به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۱۵۹: نقّاش که آن صورت زیبا بنگاشت

690عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

نقّاش که آن صورت زیبا بنگاشت
یارب چه بقد آن قد و بالا بنگاشت
وز خط خوشت نیز چگویم کانصاف
نتوان بقلم چنان خطی را بنگاشت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۵۸: فصّاد چو بررگ تو نشتر بگماشت 2شمارهٔ ۱۵۹: نقّاش که آن صورت زیبا بنگاشت 3شمارهٔ ۱۶۰: غافل بودم که یار بر ما بگذشت 4شمارهٔ ۱۶۱: از بحر کف تو چون برامد تیغت 5شمارهٔ ۱۶۲: تیغ تو که مغز شهریاران بشکافت 6شمارهٔ ۱۶۳: چون بلبل مست راه در بستان یافت 7شمارهٔ ۱۶۴: امشب ز غمت میان خون خواهم خفت 8شمارهٔ ۱۶۵: بس کس که زجور خلق دل ریش برفت 9شمارهٔ ۱۶۶: مویی که ز فرق آن دلارای برفت 10شمارهٔ ۱۶۷: روی تو بدید عقل را رای برفت 11شمارهٔ ۱۶۸: اطراف چمن لالۀ دلکش بگرفت 12شمارهٔ ۱۶۹: دیشب هوس دل غمینم بگرفت 13شمارهٔ ۱۷۰: وقت سحرش چو عزم رفتن بگرفت 14شمارهٔ ۱۷۱: آن بت که جهان بغمزۀ مست گرفت 15شمارهٔ ۱۷۲: گر چه کرمت ز من عنان باز گرفت 16شمارهٔ ۱۷۳: یارآمد و دست من آشفته گرفت 17شمارهٔ ۱۷۴: دل باز حدیث شادی افسانه گرفت 18شمارهٔ ۱۷۵: دل را هوس زلف دلارای گرفت 19شمارهٔ ۱۷۶: راز تو بنزد این و آن نتوان گفت 20شمارهٔ ۱۷۷: در کوی وفا چو بی درنگیست دلت 21شمارهٔ ۱۷۸: ای جان و جهانرا مدد از لطف و دمت 22شمارهٔ ۱۷۹: ای جان جهان را مدد از لطف دمت 23شمارهٔ ۱۸۰: در حیله گری هزار رنگ آورمت 24شمارهٔ ۱۸۱: با آنکه زیان شدست یکسر قلمت 25شمارهٔ ۱۸۲: از لطف نمی شود مصور دهنت 26شمارهٔ ۱۸۳: من دوش دلی ز دستکار دهنت 27شمارهٔ ۱۸۴: تا من نکنم چو گل پر از زر دهنت 28شمارهٔ ۱۸۵: یک شب خواهم خراب و ناپروایت 29شمارهٔ ۱۸۶: در حسن ندارد گل صد پر پایت 30شمارهٔ ۱۸۷: ای قبله گه ملک خم ابرویت 31شمارهٔ ۱۸۸: بشنو زمن ای قبلۀ جانم رویت 32شمارهٔ ۱۸۹: تا گشت عتاب و جنگ با ماش فراخ 33شمارهٔ ۱۹۰: شد راحت آن روی دلارای فراخ 34شمارهٔ ۱۹۱: گردون که همه گرد جفا می گردد 35شمارهٔ ۱۹۲: آن باده که چشم عیش روشن دارد 36شمارهٔ ۱۹۳: دریاب گرت دست رسی خواهد بود 37شمارهٔ ۱۹۴: بلبل بسپیده دم همی زد فریاد 38شمارهٔ ۱۹۵: دمی می رفتم مست و کش و خرّم و شاد 39شمارهٔ ۱۹۶: وقتی که بتم گره بر آن زلف نهاد 40شمارهٔ ۱۹۷: از بس که سوی چمن برد بوی تو باد 41شمارهٔ ۱۹۸: پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد 42شمارهٔ ۱۹۹: ای داده مرا جان و جوانی بر باد 43شمارهٔ ۲۰۰: خورشید غلام آن رخ مه وش باد 44شمارهٔ ۲۰۱: کس چون تو اسیر ریش بسیار مباد 45شمارهٔ ۲۰۲: .... عشق تو فیروز مباد 46شمارهٔ ۲۰۳: بی روی توام صبر و دل و هوش مباد 47شمارهٔ ۲۰۴: پیوسته کمان دولتت بر زه باد 48شمارهٔ ۲۰۵: جام طربم زناگه از دست افتاد 49شمارهٔ ۲۰۶: گل گر چه بطبع خوب و دمساز افتاد 50شمارهٔ ۲۰۷: دل چون ز جهان عیش یکسو افتاد 51شمارهٔ ۲۰۸: آن دل که بکام دل بدخواه افتاد 52شمارهٔ ۲۰۹: ایّام جز از عشوۀ بسیار نداد 53شمارهٔ ۲۱۰: یک روز فلک کار مرا ساز نداد 54شمارهٔ ۲۱۱: ساقی بر من چو جام روشن بنهاد 55شمارهٔ ۲۱۲: ذوقیست لب ترا که جان دریابد 56شمارهٔ ۲۱۳: بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟57شمارهٔ ۲۱۴: در بزم ملک زهره نواگر زیبد 58شمارهٔ ۲۱۵: چون آه دمادمم افتد 59شمارهٔ ۲۱۶: زلفت که زروی باز پس می افتد 60شمارهٔ ۲۱۷: عکس رخ تو چون بر فلک می افتد 61شمارهٔ ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد 62شمارهٔ ۲۱۹: زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند 63شمارهٔ ۲۲۰: اشکم ز تو در خون جگر می غلتد 64شمارهٔ ۲۲۱: کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟65شمارهٔ ۲۲۲: از عکس لبت دیده بدخشان گردد 66شمارهٔ ۲۲۳: جایی که مل لعل پیاپی گردد 67شمارهٔ ۲۲۴: چون کار زمانه بر گذر می‌گردد 68شمارهٔ ۲۲۵: مشک تو نقاب ارغوان می گردد 69شمارهٔ ۲۲۶: گل راز طرب همه دهان می خندد 70شمارهٔ ۲۲۷: گل در مه روزه همچنان می خندد 71شمارهٔ ۲۲۸: چون دید بر آورده غم از جانم گرد 72شمارهٔ ۲۲۹: دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد 73شمارهٔ ۲۳۰: هر کس که در آن قامت موزون نگرد 74شمارهٔ ۲۳۱: آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد 75شمارهٔ ۲۳۲: زین سر که زبان دور باشت دارد 76شمارهٔ ۲۳۳: بر من چو لبت ببوسه شکّر بارد 77شمارهٔ ۲۳۴: آیین ستمگری که عالم دراد 78شمارهٔ ۲۳۵: زلف تو از آن باد که در سر دارد 79شمارهٔ ۲۳۶: خون گشته دلم با تو چنان خو داد 80شمارهٔ ۲۳۷: زلف تو که خون خلق ازو می بارد 81شمارهٔ ۲۳۸: گر حلقۀ زلف تو کسی زبشمارد 82شمارهٔ ۲۳۹: آن ماه که چرخ بر رخش مهر آرد 83شمارهٔ ۲۴۰: اشکیم ز اندازه برون می بارد 84شمارهٔ ۲۴۱: ... که طاقت فراقت دارد ؟85شمارهٔ ۲۴۲: نرگس که دلش هوای ساغر دارد 86شمارهٔ ۲۴۳: دل گرچه امید وصل کمتر دارد 87شمارهٔ ۲۴۴: امروز ملالی بکمالم دارد 88شمارهٔ ۲۴۵: آن شاخ سمن که روی خندان دراد 89شمارهٔ ۲۴۶: لعل تو ز لطف صورت جان دارد 90شمارهٔ ۲۴۷: شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد 91شمارهٔ ۲۴۸: گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد 92شمارهٔ ۲۴۹: شب گر چه ز روشنی جدایی دارد 93شمارهٔ ۲۵۰: هر سال شکوفه سیم چندان بارد 94شمارهٔ ۲۵۱: گفتم که چو مست شد مرا ناز آرد 95شمارهٔ ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد 96شمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد 97شمارهٔ ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد 98شمارهٔ ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد 99شمارهٔ ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد 100شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 101شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 102شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 103شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 104شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 105شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 106شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 107شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 108شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 109شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 110شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 111شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 112شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 113شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 114شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 115شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 116شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 117شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 118شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 119شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 120شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 121شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 122شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 123شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 124شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 125شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 126شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 127شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 128شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 129شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 130شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 131شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 132شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 133شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 134شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 135شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 136شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 137شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 138شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 139شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 140شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 141شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 142شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 143شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 144شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 145شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 146شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 147شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 148شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 149شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 150شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 151شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 152شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 153شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 154شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 155شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 156شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 157شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 158شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 159شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 160شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 161شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 162شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 163شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 164شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 165شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 166شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 167شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 168شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 169شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 170شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 171شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 172شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 173شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 174شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 175شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 176شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 177شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 178شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 179شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 180شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 181شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 182شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 183شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 184شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 185شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 186شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 187شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 188شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 189شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 190شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 191شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 192شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 193شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 194شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 195شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 196شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 197شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 198شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 199شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 200شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 201شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 202شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 203شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 204شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 205شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 206شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 207شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 208شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 209شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 210شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 211شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 212شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 213شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 214شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 215شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 216شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 217شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 218شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 219شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 220شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 221شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 222شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 223شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 224شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 225شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 226شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 227شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 228شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...229شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 230شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 231شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 232شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 233شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 234شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 235شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 236شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 237شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 238شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 239شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 240شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 241شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 242شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 243شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 244شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 245شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 246شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 247شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 248شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 249شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 250شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 251شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 252شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 253شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 254شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 255شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 256شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 257شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 258شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 259شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 260شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 261شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 262شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 263شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 264شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 265شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 266شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 267شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 268شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 269شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 270شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 271شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 272شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 273شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 274شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 275شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 276شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 277شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 278شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 279شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 280شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 281شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 282شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 283شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 284شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 285شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 286شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 287شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 288شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 289شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 290شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 291شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 292شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟293شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 294شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 295شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 296شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 297شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 298شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 299شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 300شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 301شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 302شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 303شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 304شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 305شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 306شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 307شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 308شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 309شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 310شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...311شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 312شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 313شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 314شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 315شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 316شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 317شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 318شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 319شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 320شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 321شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 322شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 323شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 324شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 325شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 326شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 327شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 328شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 329شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 330شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 331شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 332شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 333شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 334شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 335شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 336شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 337شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 338شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 339شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 340شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 341شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 342شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 343شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 344شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 345شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 346شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 347شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 348شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 349شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 350شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 351شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 352شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 353شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 354شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 355شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 356شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 357شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 358شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 359شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 360شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 361شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 362شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 363شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 364شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 365شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 366شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 367شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 368شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 369شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 370شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 371شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 372شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 373شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 374شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 375شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 376شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 377شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 378شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 379شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 380شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 381شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 382شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 383شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 384شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 385شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 386شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 387شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 388شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 389شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 390شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 391شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 392شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 393شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 394شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 395شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...396شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 397شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 398شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 399شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 400شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 401شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 402شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 403شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 404شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 405شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 406شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 407شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 408شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 409شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 410شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 411شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟412شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 413شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 414شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 415شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 416شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 417شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 418شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 419شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 420شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 421شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 422شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 423شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 424شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 425شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 426شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 427شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 428شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 429شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 430شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 431شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 432شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 433شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 434شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 435شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 436شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 437شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 438شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 439شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 440شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 441شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 442شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 443شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 444شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 445شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 446شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 447شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 448شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 449شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 450شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 451شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 452شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 453شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 454شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 455شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 456شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 457شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 458شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 459شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 460شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 461شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 462شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 463شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 464شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 465شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 466شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 467شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 468شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 469شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 470شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 471شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟472شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 473شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 474شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 475شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 476شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 477شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 478شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 479شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 480شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 481شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 482شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 483شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 484شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 485شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 486شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 487شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 488شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 489شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 490شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 491شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 492شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 493شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 494شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 495شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 496شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 497شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟498شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 499شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 500شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 501شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 502شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 503شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 504شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 505شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 506شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 507شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 508شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 509شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 510شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 511شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 512شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 513شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 514شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 515شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 516شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 517شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 518شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 519شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 520شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 521شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 522شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 523شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 524شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 525شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 526شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 527شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 528شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 529شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟530شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 531شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 532شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 533شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 534شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 535شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 536شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 537شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 538شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 539شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 540شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 541شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 542شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 543شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 544شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 545شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 546شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 547شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...548شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 549شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 550شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 551شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 552شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 553شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 554شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 555شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 556شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 557شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 558شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 559شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 560شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 561شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 562شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 563شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 564شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 565شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 566شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 567شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 568شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 569شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 570شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 571شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 572شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 573شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 574شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 575شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 576شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 577شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 578شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 579شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 580شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 581شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 582شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 583شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 584شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 585شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 586شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 587شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 588شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 589شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 590شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 591شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 592شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 593شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 594شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 595شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 596شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 597شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 598شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 599شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 600شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 601شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 602شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 603شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 604شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 605شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 606شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 607شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 608شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 609شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 610شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 611شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 612شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟613شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 614شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 615شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 616شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 617شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 618شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 619شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 620شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 621شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 622شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 623شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 624شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 625شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 626شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 627شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 628شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 629شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 630شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 631شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 632شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 633شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 634شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 635شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 636شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 637شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 638شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 639شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 640شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 641شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 642شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 643شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 644شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 645شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 646شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 647شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 648شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 649شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 650شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 651شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 652شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 653شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 654شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 655شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 656شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 657شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 658شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 659شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 660شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 661شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 662شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 663شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 664شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 665شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 666شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 667شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 668شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 669شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 670شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 671شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 672شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 673شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 674شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 675شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 676شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 677شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 678شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 679شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 680شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 681شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 682شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 683شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 684شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 685شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 686شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 687شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 688شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 689شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 690شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 691شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 692شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 693شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 694شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 695شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 696شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 697شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 698شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 699شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 700شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 701شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 702شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 703شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 704شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 705شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 706شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 707شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 708شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 709شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 710شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ