به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد

640عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

نالیدن بلبل ار چه موزون باشد
از نالۀ او مرا جگر خون باشد
گل در بر بلبل این چنین می نالد
تو دور ز من نالۀ من چون باشد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 2شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 3شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 4شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 5شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 6شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 7شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 8شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 9شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 10شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 11شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 12شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 13شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 14شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 15شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 16شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 17شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 18شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 19شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 20شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 21شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 22شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 23شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 24شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 25شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 26شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 27شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 28شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 29شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 30شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 31شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 32شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 33شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 34شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 35شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 36شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 37شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 38شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 39شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 40شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 41شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 42شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 43شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 44شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 45شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 46شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 47شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 48شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 49شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 50شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 51شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 52شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 53شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 54شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 55شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 56شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 57شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 58شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 59شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 60شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 61شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 62شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 63شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 64شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 65شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 66شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 67شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 68شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 69شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 70شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 71شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 72شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 73شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 74شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 75شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 76شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 77شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 78شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 79شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 80شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 81شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 82شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 83شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 84شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 85شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 86شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...87شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 88شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 89شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 90شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 91شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 92شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 93شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 94شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 95شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 96شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 97شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 98شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 99شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 100شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 101شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 102شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 103شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 104شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 105شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 106شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 107شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 108شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 109شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 110شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 111شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 112شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 113شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 114شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 115شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 116شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 117شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 118شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 119شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 120شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 121شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 122شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 123شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 124شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 125شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 126شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 127شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 128شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 129شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 130شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 131شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 132شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 133شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 134شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 135شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 136شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 137شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 138شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 139شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 140شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 141شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 142شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 143شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 144شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 145شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 146شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 147شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 148شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 149شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 150شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟151شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 152شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 153شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 154شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 155شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 156شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 157شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 158شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 159شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 160شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 161شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 162شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 163شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 164شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 165شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 166شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 167شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 168شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...169شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 170شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 171شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 172شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 173شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 174شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 175شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 176شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 177شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 178شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 179شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 180شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 181شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 182شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 183شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 184شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 185شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 186شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 187شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 188شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 189شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 190شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 191شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 192شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 193شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 194شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 195شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 196شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 197شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 198شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 199شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 200شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 201شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 202شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 203شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 204شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 205شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 206شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 207شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 208شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 209شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 210شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 211شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 212شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 213شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 214شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 215شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 216شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 217شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 218شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 219شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 220شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 221شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 222شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 223شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 224شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 225شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 226شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 227شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 228شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 229شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 230شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 231شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 232شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 233شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 234شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 235شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 236شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 237شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 238شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 239شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 240شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 241شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 242شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 243شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 244شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 245شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 246شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 247شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 248شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 249شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 250شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 251شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 252شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 253شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...254شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 255شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 256شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 257شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 258شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 259شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 260شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 261شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 262شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 263شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 264شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 265شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 266شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 267شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 268شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 269شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟270شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 271شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 272شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 273شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 274شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 275شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 276شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 277شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 278شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 279شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 280شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 281شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 282شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 283شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 284شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 285شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 286شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 287شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 288شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 289شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 290شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 291شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 292شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 293شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 294شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 295شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 296شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 297شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 298شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 299شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 300شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 301شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 302شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 303شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 304شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 305شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 306شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 307شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 308شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 309شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 310شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 311شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 312شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 313شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 314شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 315شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 316شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 317شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 318شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 319شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 320شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 321شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 322شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 323شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 324شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 325شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 326شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 327شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 328شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 329شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟330شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 331شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 332شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 333شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 334شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 335شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 336شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 337شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 338شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 339شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 340شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 341شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 342شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 343شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 344شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 345شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 346شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 347شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 348شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 349شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 350شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 351شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 352شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 353شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 354شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 355شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟356شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 357شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 358شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 359شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 360شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 361شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 362شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 363شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 364شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 365شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 366شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 367شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 368شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 369شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 370شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 371شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 372شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 373شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 374شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 375شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 376شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 377شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 378شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 379شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 380شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 381شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 382شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 383شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 384شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 385شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 386شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 387شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟388شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 389شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 390شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 391شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 392شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 393شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 394شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 395شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 396شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 397شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 398شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 399شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 400شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 401شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 402شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 403شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 404شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 405شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...406شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 407شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 408شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 409شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 410شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 411شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 412شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 413شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 414شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 415شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 416شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 417شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 418شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 419شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 420شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 421شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 422شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 423شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 424شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 425شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 426شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 427شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 428شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 429شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 430شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 431شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 432شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 433شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 434شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 435شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 436شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 437شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 438شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 439شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 440شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 441شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 442شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 443شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 444شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 445شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 446شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 447شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 448شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 449شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 450شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 451شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 452شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 453شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 454شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 455شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 456شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 457شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 458شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 459شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 460شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 461شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 462شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 463شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 464شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 465شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 466شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 467شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 468شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 469شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 470شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟471شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 472شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 473شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 474شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 475شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 476شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 477شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 478شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 479شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 480شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 481شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 482شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 483شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 484شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 485شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 486شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 487شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 488شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 489شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 490شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 491شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 492شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 493شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 494شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 495شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 496شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 497شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 498شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 499شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 500شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 501شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 502شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 503شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 504شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 505شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 506شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 507شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 508شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 509شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 510شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 511شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 512شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 513شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 514شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 515شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 516شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 517شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 518شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 519شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 520شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 521شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 522شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 523شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 524شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 525شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 526شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 527شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 528شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 529شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 530شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 531شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 532شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 533شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 534شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 535شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 536شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 537شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 538شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 539شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 540شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 541شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 542شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 543شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 544شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 545شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 546شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 547شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 548شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 549شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 550شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 551شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 552شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 553شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 554شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 555شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 556شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 557شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 558شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 559شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 560شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 561شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 562شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 563شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 564شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 565شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 566شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 567شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 568شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ