به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد

690عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گل خواست که چون روی تو زیبا باشد
وین خود چه خیالست و چه سودا باشد؟
حسنی باید چو حسن تو روز افزون
یک روز نکویی همه کس را باشد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 2شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 3شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 4شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 5شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 6شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 7شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 8شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 9شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 10شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 11شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 12شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 13شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 14شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 15شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 16شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 17شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 18شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 19شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 20شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 21شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 22شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 23شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 24شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 25شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 26شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 27شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 28شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 29شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 30شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 31شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 32شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 33شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 34شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 35شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 36شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 37شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 38شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 39شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 40شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 41شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 42شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 43شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 44شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 45شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 46شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 47شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 48شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 49شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 50شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 51شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 52شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 53شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 54شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 55شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 56شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 57شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 58شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 59شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 60شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 61شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 62شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 63شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 64شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 65شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 66شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 67شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 68شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 69شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 70شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 71شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 72شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 73شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 74شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 75شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 76شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 77شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 78شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 79شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 80شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 81شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 82شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 83شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 84شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 85شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 86شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 87شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 88شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 89شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 90شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 91شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 92شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 93شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 94شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 95شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 96شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 97شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 98شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 99شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 100شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...101شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 102شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 103شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 104شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 105شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 106شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 107شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 108شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 109شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 110شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 111شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 112شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 113شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 114شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 115شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 116شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 117شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 118شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 119شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 120شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 121شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 122شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 123شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 124شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 125شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 126شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 127شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 128شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 129شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 130شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 131شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 132شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 133شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 134شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 135شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 136شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 137شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 138شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 139شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 140شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 141شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 142شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 143شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 144شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 145شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 146شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 147شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 148شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 149شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 150شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 151شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 152شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 153شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 154شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 155شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 156شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 157شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 158شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 159شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 160شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 161شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 162شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 163شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 164شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟165شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 166شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 167شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 168شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 169شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 170شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 171شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 172شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 173شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 174شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 175شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 176شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 177شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 178شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 179شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 180شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 181شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 182شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...183شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 184شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 185شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 186شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 187شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 188شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 189شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 190شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 191شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 192شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 193شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 194شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 195شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 196شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 197شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 198شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 199شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 200شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 201شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 202شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 203شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 204شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 205شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 206شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 207شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 208شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 209شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 210شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 211شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 212شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 213شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 214شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 215شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 216شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 217شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 218شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 219شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 220شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 221شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 222شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 223شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 224شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 225شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 226شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 227شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 228شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 229شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 230شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 231شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 232شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 233شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 234شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 235شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 236شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 237شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 238شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 239شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 240شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 241شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 242شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 243شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 244شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 245شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 246شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 247شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 248شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 249شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 250شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 251شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 252شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 253شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 254شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 255شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 256شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 257شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 258شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 259شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 260شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 261شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 262شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 263شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 264شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 265شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 266شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 267شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...268شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 269شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 270شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 271شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 272شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 273شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 274شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 275شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 276شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 277شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 278شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 279شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 280شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 281شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 282شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 283شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟284شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 285شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 286شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 287شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 288شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 289شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 290شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 291شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 292شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 293شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 294شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 295شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 296شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 297شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 298شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 299شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 300شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 301شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 302شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 303شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 304شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 305شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 306شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 307شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 308شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 309شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 310شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 311شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 312شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 313شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 314شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 315شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 316شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 317شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 318شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 319شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 320شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 321شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 322شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 323شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 324شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 325شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 326شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 327شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 328شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 329شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 330شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 331شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 332شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 333شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 334شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 335شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 336شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 337شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 338شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 339شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 340شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 341شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 342شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 343شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟344شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 345شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 346شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 347شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 348شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 349شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 350شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 351شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 352شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 353شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 354شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 355شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 356شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 357شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 358شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 359شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 360شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 361شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 362شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 363شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 364شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 365شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 366شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 367شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 368شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 369شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟370شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 371شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 372شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 373شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 374شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 375شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 376شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 377شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 378شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 379شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 380شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 381شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 382شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 383شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 384شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 385شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 386شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 387شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 388شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 389شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 390شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 391شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 392شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 393شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 394شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 395شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 396شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 397شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 398شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 399شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 400شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 401شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟402شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 403شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 404شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 405شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 406شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 407شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 408شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 409شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 410شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 411شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 412شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 413شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 414شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 415شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 416شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 417شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 418شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 419شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...420شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 421شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 422شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 423شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 424شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 425شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 426شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 427شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 428شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 429شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 430شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 431شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 432شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 433شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 434شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 435شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 436شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 437شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 438شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 439شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 440شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 441شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 442شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 443شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 444شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 445شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 446شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 447شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 448شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 449شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 450شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 451شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 452شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 453شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 454شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 455شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 456شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 457شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 458شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 459شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 460شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 461شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 462شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 463شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 464شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 465شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 466شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 467شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 468شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 469شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 470شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 471شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 472شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 473شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 474شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 475شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 476شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 477شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 478شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 479شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 480شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 481شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 482شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 483شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 484شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟485شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 486شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 487شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 488شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 489شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 490شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 491شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 492شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 493شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 494شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 495شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 496شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 497شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 498شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 499شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 500شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 501شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 502شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 503شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 504شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 505شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 506شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 507شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 508شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 509شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 510شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 511شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 512شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 513شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 514شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 515شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 516شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 517شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 518شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 519شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 520شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 521شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 522شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 523شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 524شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 525شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 526شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 527شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 528شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 529شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 530شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 531شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 532شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 533شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 534شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 535شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 536شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 537شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 538شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 539شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 540شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 541شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 542شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 543شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 544شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 545شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 546شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 547شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 548شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 549شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 550شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 551شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 552شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 553شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 554شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 555شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 556شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 557شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 558شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 559شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 560شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 561شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 562شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 563شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 564شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 565شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 566شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 567شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 568شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 569شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 570شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 571شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 572شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 573شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 574شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 575شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 576شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 577شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 578شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 579شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 580شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 581شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 582شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ