به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۷۲: رنگ رخ زر ز سکّۀ دولت تست

710عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

رنگ رخ زر ز سکّۀ دولت تست
خون در رگ کان ز جودیی منّت تست
در مدح تو همچو پسته ام چرب زبان
تا مغز در استخوانم از نعمت تست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۷۱: هر لحظه دل اندر هوسی نتوان بست 2شمارهٔ ۷۲: رنگ رخ زر ز سکّۀ دولت تست 3شمارهٔ ۷۳: زلف تو که در سیه گری چا کرتست 4شمارهٔ ۷۴: چشم تو که بیماری او ننهفتست 5شمارهٔ ۷۵: از روی تو زلف پاره یی بگرفتست 6شمارهٔ ۷۶: ای آنکه زمانه کمترین بندۀ تست 7شمارهٔ ۷۷ - فاجابه: خورشید غلام رای درخشندهٔ ...8شمارهٔ ۷۸: خون خوارۀ مهربان غمزه تست 9شمارهٔ ۷۹: چون تیغ زند اجل سپرها هیچست 10شمارهٔ ۸۰: اشکم که ز خون این دل ناشادست 11شمارهٔ ۸۱: آتش که همه دلی ازو ناشادست 12شمارهٔ ۸۲: گر مهرۀ ما از تو جدا افتادست 13شمارهٔ ۸۳: آن غنچۀ گل نگر چه چست افتادست 14شمارهٔ ۸۴: در پای تو دل گرچه زبون افتادست 15شمارهٔ ۸۵: هر کجا که ز مهرت نظری افتادست 16شمارهٔ ۸۶: گر افتدم آن ماه شبی مست بدست 17شمارهٔ ۸۷: عشق تو ز لطفها که با ما کردست 18شمارهٔ ۸۸: اشکم که ز خون چو دردی شیره شدست 19شمارهٔ ۸۹: هر کجا که دلی هست ز غم فرسودست 20شمارهٔ ۹۰: در عمر مرا با تو شبی خوش بودست 21شمارهٔ ۹۱: گر لاله بهجران تو خوشدل بودست 22شمارهٔ ۹۲: از حلقۀ گوش تو دلم را خبرست 23شمارهٔ ۹۳: در بند جهان کسی که او بیشترست 24شمارهٔ ۹۴: تا تنگ دلم جای تو خوش پسرست 25شمارهٔ ۹۵: تا تنگ دلم جای چو تو خوش پسرست 26شمارهٔ ۹۶: تیغ تو که همچو مرگ مردم خوارست 27شمارهٔ ۹۷: گفتم که مرا بر تو ببوسی نازست 28شمارهٔ ۹۸: اندیشۀ تو چو در دل ما بنشست 29شمارهٔ ۹۹: این اشک که مونس من غمناکست 30شمارهٔ ۱۰۰: زلف که هزار عهد محکم بشکست 31شمارهٔ ۱۰۱: دی گفت مرا اسب در آنت چه شکست 32شمارهٔ ۱۰۲: بی مرگی اگر چه آشنایی مرگست 33شمارهٔ ۱۰۳: از عشق دهانت دل مسکین تنگست 34شمارهٔ ۱۰۴: هر چند که روی لاله بس دلگسلست 35شمارهٔ ۱۰۵: غمهای فراخ من نه در خورد دلست 36شمارهٔ ۱۰۶: بی روی تو شادی همه در درد دلست 37شمارهٔ ۱۰۷: در حضرت عشق هر که او مقبولست 38شمارهٔ ۱۰۸: دلدار مرا ز هر چه خوشتر چشمست 39شمارهٔ ۱۰۹: شمعم من اگر چه ز آتشم رنج تنست 40شمارهٔ ۱۱۰: تیغ تو که لب تا لب او دندانست 41شمارهٔ ۱۱۱: از بس که رخ لاله خوش و خندانست 42شمارهٔ ۱۱۲: وقتی که درو راحت درویشانست 43شمارهٔ ۱۱۳: آن بت که سوی دهانش رهبر سخنست 44شمارهٔ ۱۱۴: شیرین دهنت که تنگنای سخنست 45شمارهٔ ۱۱۵: شادیّ زمانه عاشق طبع منست 46شمارهٔ ۱۱۶: درد تو دوای دل وارون منست 47شمارهٔ ۱۱۷: این خشک گیا که زرد چون روی منست 48شمارهٔ ۱۱۸: گر شرح دهم که بی تو کارم چونست 49شمارهٔ ۱۱۹ - و قال ایضاً فی حالة قتله: دل خون ...50شمارهٔ ۱۲۰: گازر بچه را سپید کاری آهوست 51شمارهٔ ۱۲۱: تیغ تو که مرگ جرعة ساغر اوست 52شمارهٔ ۱۲۲: می ده که دل ریش مرا مرهم اوست 53شمارهٔ ۱۲۳: بی عیش و طرب دمی چو برنارد دوست 54شمارهٔ ۱۲۴: برخاک درت بخت مرا بخوابگهست 55شمارهٔ ۱۲۵: بشنو سخن باد که چون دلخواهست 56شمارهٔ ۱۲۶: از چرخ کهن محنت و دردم تازه ست 57شمارهٔ ۱۲۷: گفتند دل تو الز خرد بیگانه ست 58شمارهٔ ۱۲۸: گفتم: ز تو خوبتر درین شهر بسیست 59شمارهٔ ۱۲۹: دی گفت ندیدمت درین روزی بیست 60شمارهٔ ۱۳۰: گر چه دل من چو شمع آتش خایست 61شمارهٔ ۱۳۱: در خدمت تو گر تن من برپایست 62شمارهٔ ۱۳۲: بس که بشب مرا خروش و زاریست 63شمارهٔ ۱۳۳: تا ظن نبری که در نکوئیت شکیست 64شمارهٔ ۱۳۴: شاها ز غمت زمانه چون دلتنگیست 65شمارهٔ ۱۳۵: گر در دهن تو از فراخی سخنیست 66شمارهٔ ۱۳۶: در آرزوی روی چو روزت شب نیست 67شمارهٔ ۱۳۷: یک ذره هوای من مسکینت نیست 68شمارهٔ ۱۳۸: با روی تو این دیدۀ پرنم بدنیست 69شمارهٔ ۱۳۹: آن دل که بجز سوی غمت رهبر نیست 70شمارهٔ ۱۴۰: بی روی تو غمگسار من جز غم نیست 71شمارهٔ ۱۴۱: امشب که نشان روز در عالم نیست 72شمارهٔ ۱۴۲: در روی زمین هیچ کست دشمن نیست 73شمارهٔ ۱۴۳: امشب که فراق را گذر بر من نیست 74شمارهٔ ۱۴۴: ای دل چو ترا ذوق لب جانان نیست 75شمارهٔ ۱۴۵: خون باد دل ارشاد بپیوند تو نیست 76شمارهٔ ۱۴۶: گل خواست که چون رخش نکو باشد و نی ...77شمارهٔ ۱۴۷: کس را ز غم تو با طرب کاری نیست 78شمارهٔ ۱۴۸: چشم تو که کار او بازی نیست 79شمارهٔ ۱۴۹: زین بیش گرم چه رای خاموشی نیست 80شمارهٔ ۱۵۰: امشب که بجز یار مرا ساقی نیست 81شمارهٔ ۱۵۱: احدات زمانه را چوپایانی نیست 82شمارهٔ ۱۵۲: همچو نفس تو عمر فرسایی نیست 83شمارهٔ ۱۵۳: ای در حق من وصل ترارایی ست 84شمارهٔ ۱۵۴: بلبل نالان ز شاخ چون دلشده ییست 85شمارهٔ ۱۵۵: تیمار من پشت دوته باید داشت 86شمارهٔ ۱۵۶: آنکس که چو شمع آتش اندر جان داشت 87شمارهٔ ۱۵۷: آمد بر من چو بر کفم زر پنداشت 88شمارهٔ ۱۵۸: فصّاد چو بررگ تو نشتر بگماشت 89شمارهٔ ۱۵۹: نقّاش که آن صورت زیبا بنگاشت 90شمارهٔ ۱۶۰: غافل بودم که یار بر ما بگذشت 91شمارهٔ ۱۶۱: از بحر کف تو چون برامد تیغت 92شمارهٔ ۱۶۲: تیغ تو که مغز شهریاران بشکافت 93شمارهٔ ۱۶۳: چون بلبل مست راه در بستان یافت 94شمارهٔ ۱۶۴: امشب ز غمت میان خون خواهم خفت 95شمارهٔ ۱۶۵: بس کس که زجور خلق دل ریش برفت 96شمارهٔ ۱۶۶: مویی که ز فرق آن دلارای برفت 97شمارهٔ ۱۶۷: روی تو بدید عقل را رای برفت 98شمارهٔ ۱۶۸: اطراف چمن لالۀ دلکش بگرفت 99شمارهٔ ۱۶۹: دیشب هوس دل غمینم بگرفت 100شمارهٔ ۱۷۰: وقت سحرش چو عزم رفتن بگرفت 101شمارهٔ ۱۷۱: آن بت که جهان بغمزۀ مست گرفت 102شمارهٔ ۱۷۲: گر چه کرمت ز من عنان باز گرفت 103شمارهٔ ۱۷۳: یارآمد و دست من آشفته گرفت 104شمارهٔ ۱۷۴: دل باز حدیث شادی افسانه گرفت 105شمارهٔ ۱۷۵: دل را هوس زلف دلارای گرفت 106شمارهٔ ۱۷۶: راز تو بنزد این و آن نتوان گفت 107شمارهٔ ۱۷۷: در کوی وفا چو بی درنگیست دلت 108شمارهٔ ۱۷۸: ای جان و جهانرا مدد از لطف و دمت 109شمارهٔ ۱۷۹: ای جان جهان را مدد از لطف دمت 110شمارهٔ ۱۸۰: در حیله گری هزار رنگ آورمت 111شمارهٔ ۱۸۱: با آنکه زیان شدست یکسر قلمت 112شمارهٔ ۱۸۲: از لطف نمی شود مصور دهنت 113شمارهٔ ۱۸۳: من دوش دلی ز دستکار دهنت 114شمارهٔ ۱۸۴: تا من نکنم چو گل پر از زر دهنت 115شمارهٔ ۱۸۵: یک شب خواهم خراب و ناپروایت 116شمارهٔ ۱۸۶: در حسن ندارد گل صد پر پایت 117شمارهٔ ۱۸۷: ای قبله گه ملک خم ابرویت 118شمارهٔ ۱۸۸: بشنو زمن ای قبلۀ جانم رویت 119شمارهٔ ۱۸۹: تا گشت عتاب و جنگ با ماش فراخ 120شمارهٔ ۱۹۰: شد راحت آن روی دلارای فراخ 121شمارهٔ ۱۹۱: گردون که همه گرد جفا می گردد 122شمارهٔ ۱۹۲: آن باده که چشم عیش روشن دارد 123شمارهٔ ۱۹۳: دریاب گرت دست رسی خواهد بود 124شمارهٔ ۱۹۴: بلبل بسپیده دم همی زد فریاد 125شمارهٔ ۱۹۵: دمی می رفتم مست و کش و خرّم و شاد 126شمارهٔ ۱۹۶: وقتی که بتم گره بر آن زلف نهاد 127شمارهٔ ۱۹۷: از بس که سوی چمن برد بوی تو باد 128شمارهٔ ۱۹۸: پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد 129شمارهٔ ۱۹۹: ای داده مرا جان و جوانی بر باد 130شمارهٔ ۲۰۰: خورشید غلام آن رخ مه وش باد 131شمارهٔ ۲۰۱: کس چون تو اسیر ریش بسیار مباد 132شمارهٔ ۲۰۲: .... عشق تو فیروز مباد 133شمارهٔ ۲۰۳: بی روی توام صبر و دل و هوش مباد 134شمارهٔ ۲۰۴: پیوسته کمان دولتت بر زه باد 135شمارهٔ ۲۰۵: جام طربم زناگه از دست افتاد 136شمارهٔ ۲۰۶: گل گر چه بطبع خوب و دمساز افتاد 137شمارهٔ ۲۰۷: دل چون ز جهان عیش یکسو افتاد 138شمارهٔ ۲۰۸: آن دل که بکام دل بدخواه افتاد 139شمارهٔ ۲۰۹: ایّام جز از عشوۀ بسیار نداد 140شمارهٔ ۲۱۰: یک روز فلک کار مرا ساز نداد 141شمارهٔ ۲۱۱: ساقی بر من چو جام روشن بنهاد 142شمارهٔ ۲۱۲: ذوقیست لب ترا که جان دریابد 143شمارهٔ ۲۱۳: بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟144شمارهٔ ۲۱۴: در بزم ملک زهره نواگر زیبد 145شمارهٔ ۲۱۵: چون آه دمادمم افتد 146شمارهٔ ۲۱۶: زلفت که زروی باز پس می افتد 147شمارهٔ ۲۱۷: عکس رخ تو چون بر فلک می افتد 148شمارهٔ ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد 149شمارهٔ ۲۱۹: زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند 150شمارهٔ ۲۲۰: اشکم ز تو در خون جگر می غلتد 151شمارهٔ ۲۲۱: کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟152شمارهٔ ۲۲۲: از عکس لبت دیده بدخشان گردد 153شمارهٔ ۲۲۳: جایی که مل لعل پیاپی گردد 154شمارهٔ ۲۲۴: چون کار زمانه بر گذر می‌گردد 155شمارهٔ ۲۲۵: مشک تو نقاب ارغوان می گردد 156شمارهٔ ۲۲۶: گل راز طرب همه دهان می خندد 157شمارهٔ ۲۲۷: گل در مه روزه همچنان می خندد 158شمارهٔ ۲۲۸: چون دید بر آورده غم از جانم گرد 159شمارهٔ ۲۲۹: دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد 160شمارهٔ ۲۳۰: هر کس که در آن قامت موزون نگرد 161شمارهٔ ۲۳۱: آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد 162شمارهٔ ۲۳۲: زین سر که زبان دور باشت دارد 163شمارهٔ ۲۳۳: بر من چو لبت ببوسه شکّر بارد 164شمارهٔ ۲۳۴: آیین ستمگری که عالم دراد 165شمارهٔ ۲۳۵: زلف تو از آن باد که در سر دارد 166شمارهٔ ۲۳۶: خون گشته دلم با تو چنان خو داد 167شمارهٔ ۲۳۷: زلف تو که خون خلق ازو می بارد 168شمارهٔ ۲۳۸: گر حلقۀ زلف تو کسی زبشمارد 169شمارهٔ ۲۳۹: آن ماه که چرخ بر رخش مهر آرد 170شمارهٔ ۲۴۰: اشکیم ز اندازه برون می بارد 171شمارهٔ ۲۴۱: ... که طاقت فراقت دارد ؟172شمارهٔ ۲۴۲: نرگس که دلش هوای ساغر دارد 173شمارهٔ ۲۴۳: دل گرچه امید وصل کمتر دارد 174شمارهٔ ۲۴۴: امروز ملالی بکمالم دارد 175شمارهٔ ۲۴۵: آن شاخ سمن که روی خندان دراد 176شمارهٔ ۲۴۶: لعل تو ز لطف صورت جان دارد 177شمارهٔ ۲۴۷: شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد 178شمارهٔ ۲۴۸: گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد 179شمارهٔ ۲۴۹: شب گر چه ز روشنی جدایی دارد 180شمارهٔ ۲۵۰: هر سال شکوفه سیم چندان بارد 181شمارهٔ ۲۵۱: گفتم که چو مست شد مرا ناز آرد 182شمارهٔ ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد 183شمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد 184شمارهٔ ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد 185شمارهٔ ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد 186شمارهٔ ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد 187شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 188شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 189شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 190شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 191شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 192شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 193شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 194شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 195شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 196شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 197شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 198شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 199شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 200شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 201شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 202شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 203شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 204شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 205شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 206شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 207شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 208شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 209شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 210شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 211شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 212شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 213شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 214شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 215شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 216شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 217شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 218شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 219شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 220شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 221شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 222شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 223شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 224شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 225شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 226شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 227شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 228شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 229شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 230شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 231شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 232شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 233شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 234شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 235شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 236شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 237شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 238شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 239شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 240شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 241شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 242شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 243شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 244شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 245شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 246شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 247شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 248شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 249شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 250شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 251شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 252شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 253شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 254شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 255شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 256شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 257شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 258شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 259شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 260شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 261شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 262شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 263شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 264شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 265شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 266شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 267شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 268شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 269شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 270شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 271شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 272شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 273شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 274شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 275شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 276شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 277شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 278شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 279شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 280شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 281شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 282شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 283شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 284شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 285شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 286شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 287شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 288شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 289شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 290شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 291شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 292شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 293شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 294شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 295شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 296شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 297شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 298شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 299شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 300شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 301شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 302شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 303شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 304شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 305شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 306شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 307شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 308شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 309شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 310شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 311شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 312شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 313شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 314شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 315شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...316شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 317شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 318شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 319شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 320شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 321شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 322شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 323شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 324شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 325شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 326شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 327شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 328شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 329شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 330شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 331شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 332شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 333شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 334شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 335شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 336شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 337شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 338شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 339شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 340شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 341شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 342شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 343شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 344شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 345شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 346شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 347شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 348شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 349شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 350شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 351شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 352شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 353شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 354شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 355شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 356شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 357شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 358شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 359شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 360شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 361شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 362شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 363شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 364شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 365شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 366شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 367شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 368شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 369شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 370شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 371شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 372شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 373شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 374شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 375شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 376شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 377شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 378شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 379شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟380شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 381شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 382شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 383شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 384شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 385شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 386شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 387شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 388شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 389شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 390شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 391شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 392شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 393شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 394شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 395شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 396شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 397شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...398شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 399شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 400شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 401شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 402شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 403شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 404شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 405شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 406شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 407شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 408شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 409شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 410شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 411شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 412شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 413شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 414شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 415شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 416شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 417شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 418شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 419شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 420شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 421شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 422شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 423شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 424شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 425شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 426شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 427شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 428شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 429شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 430شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 431شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 432شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 433شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 434شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 435شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 436شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 437شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 438شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 439شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 440شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 441شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 442شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 443شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 444شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 445شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 446شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 447شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 448شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 449شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 450شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 451شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 452شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 453شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 454شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 455شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 456شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 457شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 458شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 459شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 460شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 461شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 462شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 463شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 464شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 465شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 466شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 467شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 468شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 469شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 470شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 471شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 472شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 473شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 474شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 475شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 476شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 477شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 478شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 479شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 480شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 481شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 482شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...483شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 484شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 485شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 486شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 487شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 488شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 489شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 490شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 491شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 492شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 493شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 494شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 495شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 496شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 497شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 498شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟499شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 500شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 501شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 502شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 503شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 504شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 505شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 506شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 507شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 508شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 509شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 510شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 511شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 512شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 513شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 514شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 515شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 516شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 517شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 518شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 519شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 520شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 521شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 522شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 523شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 524شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 525شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 526شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 527شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 528شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 529شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 530شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 531شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 532شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 533شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 534شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 535شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 536شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 537شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 538شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 539شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 540شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 541شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 542شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 543شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 544شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 545شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 546شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 547شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 548شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 549شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 550شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 551شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 552شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 553شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 554شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 555شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 556شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 557شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 558شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟559شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 560شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 561شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 562شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 563شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 564شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 565شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 566شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 567شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 568شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 569شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 570شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 571شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 572شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 573شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 574شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 575شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 576شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 577شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 578شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 579شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 580شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 581شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 582شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 583شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 584شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟585شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 586شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 587شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 588شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 589شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 590شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 591شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 592شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 593شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 594شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 595شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 596شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 597شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 598شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 599شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 600شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 601شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 602شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 603شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 604شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 605شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 606شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 607شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 608شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 609شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 610شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 611شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 612شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 613شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 614شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 615شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 616شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟617شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 618شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 619شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 620شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 621شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 622شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 623شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 624شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 625شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 626شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 627شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 628شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 629شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 630شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 631شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 632شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 633شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 634شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...635شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 636شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 637شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 638شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 639شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 640شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 641شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 642شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 643شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 644شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 645شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 646شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 647شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 648شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 649شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 650شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 651شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 652شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 653شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 654شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 655شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 656شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 657شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 658شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 659شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 660شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 661شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 662شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 663شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 664شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 665شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 666شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 667شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 668شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 669شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 670شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 671شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 672شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 673شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 674شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 675شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 676شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 677شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 678شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 679شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 680شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 681شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 682شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 683شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 684شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 685شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 686شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 687شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 688شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 689شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 690شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 691شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 692شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 693شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 694شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 695شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 696شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 697شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 698شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 699شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟700شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 701شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 702شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 703شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 704شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 705شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 706شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 707شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 708شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 709شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 710شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 711شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 712شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 713شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 714شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 715شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 716شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 717شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 718شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 719شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 720شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 721شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 722شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 723شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 724شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 725شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 726شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 727شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 728شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 729شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 730شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 731شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 732شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 733شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 734شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 735شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 736شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 737شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 738شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 739شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 740شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 741شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 742شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 743شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 744شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 745شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 746شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 747شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 748شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 749شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 750شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 751شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 752شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 753شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 754شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 755شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 756شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 757شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 758شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 759شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 760شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 761شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 762شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 763شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 764شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 765شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 766شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 767شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 768شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 769شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 770شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 771شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 772شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 773شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 774شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 775شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 776شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 777شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 778شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 779شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 780شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 781شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 782شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 783شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 784شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 785شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 786شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 787شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 788شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 789شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 790شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 791شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 792شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 793شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 794شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 795شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 796شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 797شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ