به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد

630عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

عشق تو گرم چه غم فراوان آرد
نندیشم اگر هزار چندان آرد
یا کار غمت بسر برم مردانه
با عشق تو روز من بپایان آرد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد 2شمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد 3شمارهٔ ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد 4شمارهٔ ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد 5شمارهٔ ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد 6شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 7شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 8شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 9شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 10شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 11شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 12شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 13شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 14شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 15شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 16شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 17شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 18شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 19شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 20شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 21شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 22شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 23شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 24شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 25شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 26شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 27شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 28شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 29شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 30شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 31شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 32شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 33شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 34شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 35شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 36شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 37شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 38شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 39شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 40شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 41شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 42شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 43شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 44شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 45شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 46شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 47شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 48شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 49شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 50شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 51شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 52شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 53شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 54شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 55شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 56شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 57شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 58شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 59شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 60شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 61شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 62شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 63شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 64شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 65شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 66شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 67شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 68شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 69شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 70شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 71شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 72شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 73شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 74شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 75شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 76شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 77شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 78شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 79شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 80شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 81شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 82شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 83شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 84شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 85شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 86شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 87شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 88شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 89شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 90شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 91شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 92شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 93شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 94شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 95شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 96شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 97شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 98شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 99شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 100شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 101شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 102شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 103شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 104شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 105شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 106شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 107شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 108شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 109شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 110شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 111شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 112شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 113شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 114شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 115شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 116شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 117شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 118شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 119شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 120شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 121شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 122شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 123شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 124شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 125شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 126شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 127شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 128شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 129شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 130شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 131شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 132شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 133شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 134شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...135شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 136شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 137شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 138شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 139شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 140شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 141شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 142شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 143شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 144شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 145شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 146شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 147شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 148شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 149شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 150شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 151شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 152شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 153شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 154شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 155شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 156شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 157شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 158شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 159شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 160شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 161شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 162شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 163شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 164شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 165شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 166شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 167شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 168شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 169شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 170شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 171شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 172شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 173شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 174شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 175شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 176شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 177شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 178شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 179شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 180شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 181شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 182شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 183شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 184شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 185شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 186شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 187شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 188شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 189شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 190شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 191شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 192شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 193شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 194شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 195شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 196شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 197شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 198شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟199شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 200شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 201شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 202شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 203شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 204شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 205شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 206شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 207شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 208شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 209شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 210شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 211شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 212شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 213شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 214شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 215شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 216شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...217شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 218شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 219شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 220شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 221شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 222شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 223شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 224شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 225شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 226شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 227شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 228شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 229شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 230شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 231شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 232شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 233شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 234شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 235شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 236شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 237شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 238شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 239شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 240شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 241شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 242شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 243شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 244شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 245شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 246شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 247شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 248شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 249شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 250شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 251شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 252شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 253شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 254شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 255شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 256شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 257شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 258شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 259شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 260شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 261شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 262شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 263شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 264شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 265شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 266شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 267شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 268شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 269شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 270شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 271شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 272شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 273شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 274شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 275شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 276شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 277شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 278شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 279شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 280شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 281شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 282شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 283شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 284شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 285شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 286شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 287شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 288شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 289شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 290شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 291شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 292شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 293شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 294شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 295شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 296شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 297شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 298شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 299شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 300شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 301شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...302شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 303شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 304شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 305شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 306شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 307شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 308شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 309شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 310شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 311شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 312شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 313شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 314شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 315شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 316شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 317شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟318شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 319شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 320شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 321شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 322شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 323شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 324شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 325شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 326شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 327شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 328شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 329شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 330شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 331شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 332شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 333شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 334شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 335شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 336شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 337شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 338شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 339شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 340شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 341شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 342شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 343شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 344شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 345شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 346شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 347شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 348شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 349شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 350شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 351شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 352شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 353شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 354شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 355شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 356شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 357شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 358شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 359شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 360شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 361شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 362شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 363شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 364شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 365شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 366شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 367شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 368شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 369شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 370شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 371شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 372شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 373شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 374شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 375شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 376شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 377شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟378شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 379شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 380شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 381شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 382شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 383شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 384شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 385شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 386شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 387شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 388شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 389شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 390شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 391شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 392شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 393شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 394شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 395شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 396شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 397شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 398شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 399شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 400شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 401شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 402شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 403شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟404شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 405شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 406شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 407شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 408شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 409شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 410شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 411شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 412شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 413شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 414شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 415شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 416شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 417شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 418شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 419شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 420شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 421شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 422شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 423شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 424شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 425شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 426شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 427شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 428شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 429شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 430شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 431شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 432شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 433شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 434شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 435شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟436شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 437شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 438شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 439شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 440شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 441شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 442شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 443شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 444شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 445شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 446شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 447شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 448شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 449شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 450شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 451شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 452شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 453شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...454شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 455شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 456شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 457شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 458شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 459شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 460شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 461شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 462شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 463شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 464شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 465شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 466شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 467شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 468شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 469شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 470شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 471شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 472شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 473شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 474شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 475شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 476شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 477شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 478شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 479شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 480شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 481شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 482شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 483شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 484شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 485شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 486شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 487شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 488شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 489شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 490شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 491شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 492شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 493شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 494شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 495شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 496شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 497شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 498شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 499شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 500شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 501شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 502شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 503شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 504شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 505شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 506شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 507شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 508شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 509شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 510شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 511شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 512شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 513شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 514شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 515شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 516شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 517شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 518شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟519شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 520شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 521شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 522شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 523شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 524شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 525شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 526شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 527شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 528شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 529شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 530شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 531شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 532شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 533شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 534شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 535شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 536شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 537شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 538شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 539شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 540شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 541شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 542شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 543شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 544شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 545شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 546شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 547شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 548شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 549شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 550شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 551شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 552شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 553شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 554شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 555شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 556شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 557شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 558شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 559شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 560شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 561شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 562شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 563شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 564شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 565شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 566شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 567شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 568شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 569شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 570شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 571شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 572شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 573شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 574شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 575شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 576شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 577شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 578شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 579شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 580شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 581شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 582شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 583شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 584شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 585شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 586شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 587شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 588شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 589شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 590شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 591شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 592شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 593شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 594شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 595شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 596شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 597شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 598شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 599شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 600شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 601شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 602شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 603شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 604شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 605شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 606شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 607شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 608شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 609شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 610شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 611شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 612شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 613شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 614شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 615شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 616شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ