به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۲۱۲: ذوقیست لب ترا که جان دریابد

730عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ذوقیست لب ترا که جان دریابد
رمزیست که جان عاشقان در یابد
اندر کمر تو معنیی باریکست
من بندۀ آن کم آن دریابد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۱۱: ساقی بر من چو جام روشن بنهاد 2شمارهٔ ۲۱۲: ذوقیست لب ترا که جان دریابد 3شمارهٔ ۲۱۳: بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟4شمارهٔ ۲۱۴: در بزم ملک زهره نواگر زیبد 5شمارهٔ ۲۱۵: چون آه دمادمم افتد 6شمارهٔ ۲۱۶: زلفت که زروی باز پس می افتد 7شمارهٔ ۲۱۷: عکس رخ تو چون بر فلک می افتد 8شمارهٔ ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد 9شمارهٔ ۲۱۹: زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند 10شمارهٔ ۲۲۰: اشکم ز تو در خون جگر می غلتد 11شمارهٔ ۲۲۱: کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟12شمارهٔ ۲۲۲: از عکس لبت دیده بدخشان گردد 13شمارهٔ ۲۲۳: جایی که مل لعل پیاپی گردد 14شمارهٔ ۲۲۴: چون کار زمانه بر گذر می‌گردد 15شمارهٔ ۲۲۵: مشک تو نقاب ارغوان می گردد 16شمارهٔ ۲۲۶: گل راز طرب همه دهان می خندد 17شمارهٔ ۲۲۷: گل در مه روزه همچنان می خندد 18شمارهٔ ۲۲۸: چون دید بر آورده غم از جانم گرد 19شمارهٔ ۲۲۹: دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد 20شمارهٔ ۲۳۰: هر کس که در آن قامت موزون نگرد 21شمارهٔ ۲۳۱: آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد 22شمارهٔ ۲۳۲: زین سر که زبان دور باشت دارد 23شمارهٔ ۲۳۳: بر من چو لبت ببوسه شکّر بارد 24شمارهٔ ۲۳۴: آیین ستمگری که عالم دراد 25شمارهٔ ۲۳۵: زلف تو از آن باد که در سر دارد 26شمارهٔ ۲۳۶: خون گشته دلم با تو چنان خو داد 27شمارهٔ ۲۳۷: زلف تو که خون خلق ازو می بارد 28شمارهٔ ۲۳۸: گر حلقۀ زلف تو کسی زبشمارد 29شمارهٔ ۲۳۹: آن ماه که چرخ بر رخش مهر آرد 30شمارهٔ ۲۴۰: اشکیم ز اندازه برون می بارد 31شمارهٔ ۲۴۱: ... که طاقت فراقت دارد ؟32شمارهٔ ۲۴۲: نرگس که دلش هوای ساغر دارد 33شمارهٔ ۲۴۳: دل گرچه امید وصل کمتر دارد 34شمارهٔ ۲۴۴: امروز ملالی بکمالم دارد 35شمارهٔ ۲۴۵: آن شاخ سمن که روی خندان دراد 36شمارهٔ ۲۴۶: لعل تو ز لطف صورت جان دارد 37شمارهٔ ۲۴۷: شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد 38شمارهٔ ۲۴۸: گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد 39شمارهٔ ۲۴۹: شب گر چه ز روشنی جدایی دارد 40شمارهٔ ۲۵۰: هر سال شکوفه سیم چندان بارد 41شمارهٔ ۲۵۱: گفتم که چو مست شد مرا ناز آرد 42شمارهٔ ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد 43شمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد 44شمارهٔ ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد 45شمارهٔ ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد 46شمارهٔ ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد 47شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 48شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 49شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 50شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 51شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 52شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 53شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 54شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 55شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 56شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 57شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 58شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 59شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 60شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 61شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 62شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 63شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 64شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 65شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 66شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 67شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 68شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 69شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 70شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 71شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 72شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 73شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 74شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 75شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 76شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 77شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 78شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 79شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 80شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 81شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 82شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 83شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 84شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 85شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 86شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 87شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 88شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 89شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 90شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 91شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 92شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 93شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 94شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 95شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 96شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 97شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 98شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 99شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 100شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 101شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 102شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 103شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 104شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 105شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 106شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 107شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 108شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 109شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 110شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 111شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 112شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 113شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 114شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 115شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 116شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 117شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 118شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 119شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 120شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 121شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 122شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 123شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 124شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 125شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 126شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 127شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 128شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 129شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 130شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 131شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 132شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 133شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 134شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 135شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 136شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 137شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 138شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 139شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 140شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 141شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 142شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 143شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 144شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 145شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 146شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 147شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 148شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 149شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 150شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 151شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 152شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 153شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 154شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 155شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 156شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 157شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 158شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 159شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 160شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 161شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 162شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 163شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 164شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 165شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 166شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 167شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 168شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 169شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 170شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 171شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 172شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 173شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 174شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 175شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...176شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 177شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 178شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 179شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 180شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 181شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 182شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 183شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 184شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 185شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 186شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 187شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 188شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 189شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 190شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 191شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 192شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 193شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 194شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 195شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 196شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 197شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 198شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 199شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 200شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 201شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 202شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 203شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 204شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 205شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 206شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 207شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 208شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 209شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 210شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 211شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 212شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 213شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 214شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 215شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 216شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 217شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 218شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 219شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 220شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 221شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 222شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 223شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 224شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 225شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 226شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 227شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 228شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 229شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 230شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 231شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 232شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 233شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 234شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 235شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 236شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 237شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 238شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 239شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟240شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 241شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 242شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 243شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 244شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 245شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 246شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 247شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 248شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 249شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 250شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 251شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 252شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 253شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 254شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 255شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 256شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 257شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...258شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 259شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 260شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 261شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 262شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 263شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 264شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 265شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 266شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 267شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 268شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 269شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 270شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 271شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 272شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 273شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 274شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 275شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 276شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 277شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 278شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 279شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 280شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 281شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 282شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 283شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 284شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 285شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 286شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 287شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 288شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 289شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 290شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 291شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 292شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 293شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 294شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 295شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 296شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 297شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 298شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 299شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 300شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 301شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 302شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 303شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 304شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 305شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 306شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 307شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 308شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 309شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 310شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 311شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 312شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 313شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 314شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 315شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 316شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 317شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 318شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 319شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 320شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 321شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 322شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 323شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 324شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 325شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 326شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 327شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 328شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 329شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 330شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 331شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 332شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 333شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 334شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 335شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 336شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 337شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 338شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 339شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 340شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 341شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 342شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...343شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 344شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 345شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 346شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 347شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 348شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 349شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 350شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 351شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 352شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 353شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 354شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 355شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 356شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 357شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 358شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟359شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 360شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 361شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 362شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 363شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 364شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 365شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 366شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 367شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 368شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 369شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 370شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 371شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 372شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 373شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 374شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 375شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 376شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 377شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 378شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 379شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 380شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 381شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 382شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 383شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 384شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 385شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 386شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 387شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 388شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 389شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 390شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 391شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 392شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 393شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 394شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 395شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 396شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 397شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 398شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 399شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 400شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 401شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 402شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 403شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 404شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 405شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 406شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 407شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 408شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 409شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 410شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 411شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 412شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 413شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 414شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 415شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 416شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 417شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 418شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟419شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 420شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 421شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 422شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 423شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 424شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 425شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 426شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 427شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 428شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 429شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 430شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 431شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 432شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 433شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 434شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 435شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 436شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 437شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 438شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 439شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 440شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 441شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 442شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 443شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 444شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟445شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 446شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 447شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 448شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 449شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 450شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 451شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 452شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 453شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 454شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 455شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 456شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 457شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 458شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 459شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 460شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 461شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 462شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 463شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 464شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 465شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 466شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 467شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 468شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 469شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 470شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 471شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 472شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 473شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 474شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 475شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 476شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟477شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 478شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 479شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 480شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 481شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 482شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 483شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 484شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 485شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 486شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 487شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 488شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 489شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 490شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 491شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 492شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 493شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 494شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...495شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 496شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 497شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 498شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 499شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 500شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 501شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 502شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 503شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 504شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 505شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 506شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 507شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 508شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 509شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 510شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 511شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 512شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 513شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 514شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 515شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 516شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 517شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 518شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 519شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 520شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 521شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 522شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 523شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 524شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 525شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 526شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 527شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 528شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 529شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 530شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 531شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 532شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 533شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 534شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 535شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 536شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 537شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 538شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 539شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 540شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 541شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 542شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 543شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 544شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 545شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 546شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 547شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 548شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 549شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 550شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 551شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 552شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 553شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 554شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 555شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 556شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 557شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 558شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 559شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟560شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 561شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 562شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 563شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 564شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 565شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 566شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 567شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 568شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 569شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 570شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 571شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 572شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 573شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 574شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 575شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 576شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 577شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 578شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 579شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 580شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 581شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 582شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 583شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 584شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 585شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 586شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 587شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 588شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 589شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 590شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 591شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 592شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 593شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 594شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 595شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 596شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 597شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 598شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 599شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 600شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 601شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 602شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 603شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 604شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 605شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 606شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 607شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 608شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 609شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 610شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 611شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 612شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 613شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 614شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 615شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 616شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 617شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 618شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 619شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 620شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 621شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 622شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 623شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 624شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 625شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 626شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 627شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 628شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 629شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 630شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 631شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 632شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 633شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 634شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 635شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 636شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 637شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 638شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 639شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 640شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 641شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 642شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 643شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 644شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 645شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 646شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 647شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 648شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 649شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 650شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 651شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 652شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 653شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 654شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 655شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 656شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 657شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ