به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد

700عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد
از شاخ بهر باد فرو می افتد
ز آغاز و سرانجام همی اندیشد
وز آمد و شد خنده برو می افتد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۱۷: عکس رخ تو چون بر فلک می افتد 2شمارهٔ ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد 3شمارهٔ ۲۱۹: زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند 4شمارهٔ ۲۲۰: اشکم ز تو در خون جگر می غلتد 5شمارهٔ ۲۲۱: کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟6شمارهٔ ۲۲۲: از عکس لبت دیده بدخشان گردد 7شمارهٔ ۲۲۳: جایی که مل لعل پیاپی گردد 8شمارهٔ ۲۲۴: چون کار زمانه بر گذر می‌گردد 9شمارهٔ ۲۲۵: مشک تو نقاب ارغوان می گردد 10شمارهٔ ۲۲۶: گل راز طرب همه دهان می خندد 11شمارهٔ ۲۲۷: گل در مه روزه همچنان می خندد 12شمارهٔ ۲۲۸: چون دید بر آورده غم از جانم گرد 13شمارهٔ ۲۲۹: دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد 14شمارهٔ ۲۳۰: هر کس که در آن قامت موزون نگرد 15شمارهٔ ۲۳۱: آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد 16شمارهٔ ۲۳۲: زین سر که زبان دور باشت دارد 17شمارهٔ ۲۳۳: بر من چو لبت ببوسه شکّر بارد 18شمارهٔ ۲۳۴: آیین ستمگری که عالم دراد 19شمارهٔ ۲۳۵: زلف تو از آن باد که در سر دارد 20شمارهٔ ۲۳۶: خون گشته دلم با تو چنان خو داد 21شمارهٔ ۲۳۷: زلف تو که خون خلق ازو می بارد 22شمارهٔ ۲۳۸: گر حلقۀ زلف تو کسی زبشمارد 23شمارهٔ ۲۳۹: آن ماه که چرخ بر رخش مهر آرد 24شمارهٔ ۲۴۰: اشکیم ز اندازه برون می بارد 25شمارهٔ ۲۴۱: ... که طاقت فراقت دارد ؟26شمارهٔ ۲۴۲: نرگس که دلش هوای ساغر دارد 27شمارهٔ ۲۴۳: دل گرچه امید وصل کمتر دارد 28شمارهٔ ۲۴۴: امروز ملالی بکمالم دارد 29شمارهٔ ۲۴۵: آن شاخ سمن که روی خندان دراد 30شمارهٔ ۲۴۶: لعل تو ز لطف صورت جان دارد 31شمارهٔ ۲۴۷: شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد 32شمارهٔ ۲۴۸: گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد 33شمارهٔ ۲۴۹: شب گر چه ز روشنی جدایی دارد 34شمارهٔ ۲۵۰: هر سال شکوفه سیم چندان بارد 35شمارهٔ ۲۵۱: گفتم که چو مست شد مرا ناز آرد 36شمارهٔ ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد 37شمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد 38شمارهٔ ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد 39شمارهٔ ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد 40شمارهٔ ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد 41شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 42شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 43شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 44شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 45شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 46شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 47شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 48شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 49شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 50شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 51شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 52شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 53شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 54شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 55شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 56شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 57شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 58شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 59شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 60شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 61شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 62شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 63شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 64شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 65شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 66شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 67شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 68شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 69شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 70شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 71شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 72شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 73شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 74شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 75شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 76شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 77شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 78شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 79شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 80شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 81شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 82شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 83شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 84شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 85شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 86شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 87شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 88شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 89شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 90شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 91شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 92شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 93شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 94شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 95شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 96شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 97شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 98شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 99شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 100شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 101شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 102شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 103شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 104شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 105شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 106شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 107شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 108شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 109شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 110شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 111شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 112شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 113شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 114شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 115شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 116شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 117شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 118شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 119شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 120شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 121شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 122شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 123شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 124شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 125شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 126شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 127شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 128شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 129شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 130شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 131شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 132شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 133شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 134شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 135شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 136شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 137شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 138شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 139شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 140شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 141شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 142شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 143شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 144شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 145شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 146شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 147شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 148شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 149شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 150شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 151شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 152شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 153شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 154شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 155شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 156شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 157شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 158شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 159شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 160شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 161شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 162شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 163شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 164شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 165شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 166شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 167شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 168شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 169شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...170شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 171شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 172شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 173شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 174شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 175شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 176شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 177شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 178شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 179شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 180شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 181شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 182شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 183شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 184شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 185شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 186شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 187شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 188شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 189شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 190شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 191شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 192شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 193شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 194شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 195شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 196شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 197شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 198شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 199شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 200شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 201شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 202شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 203شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 204شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 205شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 206شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 207شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 208شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 209شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 210شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 211شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 212شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 213شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 214شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 215شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 216شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 217شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 218شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 219شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 220شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 221شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 222شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 223شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 224شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 225شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 226شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 227شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 228شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 229شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 230شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 231شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 232شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 233شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟234شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 235شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 236شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 237شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 238شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 239شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 240شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 241شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 242شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 243شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 244شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 245شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 246شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 247شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 248شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 249شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 250شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 251شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...252شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 253شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 254شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 255شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 256شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 257شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 258شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 259شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 260شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 261شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 262شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 263شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 264شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 265شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 266شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 267شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 268شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 269شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 270شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 271شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 272شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 273شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 274شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 275شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 276شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 277شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 278شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 279شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 280شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 281شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 282شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 283شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 284شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 285شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 286شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 287شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 288شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 289شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 290شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 291شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 292شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 293شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 294شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 295شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 296شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 297شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 298شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 299شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 300شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 301شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 302شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 303شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 304شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 305شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 306شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 307شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 308شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 309شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 310شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 311شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 312شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 313شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 314شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 315شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 316شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 317شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 318شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 319شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 320شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 321شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 322شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 323شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 324شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 325شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 326شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 327شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 328شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 329شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 330شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 331شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 332شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 333شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 334شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 335شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 336شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...337شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 338شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 339شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 340شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 341شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 342شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 343شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 344شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 345شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 346شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 347شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 348شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 349شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 350شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 351شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 352شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟353شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 354شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 355شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 356شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 357شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 358شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 359شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 360شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 361شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 362شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 363شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 364شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 365شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 366شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 367شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 368شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 369شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 370شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 371شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 372شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 373شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 374شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 375شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 376شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 377شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 378شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 379شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 380شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 381شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 382شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 383شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 384شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 385شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 386شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 387شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 388شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 389شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 390شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 391شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 392شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 393شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 394شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 395شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 396شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 397شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 398شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 399شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 400شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 401شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 402شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 403شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 404شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 405شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 406شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 407شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 408شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 409شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 410شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 411شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 412شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟413شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 414شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 415شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 416شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 417شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 418شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 419شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 420شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 421شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 422شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 423شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 424شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 425شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 426شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 427شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 428شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 429شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 430شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 431شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 432شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 433شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 434شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 435شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 436شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 437شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 438شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟439شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 440شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 441شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 442شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 443شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 444شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 445شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 446شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 447شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 448شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 449شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 450شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 451شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 452شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 453شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 454شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 455شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 456شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 457شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 458شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 459شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 460شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 461شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 462شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 463شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 464شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 465شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 466شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 467شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 468شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 469شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 470شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟471شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 472شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 473شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 474شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 475شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 476شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 477شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 478شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 479شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 480شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 481شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 482شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 483شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 484شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 485شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 486شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 487شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 488شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...489شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 490شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 491شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 492شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 493شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 494شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 495شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 496شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 497شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 498شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 499شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 500شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 501شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 502شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 503شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 504شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 505شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 506شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 507شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 508شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 509شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 510شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 511شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 512شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 513شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 514شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 515شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 516شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 517شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 518شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 519شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 520شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 521شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 522شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 523شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 524شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 525شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 526شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 527شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 528شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 529شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 530شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 531شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 532شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 533شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 534شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 535شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 536شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 537شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 538شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 539شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 540شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 541شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 542شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 543شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 544شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 545شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 546شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 547شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 548شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 549شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 550شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 551شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 552شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 553شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟554شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 555شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 556شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 557شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 558شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 559شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 560شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 561شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 562شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 563شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 564شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 565شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 566شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 567شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 568شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 569شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 570شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 571شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 572شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 573شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 574شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 575شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 576شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 577شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 578شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 579شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 580شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 581شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 582شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 583شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 584شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 585شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 586شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 587شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 588شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 589شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 590شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 591شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 592شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 593شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 594شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 595شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 596شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 597شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 598شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 599شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 600شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 601شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 602شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 603شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 604شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 605شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 606شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 607شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 608شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 609شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 610شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 611شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 612شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 613شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 614شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 615شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 616شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 617شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 618شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 619شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 620شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 621شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 622شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 623شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 624شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 625شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 626شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 627شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 628شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 629شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 630شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 631شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 632شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 633شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 634شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 635شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 636شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 637شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 638شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 639شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 640شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 641شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 642شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 643شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 644شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 645شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 646شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 647شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 648شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 649شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 650شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 651شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ