به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۱۹۴: بلبل بسپیده دم همی زد فریاد

640عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بلبل بسپیده دم همی زد فریاد
کین آتش گل در همه گلزار افتاد
ابراز برش ارچه آب می ریخت چه سود؟
کاتش همه در گرفته بود از دم باد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۹۳: دریاب گرت دست رسی خواهد بود 2شمارهٔ ۱۹۴: بلبل بسپیده دم همی زد فریاد 3شمارهٔ ۱۹۵: دمی می رفتم مست و کش و خرّم و شاد 4شمارهٔ ۱۹۶: وقتی که بتم گره بر آن زلف نهاد 5شمارهٔ ۱۹۷: از بس که سوی چمن برد بوی تو باد 6شمارهٔ ۱۹۸: پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد 7شمارهٔ ۱۹۹: ای داده مرا جان و جوانی بر باد 8شمارهٔ ۲۰۰: خورشید غلام آن رخ مه وش باد 9شمارهٔ ۲۰۱: کس چون تو اسیر ریش بسیار مباد 10شمارهٔ ۲۰۲: .... عشق تو فیروز مباد 11شمارهٔ ۲۰۳: بی روی توام صبر و دل و هوش مباد 12شمارهٔ ۲۰۴: پیوسته کمان دولتت بر زه باد 13شمارهٔ ۲۰۵: جام طربم زناگه از دست افتاد 14شمارهٔ ۲۰۶: گل گر چه بطبع خوب و دمساز افتاد 15شمارهٔ ۲۰۷: دل چون ز جهان عیش یکسو افتاد 16شمارهٔ ۲۰۸: آن دل که بکام دل بدخواه افتاد 17شمارهٔ ۲۰۹: ایّام جز از عشوۀ بسیار نداد 18شمارهٔ ۲۱۰: یک روز فلک کار مرا ساز نداد 19شمارهٔ ۲۱۱: ساقی بر من چو جام روشن بنهاد 20شمارهٔ ۲۱۲: ذوقیست لب ترا که جان دریابد 21شمارهٔ ۲۱۳: بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟22شمارهٔ ۲۱۴: در بزم ملک زهره نواگر زیبد 23شمارهٔ ۲۱۵: چون آه دمادمم افتد 24شمارهٔ ۲۱۶: زلفت که زروی باز پس می افتد 25شمارهٔ ۲۱۷: عکس رخ تو چون بر فلک می افتد 26شمارهٔ ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد 27شمارهٔ ۲۱۹: زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند 28شمارهٔ ۲۲۰: اشکم ز تو در خون جگر می غلتد 29شمارهٔ ۲۲۱: کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟30شمارهٔ ۲۲۲: از عکس لبت دیده بدخشان گردد 31شمارهٔ ۲۲۳: جایی که مل لعل پیاپی گردد 32شمارهٔ ۲۲۴: چون کار زمانه بر گذر می‌گردد 33شمارهٔ ۲۲۵: مشک تو نقاب ارغوان می گردد 34شمارهٔ ۲۲۶: گل راز طرب همه دهان می خندد 35شمارهٔ ۲۲۷: گل در مه روزه همچنان می خندد 36شمارهٔ ۲۲۸: چون دید بر آورده غم از جانم گرد 37شمارهٔ ۲۲۹: دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد 38شمارهٔ ۲۳۰: هر کس که در آن قامت موزون نگرد 39شمارهٔ ۲۳۱: آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد 40شمارهٔ ۲۳۲: زین سر که زبان دور باشت دارد 41شمارهٔ ۲۳۳: بر من چو لبت ببوسه شکّر بارد 42شمارهٔ ۲۳۴: آیین ستمگری که عالم دراد 43شمارهٔ ۲۳۵: زلف تو از آن باد که در سر دارد 44شمارهٔ ۲۳۶: خون گشته دلم با تو چنان خو داد 45شمارهٔ ۲۳۷: زلف تو که خون خلق ازو می بارد 46شمارهٔ ۲۳۸: گر حلقۀ زلف تو کسی زبشمارد 47شمارهٔ ۲۳۹: آن ماه که چرخ بر رخش مهر آرد 48شمارهٔ ۲۴۰: اشکیم ز اندازه برون می بارد 49شمارهٔ ۲۴۱: ... که طاقت فراقت دارد ؟50شمارهٔ ۲۴۲: نرگس که دلش هوای ساغر دارد 51شمارهٔ ۲۴۳: دل گرچه امید وصل کمتر دارد 52شمارهٔ ۲۴۴: امروز ملالی بکمالم دارد 53شمارهٔ ۲۴۵: آن شاخ سمن که روی خندان دراد 54شمارهٔ ۲۴۶: لعل تو ز لطف صورت جان دارد 55شمارهٔ ۲۴۷: شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد 56شمارهٔ ۲۴۸: گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد 57شمارهٔ ۲۴۹: شب گر چه ز روشنی جدایی دارد 58شمارهٔ ۲۵۰: هر سال شکوفه سیم چندان بارد 59شمارهٔ ۲۵۱: گفتم که چو مست شد مرا ناز آرد 60شمارهٔ ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد 61شمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد 62شمارهٔ ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد 63شمارهٔ ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد 64شمارهٔ ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد 65شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 66شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 67شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 68شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 69شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 70شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 71شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 72شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 73شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 74شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 75شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 76شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 77شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 78شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 79شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 80شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 81شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 82شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 83شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 84شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 85شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 86شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 87شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 88شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 89شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 90شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 91شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 92شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 93شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 94شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 95شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 96شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 97شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 98شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 99شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 100شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 101شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 102شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 103شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 104شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 105شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 106شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 107شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 108شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 109شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 110شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 111شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 112شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 113شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 114شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 115شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 116شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 117شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 118شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 119شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 120شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 121شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 122شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 123شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 124شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 125شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 126شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 127شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 128شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 129شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 130شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 131شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 132شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 133شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 134شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 135شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 136شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 137شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 138شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 139شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 140شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 141شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 142شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 143شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 144شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 145شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 146شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 147شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 148شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 149شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 150شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 151شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 152شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 153شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 154شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 155شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 156شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 157شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 158شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 159شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 160شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 161شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 162شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 163شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 164شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 165شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 166شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 167شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 168شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 169شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 170شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 171شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 172شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 173شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 174شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 175شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 176شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 177شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 178شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 179شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 180شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 181شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 182شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 183شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 184شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 185شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 186شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 187شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 188شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 189شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 190شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 191شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 192شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 193شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...194شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 195شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 196شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 197شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 198شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 199شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 200شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 201شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 202شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 203شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 204شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 205شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 206شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 207شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 208شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 209شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 210شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 211شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 212شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 213شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 214شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 215شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 216شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 217شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 218شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 219شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 220شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 221شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 222شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 223شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 224شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 225شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 226شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 227شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 228شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 229شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 230شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 231شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 232شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 233شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 234شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 235شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 236شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 237شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 238شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 239شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 240شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 241شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 242شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 243شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 244شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 245شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 246شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 247شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 248شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 249شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 250شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 251شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 252شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 253شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 254شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 255شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 256شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 257شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟258شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 259شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 260شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 261شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 262شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 263شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 264شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 265شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 266شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 267شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 268شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 269شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 270شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 271شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 272شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 273شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 274شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 275شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...276شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 277شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 278شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 279شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 280شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 281شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 282شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 283شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 284شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 285شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 286شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 287شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 288شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 289شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 290شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 291شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 292شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 293شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 294شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 295شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 296شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 297شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 298شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 299شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 300شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 301شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 302شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 303شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 304شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 305شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 306شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 307شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 308شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 309شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 310شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 311شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 312شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 313شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 314شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 315شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 316شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 317شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 318شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 319شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 320شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 321شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 322شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 323شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 324شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 325شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 326شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 327شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 328شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 329شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 330شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 331شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 332شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 333شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 334شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 335شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 336شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 337شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 338شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 339شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 340شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 341شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 342شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 343شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 344شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 345شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 346شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 347شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 348شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 349شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 350شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 351شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 352شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 353شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 354شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 355شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 356شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 357شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 358شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 359شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 360شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...361شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 362شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 363شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 364شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 365شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 366شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 367شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 368شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 369شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 370شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 371شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 372شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 373شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 374شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 375شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 376شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟377شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 378شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 379شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 380شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 381شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 382شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 383شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 384شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 385شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 386شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 387شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 388شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 389شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 390شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 391شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 392شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 393شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 394شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 395شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 396شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 397شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 398شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 399شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 400شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 401شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 402شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 403شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 404شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 405شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 406شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 407شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 408شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 409شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 410شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 411شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 412شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 413شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 414شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 415شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 416شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 417شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 418شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 419شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 420شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 421شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 422شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 423شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 424شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 425شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 426شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 427شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 428شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 429شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 430شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 431شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 432شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 433شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 434شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 435شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 436شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟437شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 438شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 439شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 440شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 441شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 442شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 443شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 444شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 445شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 446شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 447شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 448شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 449شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 450شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 451شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 452شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 453شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 454شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 455شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 456شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 457شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 458شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 459شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 460شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 461شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 462شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟463شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 464شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 465شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 466شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 467شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 468شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 469شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 470شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 471شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 472شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 473شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 474شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 475شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 476شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 477شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 478شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 479شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 480شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 481شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 482شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 483شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 484شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 485شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 486شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 487شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 488شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 489شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 490شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 491شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 492شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 493شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 494شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟495شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 496شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 497شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 498شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 499شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 500شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 501شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 502شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 503شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 504شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 505شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 506شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 507شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 508شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 509شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 510شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 511شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 512شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...513شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 514شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 515شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 516شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 517شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 518شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 519شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 520شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 521شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 522شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 523شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 524شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 525شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 526شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 527شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 528شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 529شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 530شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 531شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 532شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 533شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 534شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 535شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 536شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 537شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 538شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 539شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 540شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 541شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 542شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 543شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 544شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 545شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 546شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 547شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 548شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 549شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 550شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 551شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 552شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 553شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 554شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 555شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 556شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 557شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 558شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 559شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 560شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 561شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 562شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 563شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 564شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 565شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 566شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 567شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 568شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 569شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 570شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 571شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 572شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 573شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 574شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 575شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 576شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 577شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟578شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 579شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 580شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 581شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 582شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 583شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 584شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 585شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 586شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 587شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 588شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 589شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 590شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 591شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 592شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 593شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 594شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 595شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 596شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 597شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 598شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 599شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 600شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 601شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 602شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 603شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 604شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 605شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 606شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 607شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 608شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 609شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 610شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 611شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 612شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 613شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 614شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 615شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 616شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 617شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 618شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 619شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 620شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 621شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 622شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 623شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 624شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 625شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 626شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 627شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 628شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 629شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 630شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 631شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 632شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 633شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 634شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 635شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 636شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 637شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 638شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 639شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 640شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 641شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 642شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 643شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 644شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 645شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 646شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 647شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 648شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 649شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 650شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 651شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 652شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 653شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 654شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 655شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 656شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 657شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 658شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 659شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 660شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 661شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 662شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 663شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 664شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 665شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 666شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 667شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 668شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 669شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 670شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 671شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 672شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 673شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 674شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 675شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ