به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد

660عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دیوان بگناه تو سفید باید کرد
وز بهر تو دین و دل تبه باید کرد
تا حاصلش آن بود که از دور مرا
دزدیده بروی تو نگه باید کرد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 2شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 3شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 4شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 5شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 6شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 7شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 8شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 9شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 10شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 11شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 12شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 13شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 14شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 15شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 16شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 17شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 18شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 19شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 20شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 21شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 22شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 23شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 24شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 25شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 26شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 27شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 28شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 29شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 30شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 31شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 32شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 33شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 34شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 35شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 36شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 37شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 38شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 39شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 40شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 41شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 42شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 43شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 44شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 45شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 46شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 47شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 48شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 49شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 50شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 51شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 52شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 53شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 54شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 55شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 56شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 57شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 58شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 59شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 60شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 61شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 62شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 63شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 64شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 65شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 66شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 67شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 68شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 69شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 70شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 71شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 72شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 73شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 74شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 75شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 76شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 77شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 78شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 79شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 80شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 81شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 82شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 83شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 84شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 85شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 86شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 87شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 88شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 89شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 90شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 91شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 92شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 93شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 94شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 95شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 96شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 97شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 98شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 99شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 100شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 101شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 102شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 103شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 104شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 105شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 106شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 107شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 108شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 109شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 110شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 111شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 112شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 113شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 114شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 115شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 116شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 117شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 118شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 119شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 120شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 121شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 122شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 123شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 124شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 125شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 126شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 127شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 128شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 129شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...130شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 131شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 132شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 133شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 134شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 135شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 136شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 137شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 138شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 139شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 140شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 141شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 142شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 143شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 144شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 145شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 146شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 147شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 148شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 149شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 150شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 151شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 152شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 153شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 154شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 155شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 156شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 157شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 158شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 159شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 160شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 161شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 162شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 163شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 164شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 165شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 166شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 167شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 168شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 169شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 170شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 171شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 172شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 173شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 174شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 175شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 176شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 177شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 178شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 179شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 180شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 181شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 182شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 183شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 184شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 185شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 186شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 187شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 188شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 189شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 190شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 191شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 192شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 193شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟194شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 195شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 196شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 197شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 198شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 199شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 200شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 201شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 202شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 203شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 204شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 205شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 206شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 207شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 208شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 209شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 210شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 211شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...212شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 213شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 214شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 215شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 216شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 217شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 218شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 219شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 220شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 221شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 222شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 223شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 224شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 225شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 226شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 227شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 228شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 229شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 230شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 231شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 232شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 233شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 234شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 235شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 236شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 237شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 238شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 239شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 240شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 241شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 242شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 243شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 244شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 245شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 246شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 247شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 248شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 249شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 250شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 251شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 252شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 253شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 254شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 255شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 256شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 257شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 258شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 259شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 260شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 261شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 262شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 263شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 264شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 265شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 266شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 267شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 268شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 269شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 270شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 271شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 272شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 273شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 274شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 275شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 276شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 277شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 278شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 279شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 280شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 281شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 282شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 283شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 284شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 285شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 286شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 287شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 288شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 289شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 290شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 291شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 292شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 293شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 294شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 295شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 296شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...297شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 298شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 299شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 300شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 301شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 302شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 303شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 304شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 305شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 306شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 307شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 308شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 309شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 310شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 311شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 312شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟313شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 314شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 315شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 316شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 317شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 318شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 319شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 320شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 321شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 322شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 323شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 324شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 325شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 326شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 327شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 328شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 329شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 330شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 331شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 332شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 333شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 334شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 335شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 336شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 337شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 338شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 339شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 340شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 341شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 342شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 343شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 344شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 345شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 346شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 347شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 348شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 349شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 350شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 351شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 352شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 353شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 354شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 355شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 356شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 357شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 358شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 359شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 360شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 361شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 362شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 363شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 364شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 365شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 366شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 367شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 368شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 369شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 370شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 371شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 372شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟373شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 374شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 375شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 376شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 377شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 378شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 379شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 380شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 381شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 382شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 383شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 384شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 385شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 386شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 387شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 388شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 389شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 390شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 391شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 392شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 393شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 394شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 395شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 396شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 397شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 398شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟399شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 400شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 401شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 402شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 403شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 404شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 405شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 406شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 407شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 408شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 409شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 410شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 411شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 412شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 413شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 414شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 415شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 416شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 417شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 418شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 419شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 420شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 421شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 422شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 423شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 424شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 425شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 426شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 427شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 428شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 429شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 430شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟431شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 432شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 433شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 434شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 435شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 436شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 437شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 438شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 439شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 440شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 441شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 442شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 443شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 444شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 445شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 446شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 447شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 448شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...449شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 450شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 451شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 452شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 453شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 454شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 455شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 456شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 457شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 458شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 459شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 460شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 461شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 462شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 463شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 464شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 465شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 466شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 467شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 468شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 469شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 470شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 471شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 472شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 473شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 474شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 475شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 476شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 477شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 478شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 479شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 480شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 481شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 482شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 483شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 484شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 485شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 486شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 487شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 488شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 489شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 490شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 491شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 492شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 493شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 494شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 495شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 496شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 497شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 498شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 499شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 500شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 501شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 502شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 503شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 504شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 505شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 506شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 507شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 508شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 509شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 510شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 511شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 512شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 513شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟514شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 515شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 516شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 517شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 518شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 519شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 520شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 521شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 522شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 523شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 524شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 525شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 526شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 527شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 528شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 529شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 530شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 531شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 532شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 533شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 534شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 535شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 536شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 537شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 538شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 539شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 540شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 541شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 542شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 543شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 544شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 545شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 546شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 547شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 548شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 549شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 550شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 551شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 552شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 553شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 554شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 555شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 556شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 557شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 558شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 559شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 560شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 561شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 562شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 563شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 564شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 565شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 566شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 567شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 568شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 569شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 570شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 571شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 572شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 573شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 574شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 575شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 576شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 577شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 578شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 579شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 580شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 581شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 582شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 583شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 584شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 585شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 586شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 587شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 588شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 589شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 590شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 591شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 592شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 593شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 594شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 595شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 596شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 597شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 598شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 599شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 600شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 601شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 602شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 603شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 604شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 605شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 606شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 607شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 608شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 609شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 610شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 611شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ