به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد

730عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تا با لب تو لبم هم دآواز نشد
وندر ره وصل با تو دمساز نشد
اگر گریه دو چشم من فراهم نامد
وز خنده دهان من زهم باز نششد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 2شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 3شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 4شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 5شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 6شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 7شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 8شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 9شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 10شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 11شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 12شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 13شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 14شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 15شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 16شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 17شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 18شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 19شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 20شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 21شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 22شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 23شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 24شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 25شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 26شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 27شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 28شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 29شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 30شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 31شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 32شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 33شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 34شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 35شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 36شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 37شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 38شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 39شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 40شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 41شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 42شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 43شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 44شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 45شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 46شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 47شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 48شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 49شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 50شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 51شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 52شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 53شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 54شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 55شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 56شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 57شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 58شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 59شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 60شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 61شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 62شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 63شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 64شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 65شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 66شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 67شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 68شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 69شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 70شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 71شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 72شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 73شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 74شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 75شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 76شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 77شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 78شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 79شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 80شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 81شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 82شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 83شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 84شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 85شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 86شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 87شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 88شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 89شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 90شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 91شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 92شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 93شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 94شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 95شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 96شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 97شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 98شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 99شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 100شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 101شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...102شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 103شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 104شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 105شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 106شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 107شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 108شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 109شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 110شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 111شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 112شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 113شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 114شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 115شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 116شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 117شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 118شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 119شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 120شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 121شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 122شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 123شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 124شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 125شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 126شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 127شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 128شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 129شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 130شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 131شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 132شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 133شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 134شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 135شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 136شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 137شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 138شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 139شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 140شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 141شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 142شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 143شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 144شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 145شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 146شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 147شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 148شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 149شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 150شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 151شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 152شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 153شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 154شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 155شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 156شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 157شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 158شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 159شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 160شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 161شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 162شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 163شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 164شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 165شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟166شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 167شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 168شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 169شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 170شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 171شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 172شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 173شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 174شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 175شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 176شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 177شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 178شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 179شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 180شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 181شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 182شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 183شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...184شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 185شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 186شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 187شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 188شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 189شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 190شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 191شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 192شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 193شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 194شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 195شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 196شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 197شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 198شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 199شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 200شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 201شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 202شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 203شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 204شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 205شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 206شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 207شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 208شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 209شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 210شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 211شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 212شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 213شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 214شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 215شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 216شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 217شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 218شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 219شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 220شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 221شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 222شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 223شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 224شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 225شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 226شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 227شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 228شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 229شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 230شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 231شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 232شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 233شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 234شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 235شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 236شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 237شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 238شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 239شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 240شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 241شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 242شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 243شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 244شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 245شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 246شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 247شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 248شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 249شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 250شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 251شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 252شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 253شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 254شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 255شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 256شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 257شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 258شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 259شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 260شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 261شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 262شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 263شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 264شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 265شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 266شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 267شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 268شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...269شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 270شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 271شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 272شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 273شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 274شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 275شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 276شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 277شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 278شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 279شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 280شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 281شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 282شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 283شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 284شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟285شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 286شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 287شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 288شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 289شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 290شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 291شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 292شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 293شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 294شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 295شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 296شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 297شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 298شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 299شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 300شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 301شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 302شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 303شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 304شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 305شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 306شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 307شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 308شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 309شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 310شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 311شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 312شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 313شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 314شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 315شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 316شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 317شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 318شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 319شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 320شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 321شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 322شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 323شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 324شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 325شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 326شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 327شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 328شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 329شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 330شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 331شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 332شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 333شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 334شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 335شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 336شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 337شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 338شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 339شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 340شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 341شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 342شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 343شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 344شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟345شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 346شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 347شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 348شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 349شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 350شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 351شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 352شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 353شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 354شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 355شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 356شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 357شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 358شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 359شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 360شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 361شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 362شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 363شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 364شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 365شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 366شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 367شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 368شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 369شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 370شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟371شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 372شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 373شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 374شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 375شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 376شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 377شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 378شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 379شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 380شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 381شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 382شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 383شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 384شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 385شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 386شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 387شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 388شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 389شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 390شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 391شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 392شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 393شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 394شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 395شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 396شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 397شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 398شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 399شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 400شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 401شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 402شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟403شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 404شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 405شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 406شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 407شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 408شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 409شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 410شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 411شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 412شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 413شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 414شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 415شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 416شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 417شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 418شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 419شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 420شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...421شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 422شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 423شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 424شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 425شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 426شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 427شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 428شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 429شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 430شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 431شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 432شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 433شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 434شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 435شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 436شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 437شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 438شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 439شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 440شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 441شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 442شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 443شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 444شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 445شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 446شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 447شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 448شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 449شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 450شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 451شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 452شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 453شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 454شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 455شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 456شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 457شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 458شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 459شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 460شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 461شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 462شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 463شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 464شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 465شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 466شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 467شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 468شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 469شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 470شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 471شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 472شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 473شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 474شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 475شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 476شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 477شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 478شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 479شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 480شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 481شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 482شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 483شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 484شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 485شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟486شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 487شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 488شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 489شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 490شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 491شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 492شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 493شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 494شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 495شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 496شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 497شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 498شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 499شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 500شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 501شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 502شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 503شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 504شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 505شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 506شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 507شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 508شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 509شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 510شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 511شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 512شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 513شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 514شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 515شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 516شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 517شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 518شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 519شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 520شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 521شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 522شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 523شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 524شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 525شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 526شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 527شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 528شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 529شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 530شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 531شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 532شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 533شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 534شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 535شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 536شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 537شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 538شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 539شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 540شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 541شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 542شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 543شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 544شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 545شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 546شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 547شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 548شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 549شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 550شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 551شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 552شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 553شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 554شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 555شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 556شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 557شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 558شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 559شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 560شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 561شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 562شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 563شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 564شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 565شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 566شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 567شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 568شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 569شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 570شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 571شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 572شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 573شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 574شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 575شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 576شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 577شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 578شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 579شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 580شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 581شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 582شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 583شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ