به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد

670عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

سحر بنفشه موی اگر بشکافد
با زلف تو آن به که ز خود کم لافد
چون چشم خوش تو هم نباشد نرگس
ورخود بکرشمه سیم در زر بافد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 2شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 3شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 4شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 5شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 6شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 7شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 8شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 9شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 10شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 11شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 12شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 13شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 14شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 15شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 16شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 17شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 18شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 19شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 20شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 21شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 22شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 23شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 24شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 25شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 26شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 27شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 28شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 29شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 30شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 31شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 32شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 33شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 34شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 35شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 36شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 37شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 38شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 39شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 40شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 41شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 42شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 43شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 44شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 45شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 46شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 47شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 48شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 49شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 50شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 51شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 52شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 53شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 54شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 55شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 56شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 57شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 58شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 59شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 60شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 61شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 62شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 63شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 64شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 65شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 66شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 67شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 68شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 69شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 70شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 71شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 72شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...73شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 74شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 75شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 76شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 77شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 78شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 79شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 80شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 81شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 82شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 83شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 84شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 85شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 86شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 87شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 88شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 89شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 90شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 91شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 92شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 93شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 94شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 95شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 96شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 97شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 98شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 99شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 100شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 101شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 102شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 103شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 104شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 105شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 106شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 107شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 108شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 109شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 110شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 111شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 112شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 113شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 114شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 115شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 116شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 117شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 118شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 119شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 120شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 121شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 122شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 123شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 124شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 125شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 126شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 127شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 128شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 129شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 130شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 131شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 132شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 133شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 134شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 135شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 136شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟137شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 138شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 139شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 140شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 141شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 142شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 143شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 144شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 145شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 146شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 147شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 148شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 149شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 150شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 151شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 152شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 153شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 154شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...155شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 156شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 157شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 158شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 159شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 160شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 161شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 162شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 163شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 164شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 165شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 166شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 167شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 168شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 169شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 170شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 171شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 172شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 173شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 174شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 175شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 176شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 177شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 178شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 179شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 180شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 181شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 182شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 183شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 184شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 185شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 186شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 187شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 188شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 189شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 190شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 191شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 192شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 193شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 194شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 195شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 196شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 197شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 198شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 199شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 200شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 201شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 202شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 203شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 204شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 205شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 206شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 207شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 208شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 209شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 210شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 211شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 212شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 213شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 214شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 215شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 216شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 217شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 218شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 219شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 220شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 221شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 222شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 223شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 224شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 225شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 226شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 227شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 228شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 229شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 230شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 231شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 232شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 233شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 234شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 235شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 236شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 237شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 238شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 239شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...240شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 241شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 242شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 243شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 244شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 245شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 246شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 247شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 248شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 249شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 250شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 251شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 252شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 253شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 254شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 255شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟256شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 257شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 258شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 259شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 260شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 261شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 262شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 263شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 264شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 265شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 266شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 267شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 268شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 269شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 270شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 271شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 272شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 273شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 274شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 275شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 276شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 277شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 278شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 279شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 280شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 281شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 282شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 283شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 284شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 285شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 286شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 287شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 288شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 289شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 290شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 291شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 292شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 293شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 294شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 295شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 296شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 297شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 298شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 299شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 300شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 301شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 302شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 303شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 304شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 305شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 306شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 307شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 308شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 309شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 310شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 311شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 312شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 313شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 314شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 315شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟316شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 317شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 318شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 319شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 320شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 321شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 322شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 323شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 324شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 325شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 326شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 327شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 328شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 329شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 330شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 331شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 332شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 333شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 334شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 335شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 336شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 337شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 338شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 339شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 340شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 341شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟342شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 343شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 344شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 345شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 346شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 347شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 348شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 349شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 350شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 351شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 352شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 353شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 354شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 355شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 356شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 357شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 358شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 359شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 360شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 361شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 362شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 363شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 364شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 365شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 366شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 367شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 368شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 369شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 370شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 371شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 372شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 373شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟374شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 375شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 376شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 377شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 378شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 379شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 380شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 381شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 382شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 383شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 384شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 385شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 386شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 387شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 388شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 389شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 390شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 391شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...392شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 393شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 394شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 395شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 396شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 397شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 398شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 399شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 400شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 401شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 402شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 403شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 404شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 405شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 406شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 407شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 408شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 409شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 410شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 411شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 412شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 413شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 414شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 415شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 416شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 417شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 418شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 419شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 420شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 421شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 422شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 423شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 424شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 425شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 426شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 427شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 428شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 429شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 430شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 431شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 432شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 433شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 434شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 435شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 436شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 437شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 438شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 439شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 440شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 441شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 442شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 443شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 444شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 445شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 446شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 447شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 448شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 449شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 450شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 451شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 452شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 453شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 454شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 455شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 456شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟457شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 458شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 459شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 460شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 461شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 462شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 463شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 464شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 465شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 466شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 467شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 468شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 469شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 470شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 471شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 472شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 473شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 474شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 475شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 476شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 477شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 478شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 479شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 480شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 481شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 482شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 483شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 484شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 485شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 486شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 487شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 488شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 489شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 490شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 491شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 492شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 493شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 494شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 495شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 496شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 497شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 498شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 499شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 500شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 501شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 502شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 503شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 504شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 505شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 506شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 507شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 508شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 509شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 510شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 511شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 512شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 513شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 514شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 515شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 516شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 517شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 518شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 519شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 520شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 521شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 522شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 523شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 524شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 525شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 526شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 527شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 528شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 529شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 530شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 531شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 532شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 533شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 534شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 535شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 536شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 537شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 538شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 539شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 540شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 541شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 542شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 543شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 544شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 545شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 546شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 547شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 548شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 549شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 550شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 551شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 552شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 553شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 554شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ