به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۱۵۰: امشب که بجز یار مرا ساقی نیست

730عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

امشب که بجز یار مرا ساقی نیست
می نالم و ناله ام ز مشتاقی نیست
خود عادت بلبلست فریاد ارنی
بر غنچه ز دل نمودگی باقی نیست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۴۹: زین بیش گرم چه رای خاموشی نیست 2شمارهٔ ۱۵۰: امشب که بجز یار مرا ساقی نیست 3شمارهٔ ۱۵۱: احدات زمانه را چوپایانی نیست 4شمارهٔ ۱۵۲: همچو نفس تو عمر فرسایی نیست 5شمارهٔ ۱۵۳: ای در حق من وصل ترارایی ست 6شمارهٔ ۱۵۴: بلبل نالان ز شاخ چون دلشده ییست 7شمارهٔ ۱۵۵: تیمار من پشت دوته باید داشت 8شمارهٔ ۱۵۶: آنکس که چو شمع آتش اندر جان داشت 9شمارهٔ ۱۵۷: آمد بر من چو بر کفم زر پنداشت 10شمارهٔ ۱۵۸: فصّاد چو بررگ تو نشتر بگماشت 11شمارهٔ ۱۵۹: نقّاش که آن صورت زیبا بنگاشت 12شمارهٔ ۱۶۰: غافل بودم که یار بر ما بگذشت 13شمارهٔ ۱۶۱: از بحر کف تو چون برامد تیغت 14شمارهٔ ۱۶۲: تیغ تو که مغز شهریاران بشکافت 15شمارهٔ ۱۶۳: چون بلبل مست راه در بستان یافت 16شمارهٔ ۱۶۴: امشب ز غمت میان خون خواهم خفت 17شمارهٔ ۱۶۵: بس کس که زجور خلق دل ریش برفت 18شمارهٔ ۱۶۶: مویی که ز فرق آن دلارای برفت 19شمارهٔ ۱۶۷: روی تو بدید عقل را رای برفت 20شمارهٔ ۱۶۸: اطراف چمن لالۀ دلکش بگرفت 21شمارهٔ ۱۶۹: دیشب هوس دل غمینم بگرفت 22شمارهٔ ۱۷۰: وقت سحرش چو عزم رفتن بگرفت 23شمارهٔ ۱۷۱: آن بت که جهان بغمزۀ مست گرفت 24شمارهٔ ۱۷۲: گر چه کرمت ز من عنان باز گرفت 25شمارهٔ ۱۷۳: یارآمد و دست من آشفته گرفت 26شمارهٔ ۱۷۴: دل باز حدیث شادی افسانه گرفت 27شمارهٔ ۱۷۵: دل را هوس زلف دلارای گرفت 28شمارهٔ ۱۷۶: راز تو بنزد این و آن نتوان گفت 29شمارهٔ ۱۷۷: در کوی وفا چو بی درنگیست دلت 30شمارهٔ ۱۷۸: ای جان و جهانرا مدد از لطف و دمت 31شمارهٔ ۱۷۹: ای جان جهان را مدد از لطف دمت 32شمارهٔ ۱۸۰: در حیله گری هزار رنگ آورمت 33شمارهٔ ۱۸۱: با آنکه زیان شدست یکسر قلمت 34شمارهٔ ۱۸۲: از لطف نمی شود مصور دهنت 35شمارهٔ ۱۸۳: من دوش دلی ز دستکار دهنت 36شمارهٔ ۱۸۴: تا من نکنم چو گل پر از زر دهنت 37شمارهٔ ۱۸۵: یک شب خواهم خراب و ناپروایت 38شمارهٔ ۱۸۶: در حسن ندارد گل صد پر پایت 39شمارهٔ ۱۸۷: ای قبله گه ملک خم ابرویت 40شمارهٔ ۱۸۸: بشنو زمن ای قبلۀ جانم رویت 41شمارهٔ ۱۸۹: تا گشت عتاب و جنگ با ماش فراخ 42شمارهٔ ۱۹۰: شد راحت آن روی دلارای فراخ 43شمارهٔ ۱۹۱: گردون که همه گرد جفا می گردد 44شمارهٔ ۱۹۲: آن باده که چشم عیش روشن دارد 45شمارهٔ ۱۹۳: دریاب گرت دست رسی خواهد بود 46شمارهٔ ۱۹۴: بلبل بسپیده دم همی زد فریاد 47شمارهٔ ۱۹۵: دمی می رفتم مست و کش و خرّم و شاد 48شمارهٔ ۱۹۶: وقتی که بتم گره بر آن زلف نهاد 49شمارهٔ ۱۹۷: از بس که سوی چمن برد بوی تو باد 50شمارهٔ ۱۹۸: پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد 51شمارهٔ ۱۹۹: ای داده مرا جان و جوانی بر باد 52شمارهٔ ۲۰۰: خورشید غلام آن رخ مه وش باد 53شمارهٔ ۲۰۱: کس چون تو اسیر ریش بسیار مباد 54شمارهٔ ۲۰۲: .... عشق تو فیروز مباد 55شمارهٔ ۲۰۳: بی روی توام صبر و دل و هوش مباد 56شمارهٔ ۲۰۴: پیوسته کمان دولتت بر زه باد 57شمارهٔ ۲۰۵: جام طربم زناگه از دست افتاد 58شمارهٔ ۲۰۶: گل گر چه بطبع خوب و دمساز افتاد 59شمارهٔ ۲۰۷: دل چون ز جهان عیش یکسو افتاد 60شمارهٔ ۲۰۸: آن دل که بکام دل بدخواه افتاد 61شمارهٔ ۲۰۹: ایّام جز از عشوۀ بسیار نداد 62شمارهٔ ۲۱۰: یک روز فلک کار مرا ساز نداد 63شمارهٔ ۲۱۱: ساقی بر من چو جام روشن بنهاد 64شمارهٔ ۲۱۲: ذوقیست لب ترا که جان دریابد 65شمارهٔ ۲۱۳: بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟66شمارهٔ ۲۱۴: در بزم ملک زهره نواگر زیبد 67شمارهٔ ۲۱۵: چون آه دمادمم افتد 68شمارهٔ ۲۱۶: زلفت که زروی باز پس می افتد 69شمارهٔ ۲۱۷: عکس رخ تو چون بر فلک می افتد 70شمارهٔ ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد 71شمارهٔ ۲۱۹: زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند 72شمارهٔ ۲۲۰: اشکم ز تو در خون جگر می غلتد 73شمارهٔ ۲۲۱: کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟74شمارهٔ ۲۲۲: از عکس لبت دیده بدخشان گردد 75شمارهٔ ۲۲۳: جایی که مل لعل پیاپی گردد 76شمارهٔ ۲۲۴: چون کار زمانه بر گذر می‌گردد 77شمارهٔ ۲۲۵: مشک تو نقاب ارغوان می گردد 78شمارهٔ ۲۲۶: گل راز طرب همه دهان می خندد 79شمارهٔ ۲۲۷: گل در مه روزه همچنان می خندد 80شمارهٔ ۲۲۸: چون دید بر آورده غم از جانم گرد 81شمارهٔ ۲۲۹: دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد 82شمارهٔ ۲۳۰: هر کس که در آن قامت موزون نگرد 83شمارهٔ ۲۳۱: آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد 84شمارهٔ ۲۳۲: زین سر که زبان دور باشت دارد 85شمارهٔ ۲۳۳: بر من چو لبت ببوسه شکّر بارد 86شمارهٔ ۲۳۴: آیین ستمگری که عالم دراد 87شمارهٔ ۲۳۵: زلف تو از آن باد که در سر دارد 88شمارهٔ ۲۳۶: خون گشته دلم با تو چنان خو داد 89شمارهٔ ۲۳۷: زلف تو که خون خلق ازو می بارد 90شمارهٔ ۲۳۸: گر حلقۀ زلف تو کسی زبشمارد 91شمارهٔ ۲۳۹: آن ماه که چرخ بر رخش مهر آرد 92شمارهٔ ۲۴۰: اشکیم ز اندازه برون می بارد 93شمارهٔ ۲۴۱: ... که طاقت فراقت دارد ؟94شمارهٔ ۲۴۲: نرگس که دلش هوای ساغر دارد 95شمارهٔ ۲۴۳: دل گرچه امید وصل کمتر دارد 96شمارهٔ ۲۴۴: امروز ملالی بکمالم دارد 97شمارهٔ ۲۴۵: آن شاخ سمن که روی خندان دراد 98شمارهٔ ۲۴۶: لعل تو ز لطف صورت جان دارد 99شمارهٔ ۲۴۷: شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد 100شمارهٔ ۲۴۸: گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد 101شمارهٔ ۲۴۹: شب گر چه ز روشنی جدایی دارد 102شمارهٔ ۲۵۰: هر سال شکوفه سیم چندان بارد 103شمارهٔ ۲۵۱: گفتم که چو مست شد مرا ناز آرد 104شمارهٔ ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد 105شمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد 106شمارهٔ ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد 107شمارهٔ ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد 108شمارهٔ ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد 109شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 110شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 111شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 112شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 113شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 114شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 115شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 116شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 117شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 118شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 119شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 120شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 121شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 122شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 123شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 124شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 125شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 126شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 127شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 128شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 129شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 130شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 131شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 132شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 133شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 134شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 135شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 136شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 137شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 138شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 139شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 140شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 141شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 142شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 143شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 144شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 145شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 146شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 147شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 148شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 149شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 150شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 151شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 152شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 153شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 154شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 155شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 156شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 157شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 158شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 159شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 160شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 161شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 162شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 163شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 164شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 165شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 166شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 167شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 168شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 169شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 170شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 171شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 172شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 173شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 174شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 175شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 176شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 177شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 178شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 179شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 180شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 181شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 182شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 183شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 184شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 185شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 186شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 187شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 188شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 189شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 190شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 191شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 192شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 193شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 194شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 195شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 196شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 197شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 198شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 199شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 200شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 201شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 202شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 203شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 204شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 205شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 206شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 207شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 208شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 209شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 210شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 211شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 212شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 213شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 214شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 215شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 216شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 217شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 218شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 219شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 220شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 221شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 222شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 223شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 224شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 225شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 226شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 227شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 228شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 229شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 230شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 231شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 232شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 233شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 234شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 235شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 236شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 237شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...238شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 239شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 240شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 241شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 242شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 243شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 244شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 245شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 246شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 247شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 248شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 249شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 250شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 251شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 252شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 253شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 254شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 255شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 256شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 257شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 258شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 259شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 260شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 261شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 262شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 263شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 264شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 265شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 266شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 267شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 268شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 269شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 270شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 271شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 272شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 273شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 274شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 275شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 276شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 277شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 278شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 279شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 280شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 281شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 282شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 283شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 284شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 285شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 286شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 287شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 288شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 289شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 290شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 291شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 292شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 293شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 294شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 295شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 296شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 297شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 298شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 299شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 300شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 301شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟302شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 303شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 304شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 305شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 306شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 307شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 308شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 309شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 310شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 311شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 312شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 313شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 314شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 315شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 316شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 317شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 318شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 319شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...320شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 321شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 322شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 323شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 324شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 325شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 326شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 327شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 328شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 329شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 330شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 331شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 332شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 333شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 334شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 335شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 336شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 337شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 338شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 339شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 340شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 341شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 342شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 343شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 344شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 345شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 346شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 347شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 348شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 349شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 350شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 351شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 352شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 353شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 354شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 355شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 356شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 357شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 358شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 359شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 360شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 361شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 362شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 363شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 364شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 365شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 366شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 367شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 368شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 369شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 370شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 371شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 372شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 373شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 374شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 375شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 376شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 377شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 378شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 379شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 380شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 381شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 382شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 383شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 384شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 385شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 386شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 387شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 388شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 389شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 390شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 391شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 392شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 393شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 394شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 395شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 396شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 397شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 398شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 399شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 400شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 401شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 402شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 403شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 404شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...405شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 406شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 407شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 408شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 409شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 410شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 411شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 412شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 413شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 414شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 415شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 416شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 417شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 418شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 419شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 420شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟421شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 422شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 423شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 424شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 425شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 426شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 427شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 428شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 429شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 430شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 431شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 432شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 433شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 434شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 435شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 436شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 437شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 438شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 439شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 440شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 441شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 442شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 443شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 444شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 445شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 446شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 447شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 448شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 449شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 450شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 451شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 452شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 453شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 454شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 455شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 456شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 457شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 458شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 459شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 460شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 461شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 462شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 463شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 464شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 465شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 466شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 467شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 468شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 469شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 470شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 471شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 472شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 473شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 474شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 475شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 476شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 477شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 478شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 479شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 480شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟481شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 482شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 483شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 484شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 485شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 486شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 487شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 488شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 489شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 490شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 491شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 492شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 493شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 494شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 495شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 496شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 497شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 498شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 499شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 500شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 501شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 502شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 503شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 504شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 505شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 506شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟507شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 508شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 509شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 510شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 511شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 512شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 513شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 514شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 515شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 516شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 517شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 518شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 519شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 520شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 521شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 522شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 523شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 524شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 525شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 526شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 527شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 528شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 529شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 530شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 531شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 532شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 533شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 534شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 535شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 536شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 537شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 538شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟539شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 540شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 541شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 542شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 543شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 544شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 545شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 546شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 547شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 548شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 549شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 550شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 551شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 552شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 553شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 554شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 555شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 556شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...557شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 558شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 559شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 560شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 561شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 562شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 563شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 564شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 565شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 566شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 567شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 568شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 569شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 570شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 571شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 572شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 573شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 574شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 575شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 576شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 577شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 578شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 579شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 580شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 581شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 582شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 583شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 584شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 585شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 586شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 587شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 588شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 589شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 590شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 591شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 592شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 593شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 594شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 595شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 596شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 597شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 598شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 599شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 600شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 601شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 602شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 603شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 604شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 605شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 606شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 607شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 608شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 609شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 610شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 611شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 612شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 613شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 614شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 615شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 616شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 617شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 618شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 619شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 620شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 621شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟622شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 623شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 624شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 625شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 626شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 627شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 628شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 629شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 630شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 631شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 632شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 633شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 634شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 635شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 636شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 637شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 638شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 639شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 640شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 641شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 642شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 643شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 644شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 645شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 646شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 647شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 648شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 649شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 650شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 651شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 652شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 653شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 654شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 655شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 656شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 657شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 658شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 659شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 660شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 661شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 662شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 663شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 664شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 665شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 666شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 667شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 668شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 669شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 670شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 671شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 672شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 673شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 674شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 675شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 676شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 677شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 678شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 679شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 680شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 681شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 682شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 683شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 684شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 685شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 686شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 687شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 688شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 689شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 690شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 691شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 692شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 693شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 694شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 695شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 696شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 697شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 698شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 699شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 700شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 701شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 702شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 703شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 704شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 705شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 706شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 707شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 708شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 709شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 710شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 711شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 712شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 713شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 714شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 715شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 716شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 717شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 718شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 719شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ