به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۱۹۸: پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد

810عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد
عیشم ز لب تو هر زمان خوشتر باد
با وصل چو نگار کار چو منی
زر می سازد که آفرین بر زر باد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۹۷: از بس که سوی چمن برد بوی تو باد 2شمارهٔ ۱۹۸: پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد 3شمارهٔ ۱۹۹: ای داده مرا جان و جوانی بر باد 4شمارهٔ ۲۰۰: خورشید غلام آن رخ مه وش باد 5شمارهٔ ۲۰۱: کس چون تو اسیر ریش بسیار مباد 6شمارهٔ ۲۰۲: .... عشق تو فیروز مباد 7شمارهٔ ۲۰۳: بی روی توام صبر و دل و هوش مباد 8شمارهٔ ۲۰۴: پیوسته کمان دولتت بر زه باد 9شمارهٔ ۲۰۵: جام طربم زناگه از دست افتاد 10شمارهٔ ۲۰۶: گل گر چه بطبع خوب و دمساز افتاد 11شمارهٔ ۲۰۷: دل چون ز جهان عیش یکسو افتاد 12شمارهٔ ۲۰۸: آن دل که بکام دل بدخواه افتاد 13شمارهٔ ۲۰۹: ایّام جز از عشوۀ بسیار نداد 14شمارهٔ ۲۱۰: یک روز فلک کار مرا ساز نداد 15شمارهٔ ۲۱۱: ساقی بر من چو جام روشن بنهاد 16شمارهٔ ۲۱۲: ذوقیست لب ترا که جان دریابد 17شمارهٔ ۲۱۳: بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟18شمارهٔ ۲۱۴: در بزم ملک زهره نواگر زیبد 19شمارهٔ ۲۱۵: چون آه دمادمم افتد 20شمارهٔ ۲۱۶: زلفت که زروی باز پس می افتد 21شمارهٔ ۲۱۷: عکس رخ تو چون بر فلک می افتد 22شمارهٔ ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد 23شمارهٔ ۲۱۹: زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند 24شمارهٔ ۲۲۰: اشکم ز تو در خون جگر می غلتد 25شمارهٔ ۲۲۱: کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟26شمارهٔ ۲۲۲: از عکس لبت دیده بدخشان گردد 27شمارهٔ ۲۲۳: جایی که مل لعل پیاپی گردد 28شمارهٔ ۲۲۴: چون کار زمانه بر گذر می‌گردد 29شمارهٔ ۲۲۵: مشک تو نقاب ارغوان می گردد 30شمارهٔ ۲۲۶: گل راز طرب همه دهان می خندد 31شمارهٔ ۲۲۷: گل در مه روزه همچنان می خندد 32شمارهٔ ۲۲۸: چون دید بر آورده غم از جانم گرد 33شمارهٔ ۲۲۹: دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد 34شمارهٔ ۲۳۰: هر کس که در آن قامت موزون نگرد 35شمارهٔ ۲۳۱: آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد 36شمارهٔ ۲۳۲: زین سر که زبان دور باشت دارد 37شمارهٔ ۲۳۳: بر من چو لبت ببوسه شکّر بارد 38شمارهٔ ۲۳۴: آیین ستمگری که عالم دراد 39شمارهٔ ۲۳۵: زلف تو از آن باد که در سر دارد 40شمارهٔ ۲۳۶: خون گشته دلم با تو چنان خو داد 41شمارهٔ ۲۳۷: زلف تو که خون خلق ازو می بارد 42شمارهٔ ۲۳۸: گر حلقۀ زلف تو کسی زبشمارد 43شمارهٔ ۲۳۹: آن ماه که چرخ بر رخش مهر آرد 44شمارهٔ ۲۴۰: اشکیم ز اندازه برون می بارد 45شمارهٔ ۲۴۱: ... که طاقت فراقت دارد ؟46شمارهٔ ۲۴۲: نرگس که دلش هوای ساغر دارد 47شمارهٔ ۲۴۳: دل گرچه امید وصل کمتر دارد 48شمارهٔ ۲۴۴: امروز ملالی بکمالم دارد 49شمارهٔ ۲۴۵: آن شاخ سمن که روی خندان دراد 50شمارهٔ ۲۴۶: لعل تو ز لطف صورت جان دارد 51شمارهٔ ۲۴۷: شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد 52شمارهٔ ۲۴۸: گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد 53شمارهٔ ۲۴۹: شب گر چه ز روشنی جدایی دارد 54شمارهٔ ۲۵۰: هر سال شکوفه سیم چندان بارد 55شمارهٔ ۲۵۱: گفتم که چو مست شد مرا ناز آرد 56شمارهٔ ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد 57شمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد 58شمارهٔ ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد 59شمارهٔ ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد 60شمارهٔ ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد 61شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 62شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 63شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 64شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 65شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 66شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 67شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 68شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 69شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 70شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 71شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 72شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 73شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 74شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 75شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 76شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 77شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 78شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 79شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 80شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 81شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 82شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 83شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 84شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 85شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 86شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 87شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 88شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 89شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 90شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 91شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 92شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 93شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 94شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 95شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 96شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 97شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 98شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 99شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 100شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 101شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 102شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 103شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 104شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 105شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 106شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 107شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 108شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 109شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 110شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 111شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 112شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 113شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 114شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 115شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 116شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 117شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 118شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 119شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 120شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 121شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 122شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 123شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 124شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 125شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 126شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 127شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 128شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 129شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 130شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 131شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 132شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 133شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 134شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 135شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 136شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 137شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 138شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 139شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 140شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 141شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 142شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 143شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 144شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 145شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 146شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 147شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 148شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 149شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 150شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 151شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 152شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 153شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 154شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 155شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 156شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 157شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 158شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 159شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 160شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 161شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 162شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 163شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 164شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 165شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 166شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 167شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 168شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 169شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 170شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 171شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 172شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 173شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 174شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 175شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 176شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 177شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 178شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 179شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 180شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 181شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 182شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 183شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 184شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 185شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 186شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 187شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 188شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 189شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...190شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 191شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 192شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 193شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 194شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 195شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 196شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 197شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 198شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 199شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 200شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 201شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 202شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 203شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 204شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 205شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 206شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 207شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 208شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 209شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 210شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 211شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 212شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 213شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 214شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 215شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 216شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 217شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 218شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 219شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 220شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 221شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 222شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 223شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 224شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 225شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 226شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 227شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 228شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 229شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 230شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 231شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 232شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 233شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 234شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 235شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 236شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 237شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 238شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 239شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 240شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 241شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 242شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 243شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 244شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 245شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 246شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 247شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 248شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 249شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 250شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 251شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 252شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 253شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟254شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 255شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 256شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 257شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 258شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 259شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 260شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 261شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 262شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 263شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 264شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 265شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 266شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 267شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 268شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 269شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 270شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 271شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...272شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 273شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 274شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 275شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 276شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 277شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 278شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 279شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 280شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 281شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 282شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 283شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 284شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 285شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 286شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 287شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 288شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 289شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 290شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 291شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 292شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 293شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 294شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 295شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 296شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 297شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 298شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 299شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 300شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 301شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 302شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 303شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 304شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 305شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 306شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 307شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 308شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 309شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 310شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 311شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 312شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 313شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 314شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 315شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 316شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 317شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 318شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 319شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 320شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 321شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 322شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 323شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 324شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 325شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 326شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 327شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 328شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 329شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 330شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 331شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 332شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 333شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 334شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 335شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 336شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 337شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 338شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 339شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 340شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 341شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 342شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 343شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 344شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 345شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 346شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 347شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 348شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 349شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 350شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 351شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 352شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 353شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 354شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 355شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 356شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...357شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 358شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 359شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 360شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 361شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 362شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 363شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 364شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 365شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 366شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 367شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 368شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 369شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 370شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 371شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 372شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟373شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 374شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 375شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 376شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 377شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 378شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 379شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 380شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 381شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 382شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 383شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 384شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 385شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 386شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 387شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 388شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 389شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 390شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 391شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 392شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 393شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 394شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 395شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 396شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 397شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 398شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 399شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 400شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 401شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 402شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 403شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 404شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 405شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 406شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 407شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 408شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 409شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 410شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 411شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 412شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 413شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 414شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 415شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 416شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 417شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 418شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 419شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 420شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 421شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 422شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 423شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 424شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 425شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 426شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 427شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 428شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 429شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 430شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 431شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 432شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟433شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 434شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 435شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 436شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 437شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 438شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 439شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 440شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 441شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 442شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 443شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 444شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 445شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 446شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 447شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 448شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 449شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 450شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 451شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 452شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 453شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 454شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 455شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 456شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 457شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 458شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟459شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 460شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 461شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 462شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 463شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 464شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 465شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 466شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 467شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 468شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 469شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 470شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 471شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 472شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 473شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 474شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 475شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 476شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 477شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 478شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 479شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 480شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 481شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 482شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 483شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 484شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 485شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 486شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 487شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 488شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 489شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 490شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟491شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 492شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 493شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 494شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 495شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 496شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 497شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 498شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 499شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 500شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 501شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 502شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 503شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 504شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 505شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 506شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 507شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 508شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...509شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 510شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 511شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 512شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 513شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 514شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 515شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 516شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 517شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 518شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 519شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 520شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 521شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 522شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 523شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 524شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 525شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 526شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 527شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 528شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 529شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 530شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 531شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 532شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 533شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 534شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 535شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 536شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 537شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 538شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 539شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 540شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 541شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 542شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 543شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 544شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 545شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 546شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 547شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 548شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 549شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 550شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 551شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 552شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 553شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 554شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 555شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 556شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 557شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 558شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 559شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 560شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 561شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 562شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 563شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 564شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 565شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 566شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 567شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 568شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 569شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 570شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 571شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 572شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 573شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟574شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 575شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 576شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 577شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 578شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 579شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 580شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 581شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 582شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 583شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 584شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 585شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 586شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 587شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 588شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 589شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 590شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 591شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 592شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 593شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 594شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 595شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 596شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 597شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 598شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 599شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 600شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 601شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 602شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 603شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 604شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 605شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 606شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 607شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 608شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 609شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 610شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 611شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 612شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 613شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 614شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 615شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 616شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 617شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 618شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 619شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 620شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 621شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 622شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 623شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 624شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 625شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 626شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 627شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 628شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 629شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 630شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 631شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 632شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 633شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 634شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 635شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 636شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 637شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 638شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 639شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 640شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 641شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 642شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 643شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 644شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 645شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 646شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 647شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 648شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 649شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 650شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 651شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 652شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 653شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 654شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 655شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 656شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 657شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 658شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 659شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 660شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 661شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 662شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 663شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 664شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 665شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 666شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 667شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 668شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 669شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 670شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 671شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ