به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۱۹۳: دریاب گرت دست رسی خواهد بود

710عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دریاب گرت دست رسی خواهد بود
کین عالم فانی نفسی خواهد آمد
در هجر باختیار چندین بمکوش
هجران ضرورتی بسی خواهد بود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۹۲: آن باده که چشم عیش روشن دارد 2شمارهٔ ۱۹۳: دریاب گرت دست رسی خواهد بود 3شمارهٔ ۱۹۴: بلبل بسپیده دم همی زد فریاد 4شمارهٔ ۱۹۵: دمی می رفتم مست و کش و خرّم و شاد 5شمارهٔ ۱۹۶: وقتی که بتم گره بر آن زلف نهاد 6شمارهٔ ۱۹۷: از بس که سوی چمن برد بوی تو باد 7شمارهٔ ۱۹۸: پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد 8شمارهٔ ۱۹۹: ای داده مرا جان و جوانی بر باد 9شمارهٔ ۲۰۰: خورشید غلام آن رخ مه وش باد 10شمارهٔ ۲۰۱: کس چون تو اسیر ریش بسیار مباد 11شمارهٔ ۲۰۲: .... عشق تو فیروز مباد 12شمارهٔ ۲۰۳: بی روی توام صبر و دل و هوش مباد 13شمارهٔ ۲۰۴: پیوسته کمان دولتت بر زه باد 14شمارهٔ ۲۰۵: جام طربم زناگه از دست افتاد 15شمارهٔ ۲۰۶: گل گر چه بطبع خوب و دمساز افتاد 16شمارهٔ ۲۰۷: دل چون ز جهان عیش یکسو افتاد 17شمارهٔ ۲۰۸: آن دل که بکام دل بدخواه افتاد 18شمارهٔ ۲۰۹: ایّام جز از عشوۀ بسیار نداد 19شمارهٔ ۲۱۰: یک روز فلک کار مرا ساز نداد 20شمارهٔ ۲۱۱: ساقی بر من چو جام روشن بنهاد 21شمارهٔ ۲۱۲: ذوقیست لب ترا که جان دریابد 22شمارهٔ ۲۱۳: بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟23شمارهٔ ۲۱۴: در بزم ملک زهره نواگر زیبد 24شمارهٔ ۲۱۵: چون آه دمادمم افتد 25شمارهٔ ۲۱۶: زلفت که زروی باز پس می افتد 26شمارهٔ ۲۱۷: عکس رخ تو چون بر فلک می افتد 27شمارهٔ ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد 28شمارهٔ ۲۱۹: زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند 29شمارهٔ ۲۲۰: اشکم ز تو در خون جگر می غلتد 30شمارهٔ ۲۲۱: کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟31شمارهٔ ۲۲۲: از عکس لبت دیده بدخشان گردد 32شمارهٔ ۲۲۳: جایی که مل لعل پیاپی گردد 33شمارهٔ ۲۲۴: چون کار زمانه بر گذر می‌گردد 34شمارهٔ ۲۲۵: مشک تو نقاب ارغوان می گردد 35شمارهٔ ۲۲۶: گل راز طرب همه دهان می خندد 36شمارهٔ ۲۲۷: گل در مه روزه همچنان می خندد 37شمارهٔ ۲۲۸: چون دید بر آورده غم از جانم گرد 38شمارهٔ ۲۲۹: دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد 39شمارهٔ ۲۳۰: هر کس که در آن قامت موزون نگرد 40شمارهٔ ۲۳۱: آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد 41شمارهٔ ۲۳۲: زین سر که زبان دور باشت دارد 42شمارهٔ ۲۳۳: بر من چو لبت ببوسه شکّر بارد 43شمارهٔ ۲۳۴: آیین ستمگری که عالم دراد 44شمارهٔ ۲۳۵: زلف تو از آن باد که در سر دارد 45شمارهٔ ۲۳۶: خون گشته دلم با تو چنان خو داد 46شمارهٔ ۲۳۷: زلف تو که خون خلق ازو می بارد 47شمارهٔ ۲۳۸: گر حلقۀ زلف تو کسی زبشمارد 48شمارهٔ ۲۳۹: آن ماه که چرخ بر رخش مهر آرد 49شمارهٔ ۲۴۰: اشکیم ز اندازه برون می بارد 50شمارهٔ ۲۴۱: ... که طاقت فراقت دارد ؟51شمارهٔ ۲۴۲: نرگس که دلش هوای ساغر دارد 52شمارهٔ ۲۴۳: دل گرچه امید وصل کمتر دارد 53شمارهٔ ۲۴۴: امروز ملالی بکمالم دارد 54شمارهٔ ۲۴۵: آن شاخ سمن که روی خندان دراد 55شمارهٔ ۲۴۶: لعل تو ز لطف صورت جان دارد 56شمارهٔ ۲۴۷: شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد 57شمارهٔ ۲۴۸: گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد 58شمارهٔ ۲۴۹: شب گر چه ز روشنی جدایی دارد 59شمارهٔ ۲۵۰: هر سال شکوفه سیم چندان بارد 60شمارهٔ ۲۵۱: گفتم که چو مست شد مرا ناز آرد 61شمارهٔ ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد 62شمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد 63شمارهٔ ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد 64شمارهٔ ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد 65شمارهٔ ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد 66شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 67شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 68شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 69شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 70شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 71شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 72شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 73شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 74شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 75شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 76شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 77شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 78شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 79شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 80شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 81شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 82شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 83شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 84شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 85شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 86شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 87شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 88شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 89شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 90شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 91شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 92شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 93شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 94شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 95شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 96شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 97شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 98شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 99شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 100شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 101شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 102شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 103شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 104شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 105شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 106شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 107شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 108شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 109شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 110شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 111شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 112شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 113شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 114شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 115شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 116شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 117شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 118شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 119شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 120شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 121شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 122شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 123شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 124شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 125شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 126شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 127شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 128شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 129شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 130شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 131شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 132شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 133شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 134شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 135شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 136شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 137شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 138شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 139شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 140شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 141شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 142شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 143شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 144شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 145شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 146شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 147شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 148شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 149شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 150شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 151شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 152شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 153شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 154شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 155شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 156شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 157شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 158شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 159شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 160شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 161شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 162شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 163شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 164شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 165شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 166شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 167شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 168شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 169شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 170شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 171شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 172شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 173شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 174شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 175شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 176شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 177شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 178شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 179شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 180شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 181شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 182شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 183شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 184شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 185شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 186شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 187شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 188شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 189شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 190شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 191شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 192شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 193شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 194شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...195شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 196شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 197شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 198شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 199شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 200شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 201شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 202شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 203شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 204شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 205شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 206شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 207شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 208شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 209شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 210شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 211شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 212شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 213شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 214شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 215شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 216شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 217شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 218شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 219شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 220شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 221شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 222شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 223شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 224شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 225شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 226شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 227شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 228شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 229شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 230شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 231شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 232شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 233شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 234شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 235شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 236شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 237شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 238شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 239شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 240شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 241شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 242شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 243شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 244شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 245شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 246شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 247شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 248شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 249شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 250شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 251شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 252شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 253شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 254شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 255شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 256شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 257شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 258شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟259شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 260شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 261شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 262شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 263شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 264شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 265شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 266شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 267شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 268شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 269شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 270شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 271شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 272شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 273شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 274شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 275شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 276شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...277شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 278شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 279شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 280شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 281شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 282شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 283شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 284شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 285شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 286شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 287شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 288شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 289شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 290شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 291شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 292شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 293شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 294شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 295شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 296شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 297شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 298شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 299شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 300شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 301شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 302شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 303شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 304شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 305شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 306شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 307شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 308شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 309شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 310شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 311شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 312شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 313شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 314شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 315شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 316شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 317شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 318شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 319شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 320شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 321شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 322شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 323شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 324شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 325شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 326شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 327شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 328شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 329شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 330شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 331شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 332شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 333شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 334شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 335شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 336شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 337شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 338شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 339شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 340شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 341شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 342شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 343شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 344شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 345شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 346شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 347شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 348شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 349شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 350شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 351شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 352شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 353شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 354شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 355شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 356شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 357شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 358شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 359شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 360شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 361شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...362شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 363شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 364شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 365شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 366شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 367شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 368شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 369شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 370شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 371شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 372شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 373شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 374شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 375شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 376شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 377شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟378شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 379شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 380شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 381شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 382شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 383شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 384شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 385شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 386شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 387شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 388شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 389شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 390شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 391شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 392شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 393شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 394شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 395شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 396شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 397شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 398شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 399شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 400شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 401شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 402شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 403شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 404شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 405شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 406شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 407شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 408شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 409شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 410شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 411شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 412شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 413شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 414شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 415شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 416شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 417شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 418شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 419شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 420شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 421شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 422شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 423شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 424شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 425شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 426شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 427شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 428شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 429شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 430شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 431شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 432شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 433شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 434شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 435شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 436شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 437شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟438شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 439شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 440شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 441شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 442شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 443شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 444شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 445شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 446شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 447شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 448شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 449شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 450شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 451شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 452شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 453شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 454شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 455شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 456شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 457شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 458شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 459شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 460شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 461شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 462شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 463شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟464شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 465شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 466شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 467شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 468شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 469شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 470شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 471شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 472شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 473شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 474شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 475شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 476شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 477شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 478شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 479شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 480شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 481شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 482شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 483شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 484شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 485شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 486شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 487شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 488شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 489شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 490شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 491شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 492شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 493شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 494شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 495شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟496شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 497شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 498شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 499شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 500شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 501شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 502شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 503شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 504شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 505شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 506شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 507شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 508شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 509شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 510شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 511شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 512شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 513شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...514شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 515شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 516شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 517شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 518شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 519شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 520شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 521شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 522شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 523شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 524شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 525شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 526شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 527شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 528شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 529شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 530شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 531شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 532شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 533شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 534شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 535شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 536شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 537شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 538شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 539شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 540شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 541شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 542شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 543شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 544شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 545شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 546شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 547شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 548شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 549شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 550شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 551شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 552شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 553شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 554شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 555شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 556شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 557شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 558شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 559شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 560شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 561شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 562شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 563شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 564شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 565شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 566شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 567شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 568شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 569شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 570شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 571شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 572شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 573شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 574شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 575شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 576شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 577شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 578شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟579شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 580شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 581شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 582شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 583شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 584شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 585شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 586شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 587شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 588شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 589شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 590شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 591شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 592شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 593شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 594شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 595شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 596شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 597شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 598شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 599شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 600شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 601شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 602شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 603شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 604شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 605شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 606شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 607شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 608شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 609شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 610شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 611شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 612شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 613شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 614شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 615شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 616شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 617شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 618شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 619شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 620شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 621شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 622شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 623شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 624شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 625شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 626شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 627شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 628شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 629شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 630شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 631شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 632شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 633شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 634شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 635شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 636شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 637شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 638شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 639شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 640شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 641شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 642شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 643شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 644شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 645شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 646شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 647شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 648شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 649شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 650شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 651شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 652شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 653شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 654شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 655شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 656شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 657شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 658شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 659شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 660شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 661شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 662شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 663شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 664شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 665شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 666شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 667شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 668شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 669شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 670شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 671شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 672شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 673شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 674شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 675شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 676شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ