به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد

660عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن کو بسلامی ز تو قانع باشد
یکباره رها مکن که ضایع باشد
دیرست که یاد می نیاری زرهی
ان شاالله که خیر مانع باشد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 2شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 3شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 4شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 5شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 6شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 7شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 8شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 9شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 10شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 11شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 12شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 13شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 14شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 15شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 16شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 17شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 18شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 19شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 20شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 21شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 22شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 23شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 24شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 25شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 26شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 27شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 28شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 29شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 30شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 31شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 32شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 33شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 34شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 35شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 36شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 37شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 38شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 39شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 40شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 41شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 42شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 43شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 44شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 45شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 46شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 47شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 48شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 49شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 50شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 51شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 52شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 53شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 54شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 55شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 56شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 57شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 58شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 59شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 60شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 61شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 62شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 63شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 64شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 65شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 66شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 67شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 68شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 69شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 70شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 71شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 72شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 73شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 74شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 75شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 76شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 77شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 78شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 79شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 80شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 81شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 82شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 83شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 84شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 85شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 86شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 87شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 88شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 89شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 90شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 91شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 92شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...93شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 94شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 95شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 96شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 97شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 98شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 99شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 100شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 101شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 102شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 103شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 104شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 105شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 106شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 107شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 108شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 109شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 110شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 111شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 112شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 113شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 114شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 115شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 116شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 117شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 118شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 119شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 120شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 121شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 122شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 123شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 124شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 125شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 126شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 127شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 128شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 129شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 130شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 131شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 132شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 133شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 134شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 135شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 136شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 137شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 138شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 139شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 140شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 141شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 142شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 143شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 144شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 145شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 146شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 147شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 148شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 149شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 150شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 151شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 152شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 153شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 154شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 155شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 156شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟157شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 158شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 159شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 160شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 161شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 162شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 163شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 164شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 165شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 166شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 167شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 168شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 169شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 170شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 171شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 172شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 173شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 174شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...175شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 176شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 177شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 178شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 179شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 180شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 181شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 182شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 183شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 184شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 185شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 186شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 187شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 188شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 189شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 190شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 191شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 192شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 193شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 194شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 195شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 196شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 197شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 198شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 199شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 200شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 201شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 202شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 203شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 204شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 205شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 206شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 207شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 208شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 209شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 210شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 211شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 212شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 213شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 214شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 215شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 216شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 217شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 218شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 219شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 220شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 221شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 222شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 223شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 224شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 225شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 226شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 227شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 228شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 229شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 230شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 231شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 232شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 233شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 234شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 235شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 236شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 237شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 238شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 239شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 240شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 241شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 242شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 243شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 244شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 245شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 246شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 247شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 248شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 249شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 250شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 251شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 252شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 253شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 254شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 255شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 256شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 257شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 258شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 259شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...260شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 261شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 262شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 263شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 264شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 265شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 266شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 267شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 268شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 269شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 270شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 271شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 272شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 273شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 274شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 275شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟276شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 277شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 278شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 279شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 280شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 281شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 282شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 283شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 284شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 285شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 286شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 287شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 288شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 289شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 290شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 291شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 292شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 293شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 294شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 295شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 296شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 297شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 298شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 299شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 300شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 301شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 302شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 303شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 304شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 305شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 306شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 307شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 308شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 309شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 310شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 311شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 312شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 313شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 314شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 315شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 316شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 317شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 318شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 319شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 320شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 321شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 322شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 323شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 324شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 325شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 326شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 327شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 328شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 329شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 330شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 331شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 332شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 333شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 334شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 335شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟336شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 337شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 338شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 339شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 340شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 341شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 342شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 343شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 344شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 345شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 346شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 347شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 348شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 349شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 350شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 351شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 352شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 353شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 354شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 355شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 356شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 357شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 358شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 359شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 360شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 361شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟362شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 363شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 364شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 365شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 366شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 367شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 368شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 369شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 370شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 371شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 372شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 373شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 374شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 375شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 376شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 377شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 378شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 379شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 380شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 381شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 382شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 383شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 384شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 385شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 386شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 387شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 388شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 389شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 390شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 391شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 392شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 393شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟394شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 395شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 396شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 397شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 398شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 399شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 400شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 401شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 402شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 403شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 404شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 405شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 406شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 407شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 408شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 409شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 410شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 411شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...412شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 413شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 414شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 415شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 416شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 417شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 418شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 419شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 420شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 421شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 422شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 423شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 424شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 425شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 426شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 427شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 428شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 429شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 430شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 431شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 432شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 433شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 434شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 435شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 436شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 437شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 438شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 439شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 440شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 441شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 442شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 443شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 444شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 445شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 446شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 447شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 448شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 449شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 450شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 451شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 452شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 453شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 454شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 455شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 456شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 457شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 458شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 459شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 460شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 461شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 462شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 463شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 464شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 465شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 466شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 467شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 468شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 469شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 470شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 471شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 472شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 473شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 474شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 475شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 476شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟477شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 478شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 479شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 480شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 481شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 482شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 483شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 484شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 485شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 486شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 487شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 488شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 489شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 490شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 491شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 492شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 493شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 494شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 495شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 496شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 497شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 498شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 499شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 500شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 501شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 502شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 503شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 504شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 505شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 506شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 507شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 508شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 509شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 510شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 511شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 512شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 513شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 514شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 515شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 516شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 517شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 518شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 519شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 520شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 521شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 522شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 523شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 524شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 525شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 526شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 527شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 528شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 529شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 530شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 531شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 532شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 533شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 534شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 535شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 536شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 537شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 538شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 539شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 540شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 541شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 542شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 543شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 544شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 545شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 546شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 547شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 548شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 549شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 550شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 551شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 552شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 553شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 554شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 555شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 556شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 557شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 558شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 559شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 560شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 561شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 562شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 563شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 564شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 565شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 566شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 567شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 568شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 569شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 570شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 571شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 572شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 573شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 574شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ