به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۱۳۲: بس که بشب مرا خروش و زاریست

760عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بس که بشب مرا خروش و زاریست
در دیدۀ خفتگان ز من بیداریست
گر چشم ترا ز حال من نیست خبر
آن بی خبری او هم از بیماریست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۳۱: در خدمت تو گر تن من برپایست 2شمارهٔ ۱۳۲: بس که بشب مرا خروش و زاریست 3شمارهٔ ۱۳۳: تا ظن نبری که در نکوئیت شکیست 4شمارهٔ ۱۳۴: شاها ز غمت زمانه چون دلتنگیست 5شمارهٔ ۱۳۵: گر در دهن تو از فراخی سخنیست 6شمارهٔ ۱۳۶: در آرزوی روی چو روزت شب نیست 7شمارهٔ ۱۳۷: یک ذره هوای من مسکینت نیست 8شمارهٔ ۱۳۸: با روی تو این دیدۀ پرنم بدنیست 9شمارهٔ ۱۳۹: آن دل که بجز سوی غمت رهبر نیست 10شمارهٔ ۱۴۰: بی روی تو غمگسار من جز غم نیست 11شمارهٔ ۱۴۱: امشب که نشان روز در عالم نیست 12شمارهٔ ۱۴۲: در روی زمین هیچ کست دشمن نیست 13شمارهٔ ۱۴۳: امشب که فراق را گذر بر من نیست 14شمارهٔ ۱۴۴: ای دل چو ترا ذوق لب جانان نیست 15شمارهٔ ۱۴۵: خون باد دل ارشاد بپیوند تو نیست 16شمارهٔ ۱۴۶: گل خواست که چون رخش نکو باشد و نی ...17شمارهٔ ۱۴۷: کس را ز غم تو با طرب کاری نیست 18شمارهٔ ۱۴۸: چشم تو که کار او بازی نیست 19شمارهٔ ۱۴۹: زین بیش گرم چه رای خاموشی نیست 20شمارهٔ ۱۵۰: امشب که بجز یار مرا ساقی نیست 21شمارهٔ ۱۵۱: احدات زمانه را چوپایانی نیست 22شمارهٔ ۱۵۲: همچو نفس تو عمر فرسایی نیست 23شمارهٔ ۱۵۳: ای در حق من وصل ترارایی ست 24شمارهٔ ۱۵۴: بلبل نالان ز شاخ چون دلشده ییست 25شمارهٔ ۱۵۵: تیمار من پشت دوته باید داشت 26شمارهٔ ۱۵۶: آنکس که چو شمع آتش اندر جان داشت 27شمارهٔ ۱۵۷: آمد بر من چو بر کفم زر پنداشت 28شمارهٔ ۱۵۸: فصّاد چو بررگ تو نشتر بگماشت 29شمارهٔ ۱۵۹: نقّاش که آن صورت زیبا بنگاشت 30شمارهٔ ۱۶۰: غافل بودم که یار بر ما بگذشت 31شمارهٔ ۱۶۱: از بحر کف تو چون برامد تیغت 32شمارهٔ ۱۶۲: تیغ تو که مغز شهریاران بشکافت 33شمارهٔ ۱۶۳: چون بلبل مست راه در بستان یافت 34شمارهٔ ۱۶۴: امشب ز غمت میان خون خواهم خفت 35شمارهٔ ۱۶۵: بس کس که زجور خلق دل ریش برفت 36شمارهٔ ۱۶۶: مویی که ز فرق آن دلارای برفت 37شمارهٔ ۱۶۷: روی تو بدید عقل را رای برفت 38شمارهٔ ۱۶۸: اطراف چمن لالۀ دلکش بگرفت 39شمارهٔ ۱۶۹: دیشب هوس دل غمینم بگرفت 40شمارهٔ ۱۷۰: وقت سحرش چو عزم رفتن بگرفت 41شمارهٔ ۱۷۱: آن بت که جهان بغمزۀ مست گرفت 42شمارهٔ ۱۷۲: گر چه کرمت ز من عنان باز گرفت 43شمارهٔ ۱۷۳: یارآمد و دست من آشفته گرفت 44شمارهٔ ۱۷۴: دل باز حدیث شادی افسانه گرفت 45شمارهٔ ۱۷۵: دل را هوس زلف دلارای گرفت 46شمارهٔ ۱۷۶: راز تو بنزد این و آن نتوان گفت 47شمارهٔ ۱۷۷: در کوی وفا چو بی درنگیست دلت 48شمارهٔ ۱۷۸: ای جان و جهانرا مدد از لطف و دمت 49شمارهٔ ۱۷۹: ای جان جهان را مدد از لطف دمت 50شمارهٔ ۱۸۰: در حیله گری هزار رنگ آورمت 51شمارهٔ ۱۸۱: با آنکه زیان شدست یکسر قلمت 52شمارهٔ ۱۸۲: از لطف نمی شود مصور دهنت 53شمارهٔ ۱۸۳: من دوش دلی ز دستکار دهنت 54شمارهٔ ۱۸۴: تا من نکنم چو گل پر از زر دهنت 55شمارهٔ ۱۸۵: یک شب خواهم خراب و ناپروایت 56شمارهٔ ۱۸۶: در حسن ندارد گل صد پر پایت 57شمارهٔ ۱۸۷: ای قبله گه ملک خم ابرویت 58شمارهٔ ۱۸۸: بشنو زمن ای قبلۀ جانم رویت 59شمارهٔ ۱۸۹: تا گشت عتاب و جنگ با ماش فراخ 60شمارهٔ ۱۹۰: شد راحت آن روی دلارای فراخ 61شمارهٔ ۱۹۱: گردون که همه گرد جفا می گردد 62شمارهٔ ۱۹۲: آن باده که چشم عیش روشن دارد 63شمارهٔ ۱۹۳: دریاب گرت دست رسی خواهد بود 64شمارهٔ ۱۹۴: بلبل بسپیده دم همی زد فریاد 65شمارهٔ ۱۹۵: دمی می رفتم مست و کش و خرّم و شاد 66شمارهٔ ۱۹۶: وقتی که بتم گره بر آن زلف نهاد 67شمارهٔ ۱۹۷: از بس که سوی چمن برد بوی تو باد 68شمارهٔ ۱۹۸: پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد 69شمارهٔ ۱۹۹: ای داده مرا جان و جوانی بر باد 70شمارهٔ ۲۰۰: خورشید غلام آن رخ مه وش باد 71شمارهٔ ۲۰۱: کس چون تو اسیر ریش بسیار مباد 72شمارهٔ ۲۰۲: .... عشق تو فیروز مباد 73شمارهٔ ۲۰۳: بی روی توام صبر و دل و هوش مباد 74شمارهٔ ۲۰۴: پیوسته کمان دولتت بر زه باد 75شمارهٔ ۲۰۵: جام طربم زناگه از دست افتاد 76شمارهٔ ۲۰۶: گل گر چه بطبع خوب و دمساز افتاد 77شمارهٔ ۲۰۷: دل چون ز جهان عیش یکسو افتاد 78شمارهٔ ۲۰۸: آن دل که بکام دل بدخواه افتاد 79شمارهٔ ۲۰۹: ایّام جز از عشوۀ بسیار نداد 80شمارهٔ ۲۱۰: یک روز فلک کار مرا ساز نداد 81شمارهٔ ۲۱۱: ساقی بر من چو جام روشن بنهاد 82شمارهٔ ۲۱۲: ذوقیست لب ترا که جان دریابد 83شمارهٔ ۲۱۳: بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟84شمارهٔ ۲۱۴: در بزم ملک زهره نواگر زیبد 85شمارهٔ ۲۱۵: چون آه دمادمم افتد 86شمارهٔ ۲۱۶: زلفت که زروی باز پس می افتد 87شمارهٔ ۲۱۷: عکس رخ تو چون بر فلک می افتد 88شمارهٔ ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد 89شمارهٔ ۲۱۹: زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند 90شمارهٔ ۲۲۰: اشکم ز تو در خون جگر می غلتد 91شمارهٔ ۲۲۱: کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟92شمارهٔ ۲۲۲: از عکس لبت دیده بدخشان گردد 93شمارهٔ ۲۲۳: جایی که مل لعل پیاپی گردد 94شمارهٔ ۲۲۴: چون کار زمانه بر گذر می‌گردد 95شمارهٔ ۲۲۵: مشک تو نقاب ارغوان می گردد 96شمارهٔ ۲۲۶: گل راز طرب همه دهان می خندد 97شمارهٔ ۲۲۷: گل در مه روزه همچنان می خندد 98شمارهٔ ۲۲۸: چون دید بر آورده غم از جانم گرد 99شمارهٔ ۲۲۹: دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد 100شمارهٔ ۲۳۰: هر کس که در آن قامت موزون نگرد 101شمارهٔ ۲۳۱: آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد 102شمارهٔ ۲۳۲: زین سر که زبان دور باشت دارد 103شمارهٔ ۲۳۳: بر من چو لبت ببوسه شکّر بارد 104شمارهٔ ۲۳۴: آیین ستمگری که عالم دراد 105شمارهٔ ۲۳۵: زلف تو از آن باد که در سر دارد 106شمارهٔ ۲۳۶: خون گشته دلم با تو چنان خو داد 107شمارهٔ ۲۳۷: زلف تو که خون خلق ازو می بارد 108شمارهٔ ۲۳۸: گر حلقۀ زلف تو کسی زبشمارد 109شمارهٔ ۲۳۹: آن ماه که چرخ بر رخش مهر آرد 110شمارهٔ ۲۴۰: اشکیم ز اندازه برون می بارد 111شمارهٔ ۲۴۱: ... که طاقت فراقت دارد ؟112شمارهٔ ۲۴۲: نرگس که دلش هوای ساغر دارد 113شمارهٔ ۲۴۳: دل گرچه امید وصل کمتر دارد 114شمارهٔ ۲۴۴: امروز ملالی بکمالم دارد 115شمارهٔ ۲۴۵: آن شاخ سمن که روی خندان دراد 116شمارهٔ ۲۴۶: لعل تو ز لطف صورت جان دارد 117شمارهٔ ۲۴۷: شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد 118شمارهٔ ۲۴۸: گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد 119شمارهٔ ۲۴۹: شب گر چه ز روشنی جدایی دارد 120شمارهٔ ۲۵۰: هر سال شکوفه سیم چندان بارد 121شمارهٔ ۲۵۱: گفتم که چو مست شد مرا ناز آرد 122شمارهٔ ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد 123شمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد 124شمارهٔ ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد 125شمارهٔ ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد 126شمارهٔ ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد 127شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 128شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 129شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 130شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 131شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 132شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 133شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 134شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 135شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 136شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 137شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 138شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 139شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 140شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 141شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 142شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 143شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 144شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 145شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 146شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 147شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 148شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 149شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 150شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 151شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 152شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 153شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 154شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 155شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 156شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 157شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 158شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 159شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 160شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 161شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 162شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 163شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 164شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 165شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 166شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 167شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 168شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 169شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 170شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 171شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 172شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 173شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 174شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 175شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 176شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 177شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 178شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 179شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 180شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 181شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 182شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 183شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 184شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 185شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 186شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 187شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 188شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 189شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 190شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 191شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 192شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 193شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 194شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 195شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 196شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 197شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 198شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 199شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 200شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 201شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 202شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 203شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 204شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 205شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 206شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 207شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 208شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 209شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 210شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 211شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 212شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 213شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 214شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 215شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 216شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 217شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 218شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 219شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 220شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 221شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 222شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 223شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 224شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 225شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 226شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 227شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 228شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 229شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 230شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 231شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 232شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 233شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 234شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 235شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 236شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 237شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 238شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 239شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 240شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 241شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 242شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 243شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 244شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 245شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 246شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 247شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 248شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 249شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 250شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 251شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 252شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 253شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 254شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 255شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...256شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 257شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 258شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 259شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 260شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 261شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 262شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 263شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 264شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 265شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 266شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 267شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 268شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 269شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 270شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 271شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 272شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 273شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 274شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 275شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 276شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 277شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 278شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 279شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 280شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 281شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 282شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 283شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 284شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 285شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 286شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 287شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 288شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 289شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 290شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 291شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 292شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 293شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 294شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 295شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 296شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 297شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 298شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 299شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 300شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 301شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 302شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 303شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 304شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 305شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 306شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 307شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 308شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 309شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 310شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 311شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 312شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 313شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 314شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 315شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 316شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 317شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 318شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 319شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟320شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 321شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 322شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 323شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 324شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 325شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 326شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 327شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 328شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 329شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 330شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 331شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 332شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 333شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 334شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 335شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 336شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 337شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...338شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 339شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 340شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 341شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 342شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 343شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 344شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 345شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 346شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 347شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 348شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 349شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 350شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 351شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 352شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 353شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 354شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 355شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 356شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 357شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 358شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 359شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 360شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 361شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 362شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 363شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 364شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 365شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 366شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 367شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 368شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 369شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 370شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 371شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 372شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 373شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 374شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 375شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 376شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 377شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 378شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 379شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 380شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 381شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 382شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 383شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 384شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 385شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 386شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 387شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 388شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 389شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 390شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 391شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 392شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 393شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 394شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 395شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 396شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 397شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 398شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 399شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 400شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 401شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 402شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 403شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 404شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 405شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 406شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 407شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 408شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 409شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 410شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 411شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 412شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 413شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 414شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 415شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 416شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 417شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 418شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 419شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 420شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 421شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 422شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...423شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 424شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 425شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 426شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 427شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 428شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 429شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 430شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 431شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 432شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 433شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 434شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 435شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 436شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 437شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 438شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟439شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 440شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 441شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 442شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 443شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 444شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 445شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 446شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 447شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 448شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 449شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 450شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 451شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 452شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 453شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 454شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 455شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 456شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 457شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 458شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 459شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 460شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 461شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 462شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 463شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 464شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 465شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 466شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 467شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 468شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 469شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 470شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 471شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 472شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 473شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 474شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 475شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 476شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 477شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 478شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 479شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 480شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 481شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 482شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 483شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 484شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 485شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 486شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 487شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 488شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 489شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 490شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 491شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 492شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 493شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 494شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 495شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 496شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 497شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 498شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟499شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 500شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 501شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 502شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 503شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 504شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 505شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 506شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 507شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 508شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 509شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 510شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 511شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 512شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 513شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 514شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 515شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 516شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 517شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 518شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 519شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 520شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 521شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 522شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 523شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 524شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟525شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 526شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 527شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 528شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 529شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 530شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 531شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 532شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 533شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 534شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 535شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 536شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 537شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 538شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 539شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 540شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 541شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 542شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 543شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 544شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 545شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 546شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 547شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 548شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 549شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 550شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 551شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 552شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 553شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 554شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 555شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 556شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟557شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 558شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 559شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 560شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 561شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 562شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 563شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 564شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 565شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 566شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 567شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 568شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 569شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 570شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 571شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 572شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 573شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 574شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...575شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 576شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 577شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 578شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 579شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 580شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 581شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 582شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 583شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 584شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 585شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 586شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 587شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 588شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 589شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 590شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 591شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 592شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 593شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 594شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 595شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 596شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 597شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 598شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 599شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 600شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 601شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 602شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 603شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 604شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 605شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 606شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 607شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 608شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 609شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 610شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 611شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 612شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 613شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 614شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 615شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 616شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 617شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 618شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 619شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 620شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 621شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 622شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 623شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 624شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 625شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 626شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 627شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 628شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 629شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 630شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 631شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 632شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 633شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 634شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 635شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 636شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 637شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 638شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 639شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟640شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 641شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 642شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 643شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 644شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 645شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 646شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 647شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 648شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 649شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 650شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 651شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 652شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 653شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 654شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 655شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 656شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 657شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 658شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 659شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 660شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 661شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 662شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 663شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 664شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 665شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 666شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 667شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 668شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 669شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 670شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 671شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 672شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 673شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 674شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 675شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 676شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 677شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 678شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 679شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 680شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 681شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 682شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 683شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 684شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 685شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 686شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 687شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 688شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 689شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 690شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 691شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 692شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 693شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 694شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 695شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 696شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 697شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 698شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 699شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 700شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 701شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 702شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 703شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 704شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 705شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 706شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 707شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 708شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 709شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 710شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 711شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 712شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 713شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 714شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 715شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 716شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 717شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 718شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 719شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 720شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 721شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 722شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 723شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 724شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 725شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 726شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 727شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 728شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 729شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 730شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 731شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 732شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 733شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 734شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 735شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 736شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 737شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ