به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد

610عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بر سوز دل من دل آتش سوزد
آب از نم چشم من تری اندوزد
شب تیرگی از روز سیاهم توزد
غم ناخوشی از حالت من آموزد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 2شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 3شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 4شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 5شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 6شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 7شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 8شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 9شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 10شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 11شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 12شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 13شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 14شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 15شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 16شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 17شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 18شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 19شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 20شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 21شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 22شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 23شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 24شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 25شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 26شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 27شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 28شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 29شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 30شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 31شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 32شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 33شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 34شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 35شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 36شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 37شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 38شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 39شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 40شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 41شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 42شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 43شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 44شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 45شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 46شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 47شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 48شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 49شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 50شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 51شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 52شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 53شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 54شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 55شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 56شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 57شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 58شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 59شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 60شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 61شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 62شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 63شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 64شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 65شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 66شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 67شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 68شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 69شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 70شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 71شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 72شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 73شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 74شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 75شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 76شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 77شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 78شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 79شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 80شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 81شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 82شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 83شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 84شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 85شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 86شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 87شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 88شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 89شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 90شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 91شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 92شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 93شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 94شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 95شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 96شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 97شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 98شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 99شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 100شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 101شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 102شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 103شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 104شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 105شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 106شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 107شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...108شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 109شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 110شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 111شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 112شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 113شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 114شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 115شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 116شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 117شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 118شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 119شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 120شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 121شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 122شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 123شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 124شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 125شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 126شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 127شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 128شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 129شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 130شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 131شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 132شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 133شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 134شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 135شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 136شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 137شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 138شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 139شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 140شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 141شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 142شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 143شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 144شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 145شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 146شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 147شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 148شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 149شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 150شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 151شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 152شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 153شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 154شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 155شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 156شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 157شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 158شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 159شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 160شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 161شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 162شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 163شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 164شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 165شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 166شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 167شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 168شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 169شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 170شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 171شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟172شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 173شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 174شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 175شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 176شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 177شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 178شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 179شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 180شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 181شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 182شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 183شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 184شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 185شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 186شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 187شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 188شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 189شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...190شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 191شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 192شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 193شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 194شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 195شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 196شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 197شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 198شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 199شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 200شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 201شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 202شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 203شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 204شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 205شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 206شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 207شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 208شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 209شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 210شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 211شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 212شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 213شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 214شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 215شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 216شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 217شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 218شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 219شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 220شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 221شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 222شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 223شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 224شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 225شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 226شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 227شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 228شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 229شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 230شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 231شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 232شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 233شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 234شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 235شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 236شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 237شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 238شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 239شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 240شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 241شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 242شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 243شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 244شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 245شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 246شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 247شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 248شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 249شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 250شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 251شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 252شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 253شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 254شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 255شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 256شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 257شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 258شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 259شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 260شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 261شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 262شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 263شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 264شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 265شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 266شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 267شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 268شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 269شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 270شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 271شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 272شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 273شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 274شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...275شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 276شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 277شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 278شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 279شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 280شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 281شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 282شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 283شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 284شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 285شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 286شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 287شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 288شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 289شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 290شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟291شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 292شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 293شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 294شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 295شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 296شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 297شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 298شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 299شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 300شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 301شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 302شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 303شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 304شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 305شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 306شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 307شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 308شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 309شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 310شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 311شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 312شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 313شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 314شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 315شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 316شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 317شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 318شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 319شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 320شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 321شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 322شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 323شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 324شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 325شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 326شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 327شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 328شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 329شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 330شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 331شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 332شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 333شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 334شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 335شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 336شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 337شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 338شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 339شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 340شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 341شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 342شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 343شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 344شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 345شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 346شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 347شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 348شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 349شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 350شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟351شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 352شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 353شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 354شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 355شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 356شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 357شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 358شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 359شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 360شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 361شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 362شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 363شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 364شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 365شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 366شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 367شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 368شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 369شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 370شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 371شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 372شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 373شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 374شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 375شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 376شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟377شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 378شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 379شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 380شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 381شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 382شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 383شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 384شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 385شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 386شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 387شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 388شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 389شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 390شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 391شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 392شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 393شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 394شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 395شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 396شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 397شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 398شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 399شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 400شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 401شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 402شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 403شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 404شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 405شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 406شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 407شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 408شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟409شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 410شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 411شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 412شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 413شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 414شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 415شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 416شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 417شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 418شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 419شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 420شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 421شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 422شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 423شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 424شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 425شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 426شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...427شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 428شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 429شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 430شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 431شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 432شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 433شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 434شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 435شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 436شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 437شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 438شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 439شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 440شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 441شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 442شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 443شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 444شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 445شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 446شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 447شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 448شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 449شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 450شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 451شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 452شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 453شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 454شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 455شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 456شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 457شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 458شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 459شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 460شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 461شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 462شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 463شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 464شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 465شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 466شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 467شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 468شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 469شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 470شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 471شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 472شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 473شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 474شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 475شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 476شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 477شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 478شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 479شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 480شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 481شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 482شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 483شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 484شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 485شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 486شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 487شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 488شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 489شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 490شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 491شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟492شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 493شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 494شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 495شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 496شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 497شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 498شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 499شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 500شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 501شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 502شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 503شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 504شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 505شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 506شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 507شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 508شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 509شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 510شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 511شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 512شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 513شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 514شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 515شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 516شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 517شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 518شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 519شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 520شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 521شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 522شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 523شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 524شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 525شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 526شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 527شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 528شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 529شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 530شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 531شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 532شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 533شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 534شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 535شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 536شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 537شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 538شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 539شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 540شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 541شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 542شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 543شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 544شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 545شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 546شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 547شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 548شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 549شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 550شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 551شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 552شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 553شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 554شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 555شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 556شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 557شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 558شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 559شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 560شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 561شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 562شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 563شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 564شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 565شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 566شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 567شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 568شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 569شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 570شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 571شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 572شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 573شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 574شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 575شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 576شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 577شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 578شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 579شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 580شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 581شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 582شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 583شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 584شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 585شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 586شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 587شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 588شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 589شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ