو بود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 2شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 3شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 4شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 5شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 6شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 7شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 8شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 9شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 10شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 11شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 12شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 13شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 14شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 15شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 16شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 17شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 18شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 19شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 20شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 21شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 22شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 23شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 24شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...25شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 26شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 27شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 28شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 29شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 30شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 31شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 32شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 33شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 34شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 35شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 36شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 37شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 38شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 39شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 40شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 41شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 42شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 43شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 44شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 45شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 46شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 47شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 48شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 49شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 50شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 51شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 52شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 53شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 54شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 55شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 56شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 57شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 58شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 59شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 60شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 61شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 62شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 63شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 64شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 65شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 66شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 67شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 68شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 69شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 70شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 71شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 72شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 73شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 74شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 75شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 76شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 77شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 78شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 79شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 80شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 81شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 82شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 83شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 84شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 85شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 86شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 87شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 88شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟89شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 90شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 91شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 92شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 93شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 94شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 95شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 96شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 97شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 98شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 99شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 100شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 101شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 102شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 103شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 104شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 105شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 106شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...107شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 108شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 109شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 110شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 111شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 112شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 113شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 114شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 115شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 116شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 117شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 118شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 119شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 120شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 121شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 122شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 123شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 124شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 125شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 126شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 127شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 128شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 129شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 130شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 131شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 132شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 133شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 134شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 135شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 136شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 137شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 138شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 139شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 140شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 141شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 142شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 143شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 144شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 145شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 146شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 147شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 148شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 149شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 150شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 151شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 152شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 153شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 154شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 155شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 156شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 157شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 158شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 159شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 160شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 161شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 162شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 163شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 164شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 165شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 166شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 167شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 168شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 169شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 170شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 171شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 172شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 173شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 174شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 175شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 176شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 177شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 178شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 179شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 180شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 181شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 182شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 183شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 184شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 185شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 186شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 187شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 188شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 189شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 190شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 191شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...192شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 193شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 194شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 195شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 196شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 197شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 198شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 199شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 200شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 201شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 202شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 203شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 204شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 205شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 206شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 207شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟208شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 209شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 210شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 211شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 212شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 213شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 214شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 215شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 216شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 217شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 218شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 219شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 220شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 221شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 222شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 223شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 224شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 225شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 226شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 227شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 228شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 229شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 230شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 231شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 232شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 233شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 234شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 235شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 236شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 237شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 238شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 239شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 240شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 241شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 242شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 243شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 244شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 245شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 246شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 247شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 248شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 249شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 250شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 251شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 252شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 253شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 254شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 255شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 256شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 257شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 258شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 259شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 260شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 261شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 262شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 263شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 264شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 265شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 266شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 267شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟268شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 269شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 270شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 271شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 272شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 273شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 274شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 275شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 276شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 277شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 278شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 279شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 280شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 281شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 282شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 283شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 284شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 285شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 286شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 287شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 288شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 289شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 290شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 291شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 292شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 293شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟294شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 295شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 296شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 297شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 298شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 299شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 300شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 301شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 302شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 303شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 304شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 305شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 306شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 307شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 308شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 309شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 310شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 311شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 312شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 313شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 314شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 315شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 316شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 317شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 318شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 319شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 320شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 321شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 322شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 323شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 324شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 325شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟326شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 327شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 328شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 329شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 330شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 331شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 332شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 333شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 334شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 335شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 336شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 337شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 338شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 339شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 340شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 341شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 342شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 343شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...344شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 345شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 346شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 347شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 348شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 349شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 350شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 351شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 352شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 353شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 354شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 355شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 356شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 357شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 358شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 359شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 360شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 361شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 362شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 363شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 364شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 365شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 366شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 367شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 368شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 369شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 370شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 371شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 372شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 373شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 374شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 375شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 376شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 377شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 378شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 379شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 380شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 381شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 382شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 383شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 384شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 385شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 386شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 387شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 388شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 389شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 390شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 391شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 392شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 393شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 394شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 395شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 396شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 397شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 398شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 399شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 400شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 401شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 402شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 403شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 404شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 405شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 406شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 407شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 408شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟409شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 410شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 411شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 412شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 413شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 414شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 415شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 416شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 417شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 418شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 419شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 420شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 421شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 422شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 423شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 424شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 425شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 426شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 427شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 428شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 429شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 430شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 431شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 432شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 433شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 434شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 435شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 436شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 437شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 438شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 439شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 440شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 441شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 442شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 443شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 444شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 445شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 446شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 447شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 448شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 449شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 450شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 451شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 452شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 453شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 454شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 455شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 456شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 457شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 458شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 459شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 460شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 461شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 462شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 463شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 464شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 465شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 466شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 467شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 468شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 469شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 470شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 471شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 472شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 473شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 474شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 475شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 476شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 477شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 478شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 479شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 480شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 481شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 482شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 483شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 484شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 485شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 486شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 487شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 488شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 489شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 490شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 491شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 492شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 493شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 494شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 495شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 496شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 497شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 498شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 499شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 500شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 501شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 502شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 503شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 504شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 505شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 506شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ